Benim çocukluğumda yayınlanan, bayıldığım bir çizgi filmdi Şeker Kız Candy (hala bayılıyorum^^). Yetimhanede büyümüş, yüreği iyilikle dolu çok güzel bir kızdı. Yakışıklı bir çocuk olan Anthony ile tanışınca tüm hayatı değişmişti. Bu bölümde izlediğim Defne bana Şeker Kız Candy'yi hatırlattı. Aslına bakarsanız bütün bölümleri düşündüğümde de görüyorum ki Defne gerçekten Şeker Kız Candy. Defalarca kazık yese de yine de kendisinden yardım istendiğinde dayanamayıp koşan, aşık olduğu adam için dünyaları yakan Defne... Saf, iyilik dolu, masum bir genç kadın… Ah bir de içindekilerin hepsini dökebilse...

Sevdiği adama kavuşamamanın acısını yine sevdiği adamın kollarında arayan Defne... Çaresiz, yorgun ve aşık... O kadar güveniyor ki Ömer'ine en çaresiz olduğu anda onun kapısını çalıveriyor. "Bana çay yapar mısın?" Şu cümlenin derinliklerinde neler saklı neler... Sıcak bir sine, sığınacak bir kol, başını koyacak bir omuz… Anlatmak istediğimi Lale Müldür'ün nefis dizeleriyle açıklamaya çalışayım:

“Sonra belki çay içeriz. Şansımız varsa yağmur da yağar.

Sen gel bence.”

Ne kadar tanırsanız tanıyın… Ne kadar severseniz sevin… Bir insanla aynı evi paylaşmak hiç kolay bir şey değil. Hele çok uzun süredir yalnız yaşayan Ömer’le, hep sıcak bir arkadaşlık, aile ortamında yaşayan Defne’nin aynı evi paylaşması hiç kolay değil. Üstelik zevkleri, karakterleri de tamamen zıt. Birlikte izledikleri Coen Kardeşler'in şahane filmi Barton Fink de boşuna seçilmemişti bence. Film, bir entelektüelle sıradan bir adamın hikâyesini anlatır. Benim için bir başka anlamı da, filmde bir şeyi başaramamanın, yetiştirememenin korkusundan karakteri son anda gelen ve “merak etme halledersin(iz)” diyen melek gibi birin kurtarmasıdır. Bana göre (her ne kadar Coen kardeşler inkâr etse de) film bir sembolizm harikasıdır. Tıpkı, dizimiz gibi… Bana öyle geldi ki Barton Fink, Ömer ve Defne’nin aralarındaki kültür farkının sembolize edilmesi için özellikle seçilmiş. Entelektüelimiz ve başaramama korkusu yaşayan Ömer, "sıradan" adamımız ve son anda yetişen "melek" ise Defne’dir. Evde çalan Ave Maria’ya Defne’nin verdiği tepki de bu farkı anlatan sembollerden biri...

Ömer Defne’ye, Defne ise Ömer’e benzemeye çalışıyor. Ömer’in “Her şey sana benzesin istiyorum artık.” dediğini hatırlarsınız (unutulmazlarım arasına giren sahnelerden biridir). Şimdi ise Defne anlamasa da, pek hoşuna gitmese de Ömer’in sevdiği her şeyi sevmeye, anlamaya çalışıyor. “Kalp kendini sevenin huyuna çekermiş.” Sonunda kim kime benzeyecek hep beraber izleyip göreceğiz. Benim fikrimi sorarsanız Ömer’in Defne’ye benzemesi daha yüksek olasılık derim.

Bu birlikte yaşama konusunda, ben her ikisinin de amacının görünenden farklı olduğunu düşünüyorum. Defne Ömer’e yardım olsun diye teklif etmiş; Ömer’de bu yardıma ihtiyacı varmış da kabul etmiş gibi görünse de ikisinin de amacı farklı. Ömer, sorularının cevaplarını almayı; Defne’de Ömer’in kendisine daha da çok bağlanıp, güvenini kazanmayı umuyor.

Ömer ve Defne’nin aynı evi paylaşması ateşle barutun yan yana durması gibi bir şey. Ne kadar dayanacaklar göreceğiz, ama haftaya sevgililer günü^^ Ekip iyi şeyler düşünmüştür diye hayal ediyorum. Mesajımızı da buradan ekibe vermiş olalım:)

Önceki yorumumda da yazmıştım. Defne’nin Hulusi beye her şeyi anlattığını düşünmüştüm. Hatta fragmanı izledikten sonra Defne’deki rahatlamanın Hulusi beyle konuşması sonucunda olduğunu sanmıştım, ama yanılmışım. Uşağı hiçbirimiz hesaba katmadık:)  Meğer Neriman’ın ajanıymış kendisi. Yine de hala bu işin çözülmesinde Hulusi Bey ve Sadri Usta’nın bir katkısı olacağını düşünüyorum. Oyunun da henüz ortaya çıkacağını sanmıyorum. Sude bu kozu en işine yarayacak zamanda kullanacak ya da belki de hiç kullanmayacak. Eymen karakteri için hala kararsızım. Şimdilik senaryodan bize geçen sanki bu ikili birbiriyle daha çok yakınlaşacak gibi. Bakalım, izleyelim, görelim.