Çocuklarla aram hep iyiydi. Belediye otobüsünde ortalığı
birbirine katan çocuğu tek dokunuşla sakinleştirmek bizim işimiz. Komşunun asla
banyoya sokamadığı çocuğunu yıkamayı başarmak da kahramanlığımın tescili. Ve
kucağımda uyuturken elini yüzümden ayırmayan bebek... İşte en güzeli de o.
Elinin yüzümle teması kesildiği an zeytin gözleri fal taşı gibi açılırdı. Dedim
ya, çocuklarla aram hep iyiydi. Tam da bu sebepten bir çocuk sahibi olmam
gerektiği söylendi hep. Ama cesaret edemememin sebebi de çocuk sevgimden başka
bir şey değil. Çünkü sakızı ağzından düşene kadar ağlayan bir çocuğun
dudaklarındaki kıvrım benimdir. Balonu ellerinden firar eden bir çocuğun
gözlerindeki çaresizlik benimdir. Ben bile böyleysem anneler ne hissediyor? Bir
anne en zor durumda bile acıyı bal, kömürü elmas eyler.
Eee eee uyu bakayım sosyete gülü eee...
Ebru Türk televizyonlarının son yıllarda gördüğü en yıkılmaz
annelerden biri olabilir. Ada'ya karşı hissettiklerini gözlerinden okuduk. Karagül bittiğinde bile Ece Uslu'nun giydiği anne karakteri uzun zaman hatırlanacak. Aslında Karagül'ün kadınlarının tümü bir şekilde
annelikle sınanıyor. Hepsinin hikayesi bir noktada gerçekliğe değiyor. Fakat
kararımı verdim. Konak kadınları içinde en gururlu olanı Emine'den başkası
değil. O ne samimi bir acıdır, o ne katıksız bir çaresizliktir. Alkış kere
alkış!
Sırrı ittire kaktıra neredeyse 100. bölüme yaklaştık.
Ebru'nun hastane molası hikayenin gidişatı için gerekliydi. Bir sonraki
tıkanmamız ise tam tahmin ettiğim gibi sırların çakışmasıyla sağlandı. ''Al
mektuplarını ver mektuplarımı'' nostaljisi boyut değiştirdi. ''Sakla sırlarımı,
paşalar gibi gömeyim sırlarını'' oldu.
Şiddete meyyalim vallahi çaresizlikten...
Olay anındaki şok, korku ve panik diyerek Kendal'a duyulan
güveni açıklayabilir miyiz? Kızlar gerçekten de geldikleri günden beri kan
kusturan adama şak diye güvendiler. Her şeyi geçtim gözleriyle gördükleri
silahı bile hayal sandılar. Kendal daha yakın zamanda Maya'yı içeri tıktırmadı
mı? Her şeyi geçtim bu bile referans olmalıydı Kendal'ın gözbebeğindeki
sinsiliğe uyanmak için. En hafif tabiriyle karakterlerin enayiliğine denk
geldik. Fakat Ayça Ayşin Turan ve İlayda Çevik şahane bir performans
sergilediler. Zorlu ve dramatik dozu yüksek sahneleri başarıyla omuzladılar.