Ekranda gördüğümde ailemden birini görmüş gibi seviniyorum. Sanki bahar gelmiş, her yanda çiçekler açmış gibi bir sevinç beliriyor içimde. Nadir Sarıbacak, güneş gibi doğuyor evime.

Bazen sinema salonlarında bir afiş görüyorum, üzerinde adının yazdığı. O afiş ilelebet orada kalsın istiyorum, sinema salonu ise evim olsun.

Tiyatro sahnelerine huzur serpiştirmek istiyorum. Nadir Sarıbacak geçsin oralardan, daima.

Televizyonda, sinemada, tiyatro salonunda, her yerde yolumuz kesişsin. Bir gün Beş Kardeş’in Nazım’ı olsun, bir gün Şubat’ın Duble’si; bir gün Sarmaşık’ın Cenk’i, bir gün bir Yeraltı Adamı. Fokur fokur kaynayan bir çaydanlığın başında anılar yad edilsin, muhabbet baki kalsın…

Günlerden bir gün Uzak İhtimal adında bir film izledim, orada Musa adında genç bir adamla tanıştım. Baktıkça içimi acıtan bir adamdı Musa. O gün bugündür Nadir Sarıbacak'ın kalbimde özel bir yeri var.