Mesela HakMel. Cıvıl cıvıl bir aşk yaşayabilecekken, gençlik
ateşiyle ekranı da yakabilecekken dert, tasa içinde birbirine sarılan iki
karakter olarak devam ediyorlar yollarına. Aralarında bambaşka çatışmalar
izleyebilecekken hastane köşelerinde sarılmaları dokunuyor bana. Bölümler ilerledikçe
aradaki kıvılcım da oturur, eskisi kadar güçlü olmaz ama burada da ruh giderek
kayboluyor.
Evet, Adı Efsane bir drama ama her drama nefes deliklerine
ihtiyaç duyar. Günden güne, nefes deliklerine ihtiyacımız varken elimizdeki
delikleri de kapatıyoruz.
Hiç gülmedim mi peki? Güldüm. Dursun’un Yıldız’a yürümeyip
koşmasına, Yıldız’ın saflığına güldüm. Dursun-Yıldız ilişkisi hatta DurYıl ya
da YılDur, Adı Efsane’nin de neşe kaynaklarından biri olacak şüphesiz. Neşe
kaynaklarımız eksilmesin, artsın.
Emeği geçen herkesin emeklerine sağlık…