Fiko kadar neşeli ayrıldım bu hafta televizyonun
karşısından. Çünkü en güzel Adı Efsane bölümlerinden birini izledik. Hüznü de,
neşeyi de sahnelerine katık eden, umudu en tepeye yerleştiren şahane bir
bölümdü. Haliyle bende de bir mutluluk hali.
Almila Ada <3
Yolculuğumuzun başlangıcında Tarık’ın kızlarına kavuşması
için atmıştık ilk adımı. Nihayet Tarık, kızlarına kavuştu. Tarık ve Melis’in
evdeki sahnesi de, Melis’in mahkemedeki sözleri de öyle güzeldi ki baba-kız
sahnelerini neden bu kadar sevdiğimi bir kez daha hatırladım. Tarık-Melis
sahnelerinde öyle ince yerlere dokunuluyor ki her sahne yıkılıyor!
Tarık ve Hakan arasındaki gerginlik ise her yandan devam
ediyor çünkü Hakan’ın başındaki dertler her zamanki gibi bitmiyor. Yine de bu
hafta başındaki dertler de sayıca azalınca, omuzları biraz olsun göğe baktı
Hakan’ın.
Tarık ve Hakan arasındaki bu inatlaşma hoşuma gitmeye
başladı, hele Hakan’ın maça girdiği sırada Tarık’ın yandan yandan gülüşüne bayıldım.
Tarık’ın Bahar’la ilişkisi ise neredeyse başa döndü. Zaten hiç
oturmayan bu ilişki, o zarfla nereye sürüklenecek çok merak ediyorum.
Yazı devam ediyor...