Herkese varlıklısı bize darlıklısı

Yorumlarımı takip edenler bilirler, Gönül İşleri için baştan bu yana hep, pazar akşamlarını ısıtan, sıcacık bir aile hikâyesidir derim. Genelde yeni haftayı karşılamadan hemen önce, ekran karşısında, battaniyem üzerimde, elimde sıcak içeceğimi yudumlarken, yüzümde gülümseme, kalbimde sıcaklıkla izlerim Gönül İşleri’ni. Bu haftaki bölümdeyse yanımda birileri olsun, bir şeyler anlatsın ben de arada bir ekrana bakayım istedim. Hani salonda bir kalabalık vardır da, çay bardakları sürekli gider gelir, inceden bir sohbet de peydahlanmıştır, arada gözün ekrandadır, olup biteni kaçırmaz. Hah, işte öyle bir kalabalık olsun istedim salonumda, çünkü bu hafta gerçekten ekrandaki sesi bir şeyler bastırsın, ilgim sağa sola dağılsın istedim.

 

 

Bir kere Servet’le Yılmaz’ın sürekli yüksek perdede mücadeleleri beni çok yoruyor artık. Onların aşkına, birbirlerine bağlılıklarına olan inancım zedeleniyor böyle oldukça. Bir de son iki haftadır Timuçin Esen’e olan sevgim bile Yılmaz’ı gözüme hoş gösteremiyor. Mesela Servet’in avukatına, zina sözleri sonrası gösterdiği tepki neydi Allah aşkına?! Sanki haksız yere suçlanıyor. Servet’e ettiği “bebeğinin babasının alnına sürdüğün kara leke” çıkışını içeren cümlesi ise son noktaydı. Canım o leke kimin eseri, ne dersin Yılmaz’cım bir daha düşünelim mi?

 

 

Hani şiddet konusunda daha da hassaslaştığımız şu günlerde, hele bir de tam  Dünya Kadınlar Günü’nde yayınlanan bu bölümde; Yılmaz bana şiddetin sadece eylemle değil, sözlerle de yaşandığını hatırlattı bir kez daha. Evet, Yılmaz’ın bağırış çağırışlarının, sözlü şiddete çok yakın bir yerde olduğunu düşünüyorum gün geçtikçe. Hamile bir kadın, eşin var senin karşında. Zaten (maazallah) o bebeğin hala zarar görmemiş olması bir mucize bence. Ne yalan söyleyeyim Servet’in fenalaşma oyunundan bir an kuşkulanmadım. Hah, bak işte, olacağı buydu dedim izlerken.

 

Ha, Yılmaz böyle de Servet’in da ondan aşağı kalır yanı var mı, yok. O da artık çok yorucu. Aralarındaki tek fark, Yılmaz’ın hayata karşı genel tavrının agresif olması. Servet damarına basılmadıkça ona göre daha sakin bir kadın. Ama Yılmaz’ın altında kalıyor mu, hayır! Kavga ve mücadelelerle başlayan aşkları ekranda izlemeye her zaman varım ama, ikisinin aşk ve inat adı altında, birbirlerini bu kadar kırmaları artık beni çok yoruyor.

 

Üstelik Yılmaz’ın Servet dışındaki kadınların kalplerini fütursuzca kırması da hiç hoşuma gitmiyor. Tamam, bahsettiğimiz kadınlar olan Alev ve Müjgan da sütten çıkmış ak kaşık değiller elbet, ama Yılmaz karısını aldatıp onlarla gönül eğlendirirken iyi, sonra Yılmaz’ın yoluna çıktıklarında veryansın! Mesela belli ki, Müjgan gitme kararı almış olsa dahi, kapıdan bacadan Yılmaz’ı gözetliyor, fırsat kolluyordu. Hasta olduğunu duyunca koşup geldi. Ama Yılmaz ona, şu gün ettiği lafları sakince en başta etseydi, o da hiç niyete giremezdi herhalde. Her ne kadar Yılmaz Müjgan’a “ben sana hiç umut vermedim” dese de, ilk geldiği günlerde elini bacağına koyup da, umut vermeyen ama, şu son, had bildiren tavrından da çok uzakta olan Yılmaz’ın, mücadeleye değer olduğunu düşündü herhalde Müjgan. Aman yanlış anlaşılmasın Müjgan’ı aklamaya çalışır falan değilim, ama bu olanların tüm faturasının Müjgan’a kesilmesini doğru bulmuyorum. Neyse çok uzattım. Yılmaz’la Servet’in boşanmasına bir anlamda sevindim, belki artık hikâyeleri başka bir boyut alır.

 

 

Bölümün geneline hâkim olan Bedir&Sevda cephesindeyse yine olaylar olaylar. Sevda’nın babasının laflarına alınıp da Muzaffer Amca’ya bu kadar düşman olmasına anlam veremiyorum açıkçası. Adam bir başına üç kız evlat yetiştirmiş, sana bağırdı diye, babanı hemen sil! Üzgünüm ama ben bunu Sevda’dan bile beklemezdim. Üstelik Sevda bu bölüm bir “yanlış duymuşsunuz” tutturdu ki, gelene geçene açıklaması bu oldu. Bedir’le kaçışı öncesi, zaman kazanmak için Tibet’in evine yerleşmesi her şeye tuz biber oldu tabi. Yalnız bölümün en eğlendiğim kısmı, Tibet’in Sevda’ya annesinin evini gösterip “evlenince nasıl olsa burada yaşayacağız” demesiydi, kılkuyruk Tibet annesine şu ara efelense de, tabi ki onun evinde yaşayacak, ya ne olacağdı?!

 

Bedir’in pasaportu Sevda’ya vermesi ve Sevda’nın tedbirsizce telefonda konuşarak, Lale Hanım’ın kaçış planlarından haberdar olması, planlarını sekteye uğratacak dedik, ama kaçmalarına bilâkis Lale Hanım yardım etti. Oysa ikisini aynı evde görünce, Sevda tam Lale Hanım’ın gelini olacak kız diye düşündüm. Sizce de harika bir takım olmamışlar mıydı?

 

"Şaşırınca bayağı benziyoruz bizce"

 

Tam kaçıyorlar dedik, bu kez Süreyya Hanım’ın kızıyla babasını barıştırma çabaları, Sevda’nın üvey olduğunu öğrenmesiyle sonuçlandı. Ama bu sonuç da meğer yanlışmış. Saf Saadet’ciğin babalık testi Muzaffer Amca ile Süreyya Hanım arasındaymış ya! Yani herhalde öyle çıkacak. Sevda üvey falan değil mi şimdi? Peki o zaman Muzaffer Amca’nın mektubu neydi?

 

Bu arada Servet bir şekilde kolundan tutup eve getirdi ama Süreyya Hanım’ın “DEV haklı” terk etme hikâyesini hâlâ bilmiyoruz. Sadece Vehbi Bey’in Muzaffer Amca’dan önce Süreyya Hanım’a talip olduğunu ve onun da Sevda adında bir kızı olduğunu biliyoruz. Gerisi yine seyircisini merakta bırakmayı tercih eden hikâyemizin muammaları… Bu arada Vehbi Bey rolünde karşımıza çıkan Yılmaz Gruda’yı görmek de çok keyifliydi.

 

Bölüm boyunca ortalıklarda görünmeyen ama son haftalarda izlemeyi en sevdiğim kısımların kahramanı Kemal Komiser’imi de ben ekleyeyim. Zira bu hafta dizimiz bize kendisini göstermemeyi tercih etti.

 

Bu kadar harika oyuncular, bu kadar sıcak başlayan hikâye için, bu kadar paragraf yazıp, tek güzel söz söylemeyi başaramayan huysuz June’dan sevgilerle, iyi bir hafta dilerim.