Kiralık Aşk 12.bölümü izlerken bir saat elli dakika boyunca içimden pembe balonlar havalandı durdu. Ömer ve Defne'nin birbirlerine her bakışı Aşk Çeşmesi’ne atılmış bir dilek, her dokunuşu adak ağacına bağlanmış kırmızı bir kurdele naifliğindeydi, bakmalara kıyamadım. Hiç bitmesin istedim ama madem bitti, o zaman neden en sevdiğim anları yazmıyorum?

Ömer’i görme heyecanıyla uça uça işe gelen, hızını alamayıp son dakikada asansöre yetişmeyi bile başaran Defne, arkasından gelen Ömer’in ona göz kırpmasıyla ‘İnicem ben’ diye öyle güzel bağırdı ki, asansörü bizzat durdurmak istedim. Gerçi Ömer kime öyle göz kırpsa aynı tepkiyi alırdı bence, insanın aklında ofis mi bırakır? Bu asansör maceraları bölüm boyu da şahane bir şekilde sürdü. Asansörün yanında buluşmaya çalışıp da her başaramadıklarında onların yerine ben helak oldum adeta.

Ömer’in tasarımcılara sezonun teması aşk olsun direktifleri verdiği sırada her yer Defne, her yer tutuşma oldu elbette. Hele o sırada Defne’nin koluna hafifçe dokunmasıyla birlikte evde zafer turları attığımı itiraf edebilirim. Helal olsun Defne’ye, bir kere daha küçücük vücudunda aslan bir yürek taşıdığını ispat etti o an düşüp bayılmayarak. 

Yazı devam ediyor...