Yıl 2004. Ekranlarda yeni bir dönem dizisinin reklamları dönüyordu. “Çağan Irmak projesi ise güzeldir.” deyip izlemeye başladım. Sonra anlatılan her hayat, canlandırılan her karakter benim için özel bir yere sahip oldu. Bu sadece Çemberimde Gül Oya yazısı olsaydı saatlerce yazabilirdim her biri hakkında. Bugün sadece Yurdanur’u anlatacağım sizlere.

Babası ve sevdiği adamın siyasi görüşleri farklıydı. Babası onunla evlenecekse bir daha kendi evine adım atamayacağını söylediğinde şu cevabı vermişti: “Çıktığım zaman geri dönemeyeceğim bir ev zaten hiçbir zaman benim olmamıştır.” Bu söz bir burjuva kızının gerçek hayatla yüzleşmesini başlattı. Tüp, ekmek, yağ kuyrukları… Parasızlık… Kocaman bir malikâneden bir konağın tek göz odasına uzanan bir hayat hikayesi…

Kızı Feriha ile yaşadıkları kuşak çatışmasına ve aldığı yaralara aldırmadan kızına destek olduğu için, seksenlerin zor hayat şartlarına rağmen baba evine dönmeyi hiç düşünmeyip Mehmet ile zor bir hayata göğüs gerebildiği için, insanların “düşmüş” olarak nitelendirip umursamadıkları insanlara değer verdiği ve mücadeleden vazgeçmediği için bu listede yer alması gerektiğine inanıyorum.

Yurdanur’un yaşadıklarını yazdığı bir kitap yayınlanmıştı. O kitap gerçek olsaydı ve kütüphanemde bulunabilseydi keşke.