Tiyatro benim için bir tutku ama yerim sahnenin
karşısı. Ayda en az bir kez, tercihen iki veya üç kez tiyatroya gitmeye
çalışıyorum. İyi bir oyun izlediğim zaman, elbette kötü oyun yoktur ama beni
ruhumla oyunun içine dahil eden oyunlardan bahsediyorum, inanılmaz bir haz
duyuyorum. O oyundan çıktığımda hissettiğim mutluluk yüzüme yansırken, resmen
ruhumun dinlendiğini hissediyorum. Hayat koşuşturmacası içinde, İstanbul’un
insanı boğan kaosunun ortasında nefes alabilmek için, kendime vakit
ayırabilmek, kendim için bir şey yapmak için tiyatroya gidiyorum. Hep
söylüyoruz ya “tiyatro iyidir, tiyatro iyileştirir” diye o kadar doğru ki, o
bir iki saatlik süre zarfında hayatımdan, yaşadıklarımdan, tüm
olumsuzluklardan, kötülüklerden kendimi soyutlayıp yepyeni bir hikâyenin içinde
buluyorum kendimi, oyunun içinde kayboluyorum, bitmesin istiyorum.
Geçen akşam Dot’ta izlediğim Bunu Ben de Yaparım işte bu anlattığım tüm duyguları ve belki de
kelimelere dökemediğim kadar fazlasını bana yaşattı. Yeri geldi gülmekten
gözlerimden yaş geldi, kahkahalarımla insanları rahatsız etmemek için bazen kahkahalarımı
içime içime attım ama yeri geldi boğazıma koca bir yumru oturdu, gözlerim doldu,
öyle ki tutmasam kendimi akıp gidecekti gözyaşlarım. Bana böyle hissettiren
İbrahim Selim’in efsane performansıydı. Öyle bir Dave yaratmış ki o kadar içimizden, o kadar bizden ama iddia
ediyorum hepimizden iyi ve naif bir adam.
Dave, 1 saatlik süre zarfında size hayatından ufak notlar ve yaşadığı bir
iş tecrübesini anlatıyor ama ne anlatmak! Gözlerinizin içine içine anlatırken o
anları yaşıyor, yaşatıyor. Kendimi sahneye atıp Dave’in boynuna sarılmamak için kendimi zor tutuyorum. Ona sarılıp
ağlamak, “haklısın üzülme ben de senin gibi düşünüyorum asla yalnız değilsin”
demek istiyorum. Sanki eskiden beri tanıyorum hissiyle, sanki yakın bir
arkadaşımla sohbet ediyormuşum hissiyle dinliyorum onu ve anlattıkları resmen
gözümün önünde canlanıyor. Hiç bitmesin istiyorum, Dave, daha saatlerce anlatsın ben de kâh gülerek kâh ağlayarak onu
dinliyim, biraz daha kendi hayatıma dönmeyeyim istiyorum. O bundan habersiz ama
ben onu en yakın arkadaşım ilan ediyorum, ne zaman canım sohbet etmek istese
kendimi Dot’a atıp, Dave’i defalarca izlemek istiyorum. Bunu Ben de Yaparım, dekor olarak bir tabure ve bir soğan ağacından
ibaret ve kısa ama naif bir hikâyesi var ama anlattığım ve yaşadığım bu duygu
selini ve içimde kopan sevgi fırtınasının mimarı İbrahim Selim bence oyunculuk
dersi veriyor sahnede. Herkesin, tanıdığım tanımadığım herkesin bu oyuna
gitmesini istiyorum. Lütfen bu oyunu izleyin! Bakın izlemelisiniz demiyorum,
izleyin!
Unutmayalım,
Tiyatro iyidir, iyileştirir!
Oyun
Künye Bilgileri:
Yazan: Nick Hornby
Çeviren: Melisa Kesmez-Serkan Salihoğlu
Yöneten: Serkan Salihoğlu
Oynayan: İbrahim Selim