İlkercim Kaleli, kimse senden daha iyi Poyraz olamazdı, bir karaktere kimse böyle güzel can veremezdi. Bana hayatımın sonuna kadar saklayacağım bir anti-kahraman hediye ettiğin için, samimiyetin, onca hakarete rağmen koruduğun suskunluğun için defalarca teşekkür ederim. Kadıköy’deki anılarla dolu apartmanın ikinci katının artık boş olacağı fikrine katlanmak çok zor. Ulan Poyraz, tam mutlu oluyor gibiydin üstelik. Bu yarım kalmışlık en fenası, insanı en çok mahveden bu. Hapse düşmekten kurtuldun, Begüm Sinan’ı sana bırakıp gitmeye karar verdi, Ayşegül’ün yanına taşınıyorsun derken Rus başkonsolosu gelip tek el ateş edip öldürdü seni. Yahu ne mermilerin hakkından geldin sen, ne talihsizlikler yaşadın! Böyle mi olacaktı ölümün?

Bunu kabullenmeyi pek düşünmüyorum, hikayesi bitmemiş bir karakteri öldürmeyi izleyiciye hakaret olarak görüyorum. Ama geçtim artık buraları. Yarım kalmış hikayeler, ölüme gönderilen güzel karakterler izleyip duracaksak şayet, bari böyle şiir gibi izleyelim de, her taraftan yasa boğulurken bir yandan da iyi senaryonun hazzına varalım.

 

Ayrılan diğer karakterlere gelecek olursak, Şebnem Hassanisoughi hakkında uzunca bir paragraf yazmıştım geçen hafta. O nedenle bu konuya tekrar değinmek istemiyorum. Ama Begüm’ün de mutsuz ayrılması, bunlar hep yasımıza yas katan detaylar. Koşulsuz mutluluğu en çok hak edenlerden birisiydin sen Begümcüm, özellikle Sadrettin’le mutlu olabileceğinize saf gibi inanmıştım ben. Şimdi sen de yoksun, Sinan ne olacak, hiç de merak etmeden bekleyeceğim. Diziyle ilgili zannediyorum ki hiçbir şey merak etmeyeceğim bundan sonra. Dediğim gibi, hiçbir şey ters gitmese, hikaye için düşünülen asıl son neydi, öğrenmek istediğim tek nokta bu. Teselli gibi biraz.

Bunun dışında, yönetmenimiz Çağrı Vila Lostuvalı’ya da emekleri için teşekkür etmeyi borç biliyorum. İki sezondur ekranda Poyraz Karayel gibi bir iş izlememizin ve izlediğimizin ne kadar farklı olduğunu söyleyebilmemizin en önemli nedenlerinden kendisi. Yerine gelecek kişinin onu aratmamasını diliyor, kariyerinde bolca başarı yakalamasını temenni ediyorum. Bir de umarım iyi yapımlarla çalışma fırsatı yakalar ^.^

Önümüzdeki sezon Ethem Özışık senaryo ekibinden ayrılsaydı çok büyük olasılıkla bırakırdım diziyi izlemeyi. Eylül ayında Poyraz’sız bir Poyraz Karayel izlemek gibi bir ihtiyaca yenik düşersem, önemli faktörlerinden biri şüphesiz Ethem Özışık olacaktır. Zaten instagram postuyla izlemezseniz izlemeyin ayarı verdiği için herkese, kendisini yarı yolda bırakmış gibi olmamak için devam edebilirim diziye 3. sezonunda da. Ama dediğim gibi, Poyraz Karayel benim için biteli çok oldu. Canımın bu kadar yanmasından sıkıldım. Dört tarafımın mutsuzluk ve dramla çevrilmesinden, kahramanların hep kaybetmesinden sıkıldım. Keşke 1. Poyraz sayıklayıp durmak yerine 2. ve 3.’nün kıymetini bilseymişiz. Bakın, Poyraz’sız kaldık şimdi.

Canımın sıkıntısı geçmek bilmezken, ilan ettiğim birkaç günlük yas süresince izlediğim şeyin bir kurgu olduğuna kendimi inandırmayı, hatta daha da ileriye giderek kendi sonumu yazma zevkine ulaşmayı planlıyorum. Her ne olmuş olursa olsun, tüm ekibin ağustostan beri ne kadar çok çalıştığının farkındayım. Bu yüzden güzel bir tatil yapıp dinlenmelerini, bu esnada da biz izleyicileri dizinin korkunç sonuna yabancılaştırmak için fotoğraflar paylaşıp durmalarını diliyorum.

NOT: Emel Çölgeçen ve İlker Kaleli’yi tiyatroda görsek, gitsek izlesek ne hoş olur.

NOT 2: Poyraz kesin ölmüş gibi davranıyorum ama, başka ihtimal var mı yahu? Biraz çelişkili gördüm sosyal medyayı. Wikipedia’da bitirilen karakterlerde yazmıyor mesela Poyraz’ın adı. Sema, Begüm, Neşet, Akın ve Aslı’nınsa adı var. Ne yapmaya çalışıyorsunuz ya? :(

NOT 3: Albayım da yok artık, değil mi? Biraz da buna üzüleyim, apartman tamamen boşaldı. Duvar yazısı da görmeyiz artık, ne güzel.

Son olarak, Poyraz’ın ölüme giderkenki monoloğuyla bitirmek istiyorum. Hep birlikte mutsuzluktan aklımızı çıldıralım.