Biriyle tanışmadan önce “Bence böyle bir mizaca sahip” şeklinde o kişi hakkında tahminde bulunmak benim için bulmaca veya sudoku çözmek gibi. Üniversitenin ilk senesinde “Neden sosyoloji?” sorusu karşısında “Psikoloji istiyordum ama puanım yetmediği için sosyolojiyi tercih ettim” cevabı bir önceki cümlemin ardında yatan nedeni fazlasıyla açıklıyordur. İşte, bu noktada Ayça Ayşin Turan’la ilgili en ufak bir tahminde bulunamadım. Hal böyle olunca Four Seasons Sultanahmet’ten içeri adım attığında nasıl biriyle karşı karşıya olduğumla ilgili en ufak bir fikrim yoktu. Çekim bittikten sonra kendi kendime şunu dedim: “Her şeyi nötrleştirmek ve yüzündeki tebessümü sabitleştirmek mi istiyorsun? O zaman Ayça Ayşin Turan ne yapıyorsa sen de onu yapabilirsin.” Sözlerini gereksiz uzatarak onları çıkmaza sürüklemeyen, son derece rahatlığı ile karşısındakinin “Acaba çekim çok mu uzadı? Ayça’nın çok mu vaktini aldık?” sorularını silip süpüren ve şakalaşma veya espriyi sohbetinin olmazsa olmaz baharatı kılan biri o. 

İşte, birazdan okuyacağınız ya da “Pardon da uzun uzadıya senin yazını mı okuyacaktık; biz çoktan röportaja geçtik bile” diyerek çoktan okumaya başladığınız röportajın öznesi bu özelliklere sahip biri olunca ben pas atan, Ayça da pası görüp onu gole çeviren futbolculara dönüştük. Geçmişte yine bu şekilde futbol metaforu kullandığım bir röportajın giriş yazısı destansı kıvamda olduğundan sözü “Bunu saymayız, RaniniTV’ye bir daha bekleriz” dediğim Ayça Ayşin Turan’a bırakmak en sağlıklı karar olacak. Sizi Meryem’i fazlasıyla andığımız, Ayça’nın Karadenizli kimliğini didiklediğimiz röportajla baş başa bırakırken; beni de yeni haftanın RaniniTV Ekspres’i bekler diyerek yüksek müsaadelerinizi isterim. İyi okumalar!

  Ayça Ayşin Turan’ın oyuncu olmasını en kolay ailesi, en zor kendisi kabullenmiş

● Normalde sohbete ilk olarak dizi sorularıyla başlarım ama ailenle ilgili bilgileri görünce oradan başlamazsam olmaz diye düşündüm (gülüyoruz.) Sinop’ta doğup büyüdün, yedi kardeşin en küçüğüsün ve beş ağabeyin var. Biz şu an seninle bu röportajı nasıl yapıyoruz? Bu tabloda imkansız görünüyor aslında (gülüyor.) Karadeniz yıllarına geri dönsek…

İmkânsız gibi görünen tablo sayesinde yapıyoruz bu röportajı demek daha doğru olur aslında. Bana destek olan, attığım adımların arkasında duran ve benim başarabileceğime inanan bir ailem oldu her zaman. Onların bana olan inancı olmasaydı bu kadar cesur olabilir miydim bilmiyorum aslında. Çocukluk günlerimi çok özlüyorum. Zamanda yolculuk mümkün olsa da çocukluğumuza geri dönebilsek keşke… Sen şimdi bu soruyu sorduğunda benim burnuma o günlerden kokular geldi; okulda öğle yemeği arası verildiğinde o eve dönüş yolunda evde ne yemek var heyecanı, kapıdan içeri girdiğimde annemin yaptığı yemek kokusu geldi burnuma. Ne küçük, ne güzel dertlerimiz vardı o zamanlar. Kısacası küçücük bir şehirde tam anlamıyla çocukluğumu yaşayarak büyüdüm.

● Nüfus kağıdına bakmadan Karadenizli olduğunu gösterecek en belirgin huyların, karakteristik özelliklerin neler?
Karadeniz kadını, denizi gibi coşkuludur, anaçtır ve sıcakkanlıdır. Ben de o kadınlardan biriyim.

 

● Oyuncu olmayı düşündüğünü ilk kime söyledin? Ailenin “Ona söylersem kesin annemle babamı ikna eder” dediğin ferdi kimdi? En kolay ve en zor kim kabullendi bu durumu?
En kolay onlar, en zor ben kabullendim aslında (gülüyor.) İkna etmek de bana değil, onlara düştü. Annem hep destekçim oldu. Ben biraz mükemmeliyetçiyim sanırım. O yüzden emin olana kadar adım atmakta çok zorlanıyorum. Bu süreçte bana sonsuz güç ve destek verdiler.

 

● Oyunculuktan önce başka mesleki hayalin yok muydu? 
Avukat ya da savcı olmayı düşündüm bir dönem. Fakat bu çok kısa bir süreydi. Sonrasındaysa sinema TV okumaya karar verdim ve kazandım son anda. Ancak kamera arkası yolculuk, işlerin yoğunluğu sebebiyle halen devam ediyor kendi halince.

● İlk izlediğin film ve seni izlediğinde en çok etkileyen ilk film, dizi veya tiyatro oyunu neydi? 

İzlediğimde en çok etkilendiğim filmlerin başında Life is Beautiful geliyor.

 

● İstanbul’a gelişin kolay geçmemiş olmalı. Biraz o süreçten bahsedebilir misin? İstanbul’a ilk geldiğinde hangi klişesiyle yüzleştin ve ne açıdan seni havlu atmaya yakın hale getirdi?
Zorlu bir süreçti. Küçücük bir şehirde 17 yıl yaşamışken 18’inci yaşınıza İstanbul gibi sizin dünyanızın çok dışında, dünyanın en büyük metropollerinden birinde giriyorsunuz. Garip farklılıkları vardı; her şeyden önce çok kalabalıktı. Başlangıçta ürktüm, zaman zaman ağladım ve iyi ki arkamda ailem var dedim. Ardından hayatıma menajerim, ablam, kariyer danışmanım Tümay Özokur girdi. Benim için güven en önemli duygu olduğu için onda bu güveni sonuna kadar hissettim. Şimdi arkamda kocaman sevgi duvarı var ve ayakları üzerinde duran bir kadınım. İnsanın kendine inanması ve de hedefi için gerçekten çok çalışması gerektiğini öğrendim.

 

● Dinle Sevgili ve Karagül gibi iki uzun ömürlü işten sonra Altınsoylar’ın yolculuğu kısa sürdü. O noktada nasıl bir kariyer planlamasına gittin? Böyle bir durumda iki seçenek oluyor haliyle: Ya yüzünü bir süre unutturacaksın ya da hemen bekleme yapmadan başka bir işte rol alacaksın. İkisinin ortası yok gibi. Sen bu durumu nasıl yorumluyorsun?
Öncelikle şu an sektördeki dizi enflasyonunu düşünürsek yaşanan durumları kişiselleştirmemek gerektiğini düşünüyorum. İnsanların sorunu, başarısızlıkları kabul edememek; oysa başarısızlık diye adlandırılan durum yeni başarılara gebedir. Menajerim ile elbet bir kariyer planlaması yapıyoruz. Kariyer yolculuğumuzda “Bekleyecek miyiz, yoksa yola devam edecek miyiz?” sorusunun cevabında belirleyici olan bana önerilen senaryodur. Dinlenmeyi seçmişken içerisinde olmak istediğim ve inandığım bir rolle kendimi tekrar setlerde bulabilirim.

 

Her şeyin doğru bir zamanı olduğuna inanırım. Ne erken başladık ne de geç, tam da olması gereken zamanda Meryem serüvenimiz için yola çıktık. Meryem’in masumiyeti içimdeki Ayça ile gerçekten buluştu. Buluşmasaydı seyircinin kalbine dokunamazdım.

 "Meryem’in duygu dozu doğru ayarlanmazsa kendisine “saf” dedirtecek kadar bıçak sırtı bir karakter"

● Bir yapboz gibi hissettiğin, seni çıkmaza sokan bir özelliği var mıydı Meryem’in? Onu nasıl yorumladın kendince başlangıç aşamasında?
Meryem benim için çok özel bir kadın. Onun yaşadığı duygu durumu ve tepkileri doz olarak doğru ayarlanmalı aksi takdirde kendisine “saf” dedirtecek kadar bıçak sırtı. Meryem saf değil kirlenmemiş ve masum. Sevginin emek, güven ve fedakârlık gerektirdiğini biliyor, sevgi ile beslenmiş. Bu sebeple en değer verdiği duyguları kaybederken inanmak ve kabullenmek istemiyor. Onun gerçeği hayatın gerçeklerinden çok uzak, hiç tanıdık duygular değil, acısını daha yoğun yaşıyor. Onu anlamak için kalbini görmek şart.

● “Kadın hikâyesi hiç yok” dediğimiz bir dönemde güçlü bir kadın hikâyesine sahip bir iş olarak izleyici karşısına çıktı Meryem. Bugünün Türkiye’sine, üçüncü sayfa haberlerine ve geri planda kalan nice şeye baktığında Meryem, neye ışık tutuyor?
Meryem, toplumun kirlenmiş yüzüne ışık tutuyor. Bir annenin ya da bir avukatın ya da bir kadının, duygudan uzak, başarı hedefli ve kötülükleri kendince sebeplerle sıradanlaştırdığı yolculukları var. Meryem, sevgi, fedakârlık, dürüstlük, aile sevgisi, umut ve unuttuğumuz ne kadar iyi duygu varsa hepsini temsil ediyor. Bizim bilmediğimiz o kadar başka hayatlar var ki insanın inanası gelmiyor. Kadınlar beni gördüklerinde ayaküstü konuşmalar veya mesajlarla bana hikâyelerini anlatıyor. Bazıları için umut olan Meryem’in atacağı adımlar gerçekten çok önemli.

● Malum Meryem, bir Kore uyarlaması. Bir oyuncu açısından rol aldığı işin Kore uyarlaması olması onu nasıl etkiliyor? Önümüz arkamız sağımız solumuz o kadar çok Kore uyarlamasıyla dolu ki ister istemez merak ediliyor bu durum da.
Açıkçası öncelikle bana verilen senaryoya bakarım. Elbette orijinali varsa merak ediyor, açıp bakıyorsun. Sonuçta çok farklı iki kültür söz konusu. Ben orijinalini değil uyarlamasını sevdim ki bu da sanırım çok normal. Senaristlerimizin hikâyeyi anlatma biçimi çok başarılı.

 

● Dizinin öyle bir ana cast’ı var ki bayağı günümüz popüler oyuncu çıkarması durumu söz konusu (gülüyoruz.) Biraz set arkasına gitsek, oyuncu arkadaşlarını kısa kısa betimleyerek yorumlamanı istesem…
(Gülüyor.) Hepsi çok tatlılar ve çok iyiler. Klişe bir cümle kurarak “aile olduk” demek istemiyorum. Bunun yerine biz çok güzel arkadaş olduk, dostluklar kurduk demem daha doğru. Hepimizin içi kıpır kıpır.

● Yakın zamanda Meryem’in babasının ölümü sahnesinde izleyiciyi mahvettin tabiri caizse. Öyle bir sahneydi ki hem delici hem de şiirsel. Yönetmeniniz Barış Erçetin’in rejisi ile senin yüreğine sağlık. Seni böylesine çok etkileyen sahne hangisiydi?

Öncelikle teşekkür ederim. Benim için hem çok zor hem de çok güzeldi. Şu an bile soruyu cevaplarken zorlanıyorum. O bölümün ve sahnelerin sancısı haftalar öncesinden başladı. Yönetmenimiz ile en gerçek duyguyu nasıl yakalayabiliriz diye üstüne defalarca konuştuk. Bana “Ayça'nın canının yanmasına izin ver” dedi. Bu bende tetikleyici oldu. Oyuncunun gerçek duyguyu bulup çıkarması, hissetmesi ve hissettirebilmesi gerçekten sancılı bir süreç. Ortaya çıkan sonuç ikimizin de içine sindi ve seyircinin kalbiyle bütünleşti. Bu benim için çok gurur vericiydi. O anın duygusunu şimdi bile hissettiğimde ağırlığı beni yoruyor. Sahne bittikten sonra kimseyle konuşmadan eve gidip yorganı kafama çekip yatıp uyudum. Meryem'in çektiği acıları kendi bedenimde hissettiğimde kamburum çıkacakmış gibi hissediyorum bazen. Zor ama geri dönüşleri çok güzel bir tecrübeydi benim için.

● Bugüne kadar yayınlanan bölümleri düşündüğünde oynamayı veya izlemeyi en sabırsızlıkla beklediğin sahne hangisiydi?
Kesinlikle Meryem'in babasının ölüm sahnesi.

 

● Türk uyarlamalarında orijinalindeki karakteri kim oynasa tahminleri çok yapılıyor. Peki, Meryem yurt dışına uyarlansa sen nasıl bir cast oluştururdun?
Meryem için kesinlikle Natalie Portman derdim. Gizli fanıyım ondan (gülüyor.)

  İçindeki çocuğa sahip çıkan, delidolu bir Karadeniz kızı o. ^^

● “Bu yaşında ne kadar çok şey sığdırmış hayatında” sözü senin için geçerli mi? Yoksa geçmişe baktığında 25’ine geldiğinde yapman gereken veya yapmak istediğin ama yapamadığın şeyler var mı?
Tabii ki hâlâ yapmak istediğim birçok şey var. Bunlar asla tükenmez, her zaman yerine yenileri gelir. Ardıma dönüp baktığımdaysa yapmak istediğim birçok şeyi yaptığımı ve hayatı, anı ıskalamamak için elimden geldiğince dolu dolu yaşadığımı görüyorum. Amaç ve hedef biterse hayat biter.

● Dizilerdeki karakterlerin analizlerine hâkimiz. Sana tıpkı onlar gibi karakter analizi kartı hazırlasak, Ayça Ayşin Turan için neler çıkar?
Samimiyet ve sevgiye inanan (hatta sevgi arsızı), duygularını coşkulu yaşayan, sevdiği şeyleri paylaşmak konusunda tutucu, merhametli, güvenilir, sağduyulu, hisleri kuvvetli, öğrenmeye açık, öfkesi ve sevgisi gözünden okunan, istikrarlı, iş odaklı ve ekip ruhuna sahip, çocuklarla iyi anlaşan ve içindeki çocuğa sahip çıkan, deli dolu bir Karadeniz kızı...

 

● Kendinin veya çevrenin sana dair en tahammül edemedikleri yanın nedir?
Mükemmelliyetçiliğin getirdiği zorluklarım olabilir. Bazen de sınırlar aşıldığında beklenmeyen tepkiler verebilirim ama o tepki çıkana kadar da gerçekten sabır gösteririm.

 

● Hangi özelliğin olmasaydı şu an seninle bu sohbeti yapamıyor ve seni de oyuncu kimliğinle tanımıyor olurduk?
Cesaretim.

 

● En bilinmeyen yanın nedir? İnternette sana dair yazılan en büyük yanlış bilgi nedir?
Yalnız kalmayı çok severim. İnternette bana dair yazılan yanlışlar Tunuslu olduğum, oynamadığım birkaç dizi ve eğitimim. Ben halen İstanbul Üniversitesi Sinema TV öğrencisiyim.

 

● Deneyimlerine bakarsan, senin nezdinde bir oyuncuyu değerli kılan gizli silahı nedir? Genelgeçer olarak bilinmeyen, kıyıda köşede kalmış…
Kalbi, insanlığı ve samimiyeti.

 

● Oyunculuk nasıl bir nefes alanı, yaşam biçimi senin için?
Oyunculuk tüm insanların kalbine dokunabildiğim sadece bana özel bir alan.

 

● Bu nefes tıkandığında açmak için nelere başvurursun? En nihayetinde yapımcı, kanal, RTÜK, reklam vb. açmazların içinde tıkanıyordur bu nefes alma kanalı.
Ben gözümle, ruhumla ve beden dilimle, hayata, mesleğime bakışımla doğru adım atıp samimiyetimi ve Sinop’tan gelen Ayça’yı kaybetmediğim sürece o nefes tıkanmaz.

 

● Kısa vadeli hayaller mi sana göre, uzun vadeli mi? Şu an için en belirgin hayalin nedir? Nasıl bir rol, iş gelse veya hangi oyuncuyla karşılıklı oynayacağını, hangi yönetmenin monitörden seni izleyeceğini duysan ayakların yerden kesilir?
Ben şu an oynadığım işe odaklıyım. Meryem’e veda ettiğim an itibariyle yeni hayaller kurarım aksi takdirde bugüne konsantre olamam. Oyuncuya hayal sor sana anlatır da anlatır. Şu an Meryem’in yıllara en başarılı şekilde imza atması en büyük dileğim.

 Ayça Ayşin Turan bir buluşa imza atmış olsaydı sessiz fön makinesi yaratırmış.

 

 

 

 

 

Midnight in Paris filminde Gil karakterini canlandıran Owen Wilson'a Pablo Picasso'nun sözünü hatırlatırdım: “Hayal ettiğiniz her şey gerçektir.”

 

Louise Hay - Düşünce Gücüyle Tedavi

 

Stefan Zweig - Bir Kadının Yaşamından Yirmidört Saat

 

La La Land filminin müziklerine sardım son zamanlarda.

 

Frank Sinatra’dan Fly Me to the Moon çalar kesinlikle. Sinirli ya da üzgün olduğumda ise genellikle sözsüz enstrümantal müzikler dinlemeyi tercih ederim.

 

Prag, Uzakdoğu ülkeleri

 

Prag, Floransa

 

Hayırlısı

 

Sessiz fön makinesi (gülüyor.)

 

Hani bizim havada uçan kişisel araçlarımız?! (gülüyor.)

 

Barış Manço'yla sohbet etmeyi çok isterdim. 

 

Bugünkü Ayça Ayşin Turan’ı betimleyen söz (Edebi alıntı, şarkı sözü, minibüs arkası sözü, replik vb.):

Her zaman sevgiyle yoluna devam et.

Fotoğraflar: Emre Yunusoğlu

Styling: Oğuzhan Erdoğan

Mekan: Four Seasons Sultanahmet 

Fotoğraf asistanları: Alper Kemal Özkorkmaz- Deniz Doldur 

Styling asistanı: Ezgi Aydemir