Ne Münasebet’ i izlemeye karar verdiğimde açıkçası hakkında fikir sahibi değildim. Evet, tanıtımlarını izleyip merakla beklediğim bir dizi değildi. Her gün birkaç yeni dizinin yayın hayatına başladığı günlerde hak veririsiniz ki izleyecek dizi seçmek de zor oluyor. Bugün Ne Münasebet izlemeye karar verince kahramanlarımızın avukat olduğunu ve olayın ana mekânının hukuk bürosu olduğunu fark ettim. Mesleğe yeni adım atacak biri olarak izleme istediğim arttı haliyle neyse ki meslekten soğumadan da bölüm bitti.

Sarp Levendoğlu’nun can verdiği Demir, maceraperest, doğa insanı bir belgeselci. Kendi gibi avukat olan babasının zoruyla hukuk eğitimi almış ama zorla güzellik olmayacağı gibi kendini doğa ananın kucağına bırakmış bir adam. Tam olarak doğa adamı diyebiliriz hani odun demek istemiyorum ama nasıl kibarlaştırabilirim onu da bilemiyorum. Demir, epeyce rahat, kaba, kadınlarla nasıl konuşulacağını asla bilmeyen biri. Açıkçası Demir karakteri Sarp Levendoğlu’nun Küçük Ağa’ da canlandırdığı Ali’yi hatırlattı bana. Sıkı takipçisi olmasam da izlediğim kadarıyla Ali ile Demir, giyim kuşamdan tutun hal ve hareketlerine kadar epey benzerlikler taşıyor. Demir’in kaba saba hareketlerinden dolayı kendisinden pek hoşlanmadığım ise sanırım açık ve net.

Pelin Akil’in can verdiği Nil ise Demir’in yanında 5 yıl önce avukatlık stajını yapmış, çalışkan, sorumluluk sahibi, saygılı biri. Kısacası Demir’le taban tabana zıtlar. Demir’in Nil için sürekli kullandığı ‘itici’ tabiri ve ona ‘optik’ diye seslenişinin ise benim nezdimde hiçbir espri niteliği yok. Açıkçası tüm bölüm boyunca komedi unsuru olarak kullanılan bu ve bunlar gibi bayatlamış espriler gerçekten can sıkıcıydı. Yıl olmuş 2015, bu esprileri 90’lar da bırakmamış mıydık? Demir’in bu çirkin tavrı ne kadar devam eder bilemiyorum ama beni ilk bölümden soğutmaya yetti.

Yine yeni yeniden bir Çirkin Betty sendromuyla karşı karşıyayız. Nil asla çirkin bir kadın değil ama dizilerde çirkinlik nedense toplu saç, gözlük ve düz ayakkabıyla anlatılmaya çalışılıyor. Her neyse, ikinci bölüm fragmanından da anladığımız gibi Nil ne zaman saçlarını açacak, makyaj yapacak işte o zaman odun Demir biraz yontulmaya başlanacak. Sizi bilmem ama ben gerçekten bu tarz hikâyelerden çok sıkıldım.

Demir ve kardeşi Ayça’nın (Gizem Güven) arasındaki ilişkiyi hiç sevmediğimi söylemeliyim. Sürekli ‘ne münasebet’siz kardeşler deyip durdum içimden. Bu arada dizinin adı da herhâlde Nil’in sürekli ‘ne münasebet’ demesinden ileri geliyor olmalı. Demir’in ailesinin yaşadığı lüks evde koşturan hizmetçiler olmaması, ayakkabıların eve girerken çıkarılması bence hoş ayrıntılardı. Sevmediğim diğer noktalardan ilki zorlama şive meselesi. Komedi diye illa işin içine şive sokulmasın ne olur, yalvarıyorum! İkinci nokta ise kötü adam meselesi, olmasaydı da olurdu hani. Evet, final sahnesi epey şaşırttı ama şaşırtacak bir final sahnesi illa ki bir mafya kurşunuyla olmamalı, haksız mıyım? Baba-oğul arasındaki çatışmayı sevdim ve finalde vurulan Hakkı Bey’in oğlunu hep sevdiğini söylemesine içim burkuldu, ölüp ölmeyeceğini merak ettim ve elbette ölmesini istemem ama bu beni ikinci bölüm için heyecanlandırmaya da yetmiyor işte.

Usta oyuncular Cihat Tamer, Ayşe Kökçü, Hakan Altıner ve Ayşen Sezerel kesinlikle Ne Münasebet’in en büyük şansıdır. Oyunculuğunu ve enerjisini çok sevdiğim Pelin Akil ile yine çok beğendiğim Sarp Levendoğlu’nun enerjileri tutmuş ve iyi bir ikili olmuşlar. İnan Ulaş Torun (Necmi) ile Babam Sınıfta Kaldı dizisinden kendisine hayran olduğum Bengi İdil Uras (Çisil) ise gerçekten süper ikili olmuşlar. Evet, oyuncular süper, uyumları harika ama ortada kendini izlettirecek bir hikâye yok. Yılladır ısıtılıp ısıtılıp önümüze konulan, klişeleşmiş bu hikâyede yeni hiçbir şey yok maalesef. Denk geldikçe göz ucuyla bakarım ama düzenli takip edebileceğimi sanmıyorum. Ne Münasebet’in reytingi bol, yolu açık olsun.

Emeği geçen herkesin emeklerine sağlık…