Nihan sana bayılıyorum. O ekibin tamamına bayılıyorum aslında. Ömer’in evinde gösterdiği tepkiler muhteşemdi. Nihan’ın Ömer’le konuşmasına bittim. Yer bezine beş kalmış t’shirt dedi ya! Biz de eski t’shirtleri yer bezi yaparız aslında ne yalan söyleyeyim.

Ve gelelim Ömer ile Defne’mize… Defne, Ömer’in bahçesi. Ne zaman sıkılsa, ne zaman dara düşse soluğu o bahçede alıyor artık. Hep diyorum ya Kiralık Aşk’ta hiçbir şey boşu boşuna olmaz, hiçbir söz öylesine söylenmez. Şimdi Ömer, Defne’nin geçtiği o tümsek dolu, karanlık, sıkıntılı yollardan geçiyor. Defne ne yaşadıysa aynısını yaşıyor, ama bir fark var.

Defne o yollardan tek başına geçmek zorunda kaldı. “Bana bıraksaydın. Defne’nin bir bildiği var deseydin.” diye diye. Ömer’in onu yalnız bıraktığı yolda “ne karar verirsen ver doğrusunu yaparsın. Ben sana güveniyorum sen halledersin” diyen bir Defne var. Koşulsuz, şartsız Ömer’e güvenen, Ömer’i yalnız bırakmayan Defne. Ömer’de Defne’nin ne demek istediğini anlıyor artık bence. Birini sevmenin her şeye rağmen yanında olmak olduğunu… Birini sevdiğinde 'ama'ların olmayacağını… Diyorum ya, bütün bunlar boşuna yaşanmıyor. Hepsi bizi hikayenin aslına götürüyor aslında. Merkezine…

Ne demiştik, Defne Ömer’in huzur bulduğu bahçesi. O bahçe yavaş yavaş çiçekleniyor artık. O bahçede neşe var, huzur var, mutluluk var ve en önemlisi aşk var. Çiçekler renkleniyor, kökleniyor ve artık büyüyor. Tıpkı Ömer’le Defne’nin aşkı gibi.

Bölüm sonunda hepimizin yüreği ağzına bir geldi itiraf edin. 14. Bölümün son sahnesinde olduğu gibi elinde bu sefer sarı lalelerle gelen Ömer... (Mazhar babaya selam olsun) Boş bir ev ve Ömer’in gitgide titreyen sesi… Sonra bahçede rengârenk çiçeklerin arasından bir peri kızı gibi çıkan Defne... Ömer’in bahçesi... Ömer’in Defne’si...

Güliz Ayla’nın aslında bize her şeyi anlatan o güzel şarkısının sözlerinin bir bölümü yazımın da başlığı oldu. Anlayan anlar zaten^^

“Olmazsan olmaz, büyümez çiçeklerim, toprağım havalanmaz kurur bahçelerim.”

Ah aşk sen ne güzel bir şeysin.

Bu bölüm özellikle görüntüler, renkler, geçişler çok iyiydi. Emeği geçen herkesin eline, zamanına ve yüreğine sağlık!

Yazıyı bölümün etiketini gördüğümde ve izlediğimde aklıma gelen Atilla Arifhan’ın şiiriyle kapatalım.

 

Sevgiyle kalın…