Yakın zamanda rol aldığı Glee dizisinden tanıdığımız, Emmy ve Altın Küre ödüllü oyuncu Jane Lynch yeni dizi Angel From Hell'in başrolünde yer alıyor. Cennetten kovulmamak için son bir şans daha verilen Amy, Allison'u korumakla görevlendirilerek dünyaya iner ve olaylar gelişir. İlk bölüm aslında oldukça eğlenceliydi. Merak edip izlemek isterseniz Angel from Hell, 1 Şubat Pazartesi akşamı saat 21.45’te FoxLife’ta olacak.

Dizinin konusundan biraz daha bahsetmek gerekirse; heyecanlı, hareketli ve renkli bir karakter olan Amy’yi canlandıran Jane Lynch, Angel from Hell'de arsız bir koruyucu melek rolünde yer alıyor. Maggie Lawson ise hırslı bir doktor olan Allison karakterini canlandırıyor. Amy ve Allison’un yolda çarpışıp tanışmasıyla başlayan hikaye, Amy’nin kendini Allison’un koruyucu meleği olduğunu söylemesi ile devam ediyor. İlk zamanlarda Amy’nin bir deli olduğunu düşünerek onu ciddiye almayan Allison, Amy’nin uyarılarının gerçekleştiğini fark ettikçe hikayenin gidişatı değişmeye başlıyor. Angel from Hell oldukça eğlenceli bir dizi..

Jane Lynch ve dizinin diğer bir oyuncusu olan Maggie Lawson ile CBS'in L.A.'de düzenlediği lansman toplantısında konuşma imkanı bulduk. Lawson bu toplantıdan sadece birkaç gün önce evlenmişti. O röportajı da bu hafta RaniniTv'de okuyacaksınız ama önce buyrunuz Jane Lynch sohbetine..

Lynch, 2011 yılında Glee'deki performansıyla Golden Globe aldı

 

Önce pilot bölümü, şimdi de diziyi yazan Tad Quill’in yarattığı karakter bence güçlü bir merhamet duygusu olduğu için bir melek; ama aynı zamanda kusurları da var. Ve melekler hiyerarşisinden yüksek bir kişi ona bunun son şansı olduğunu söylemiş. "Çok iyisin, çok yeteneklisin ama bu sefer de her şeyi eline yüzüne bulaştırırsan artık bir melek olmayacaksın." demişler. Bu yüzden muhtemelen Amy'nin asıl problemi koruması gereken kişiye çok fazla bağlanması. Konuya kendini o kadar kaptırıyor ve bu savunuculuk işini o kadar güçlü yapıyor ki yine hatalar yapmaya başlıyor. Büyük ihtimalle Allison için yaptıkları haricindeki tüm iyi hareketlerini de ona verilen görev icabı yapıyordur. Muhtemelen arabasında uyuyor ve hayatını dünya düzleminde yoluna koyamıyor ve aşırıya kaçıyor. Çok çabalıyor. Allison’ı gerçekten seviyor ve ona önem veriyor mu, onun muhteşem bir hayat yaşamasını istiyor mu diye asla sorgulamıyorsunuz.

 

Büyük ihtimalle aynen bu tarz bir melek olurdum. Ayyaş, çenesi düşük ve dobra… Sanırım Amy hakkında en sevdiğim şey niyetinin temiz olması. Ne kadar içki içtiği ya da hayat tarzı hakkında utanç duyduğunu düşünmüyorum. Belki bir bakım evinde falan yaşıyor, nereden geldiğine henüz karar vermedik. Her gün aynı kıyafetleri giyiyor. Bu onu rahatsız etmiyor ama başka insanların bu konuda aynı fikirde olmadığı aşikar. Bu yüzden de onları rahatlatmak için elinden geleni yapıyor. Ama günün sonunda onun orada bulunmasının sebebi Allison’a yardım etmek ve sakar olduğu için bu konuda başı belaya giriyor. Henüz mükemmel bir şekilde gelişememiş, ama kalbi doğru yerde. 

 

Amy'nin alkol merakına gelince, ben 25 yıldır ağzıma içki koymuyorum. Yani, içki düşkünlüğüm eskide kaldı. İşte bunun sayesinde karakterimin bu özelliğinden utanç duymadığı fikrime ulaşabiliyorum. Çünkü ben büyük utanç duyardım. İçtiğim içkinin miktarı yüzünden çok acı çekerdim ve hayatım da bundan zarar görürdü. Ama bence Amy bunun bir problem olduğunu düşünmüyor. Bence o, içkinin onun varoluşuna anlam kattığını düşünüyor. Nane likörünün tadına ve bir anda yarattığı hissiyata bayılıyor. Kültür seviyesi daha yüksek yerlerde buna créme de menthe dediğinizi biliyorum. Bu ailemin en sevdiği içkilerden biridir. Nane likörüyle vanilyalı dondurmayı karıştırırlar ve mikserde Grasshooper kokteylleri hazırlarlardı. Evet, bence Amy'nin alkol alma konusunda bir sıkıntısı yok. Çoğu zaman kafası güzel geziyor ve bu yüzden bir keresinde Allison’a araba çarpacağını düşündü ama büyük ihtimalle halüsinasyon görüyordu, sonrasında özür dilemek zorunda kaldı. Ama içmeyi çok seviyor. Büyük ihtimalle tüm gün içiyordur ve o hissiyatı sürekli koruyordur.

 

Ama meslek sırlarımı açıklıyorsun. Bir daha aynı yöntemi kullanamayacağım şimdi! (Gülüyor) Bence bu içgüdüsel bir şey. İtiraf etmeliyim ki bazı anlar üzerine çalışıyorum ve bazen çok ileri gittiğim için kendimi durdurmam gerekiyor. Senin de dediğin gibi komedi bir "zamanlama" işidir. Şakayı yaparken doğru zamanlamayı yakalamak ve bir sonraki vuruşa geçmeden önce o anı en fazla ne kadar sürdürebileceğim üzerine farklı şeyler denemeyi çok seviyorum. Hatta bayılıyorum. Bu konularda bir bilim kadını sayılırım ve bence komedi yapan herkes de öyle. Ama setteyken ve kamera kayıttayken büyük oranda içgüdüsel olarak ilerliyorsunuz.

 

Hayır, öyle olmadı.

 

Doğru söylüyorum. Hiç öyle olmadı. Gerçekten bir planım yoktu. Ben plan yapmam. Artık plan yapmıyorum çünkü hayatımın her şeyi planlamadığımda ve yoluma çıkacak şeyleri beklediğimde daha iyi gittiğini, yapabileceğim en iyi şeyin bu olduğunu fark ettim. İddiaya girerim çoğunuz için de durum böyledir. Yani zaten böyle bir bakış açım vardı ama hayır, karşıma rol teklifleri gelmiyordu. Sanırım bu ilk teklifti. Orada burada birkaç fırsat çıkmış olabilir ama hiçbir şey beni yerimden kaldırıp dikkatimi çekmemişti. Fakat bu rol kesinlikle ilgimi çekti ve hemen "evet" dedim. Senaryoyu okudum ve menajerimi aradım, "Hemen işe koyulalım!" dedim.

 

Pek yoktu. Bazen biri geliyor ve “biliyorsun değil mi, bu senin dizin” diyor. Ben de “Aa, öyle mi?” diyorum. Çünkü ben bir ekip insanıyım. İnsanlarla göz göze gelmeyi çok severim. Ama evet, genel kanının bu yönde olduğunun, dizinin benim olduğunun düşünüldüğünün farkındayım.  Bu eğlenceli bir şey ama benim gururla dolmama ya da korkudan ölmeme sebep olmuyor. Bence bu konuda yeterince soğukkanlıyım.

 

Taşıyorum.

Sue Sylvester’ın da, Amy’nin de sürekli aynı şeyleri giymeyi sevmesi komik bir tesadüf. İtiraf etmeliyim ki kostüm tasarımcımız Susan Michalek’le çalışırken bunu ben istedim. Sürekli aynı kıyafetleri giymesini istememin iki sebebi vardı: öncelikle çekimler esnasında ne giyeceğimi ve üzerimde giydiğim şeyin nasıl duracağını düşünmek zorunda olmamayı çok seviyorum. Çünkü bence eğer harika bir vücudunuz varsa, Hollywood’daki tatlı küçük kızlar gibi, üzerinize bir şey atarsınız ve ne olursa olsun güzel görünürsünüz. Oysa ben kıyafet provalarına gitmek zorundayım ve kostümlerime tadilat yapılmak zorunda. Bu yüzden de üzerime uyan tek bir şey giyebilirsem harika olacağını düşündüm. İkinci sebebi ise insanların Amy’nin nerede yaşadığını ve kıyafetlerini nereden aldığını düşünmesini istemedim. I Dream of Jeannie’de sürekli aynı harem kıyafetini giyen Jeannie gibi... Sürekli üzerimde aynı şeyin olmasını istedim. T-Shirt’ümü değiştiriyorum ama.

 

Evet, bu konu üzerine düşünüyorum. İnsanların “Jane bu işin altından kalkabilir,” demesi kolay. Ve böylece benim için de bir zorluk doğmuyor. Karaktere çok gülmemin ve çok iyi yazılmış bir senaryo olduğunu düşünmemin dışında bu diziyi çok sevmemin bir sebebi de karakterin Sue Sylvester’a benzememesiydi. Amy kalbiyle hareket ediyor, korumasız bir kalbi var. Sue’nun narin kalbinin etrafında çelik duvarlar vardı. Bu kadının en büyük silahı kırılganlığı. Hatalı olduğu zaman bunu kabul edebiliyor, haklı olduğu zaman da… Aslında arka planda onun yaptığı bir şeyden sizin nemalanmanıza izin verebilir. Bence onun kırılgan olmakla ilgili bir egosu yok.

 

Programla ilgili asıl güzel olan şey konuk olmaya gelen kadınlar ve erkeklerin oraya eğlenmek için gelmiş olması. Kimseye biraz daha eğleniyor gibi görünmesini söylemek zorunda kalmadık. Bu yüzden oraya geldiklerinde bir partideymişçesine eğleneceklerini ve yüzde 99.9 ihtimalle herhangi bir anda kameralara saçmasapan halde yakalanabileceklerini biliyorlar ama yine de doğal hallerini ortaya koymaktan vazgeçmiyorlar. Buna bayılıyorum. Oyuncuların bu huyu çok hoşuma gidiyor. Her andan maksimum eğlenceyi çıkarmaya çalışmaktan çok hoşlanıyorum ve birçok oyuncu da aynen böyle düşünüyor. Meslektaşlarımın bu yönüne çok saygı duyuyorum.

 

Sanırım. Bence bu konu üzerinde durulacak. Amy’e kalırsa o bir koruyucu melek ve ben de onu bu şekilde oynuyorum. Ama deli de olabilir... Bu yüzden bence bu kadın deli mi, yoksa bir koruyucu mu, yoksa ikisi de mi sorusu irdelenecek. O sadece şartlı tahliyeyle salıverilmiş ve Melrose ile Poinsettia arasındaki o bakımevinde yaşayan, (ben orada yaşadığını ya da en azından oralarda takıldığını düşünüyorum); sonra da bir Adsız Alkolikler toplantısına beleş kurabiye yemek için giden bir deli mi? Bence o biraz da böyle biri, o yüzden buna seyircinin karar vermesi gerekecek. Bence kesinlikle bu fikirle oynayacağız.

 

 

 

 *Program ülkemizde "Saba ile Oyuna Geldik"adıyla Tv8'e uyarlandı