“Geri dönmeliyim mavi ufuklara, serin rüzgâra ve martıların dostluğuna!”

Gülce devreye girince Aslı’nın yavaş yavaş geriye çekileceği de belli oldu. Ağır depresyonu çabucak atlatıp (!) Ali’yi aklından silecek anlaşılan. Diğer yandan Bora da yaptıklarından büyük pişmanlık duyup Aslı’yla temiz bir sayfa açma yoluna girecek diye tahmin ediyorum. Böylece Aslı – Derin dostluğunu yeniden inşa edip Aslı’yı mutlu bir aşka yolcu edeceğiz. Bora, silahı görünce gerçek yüzünü bir kalemde ortaya seriverdi. Bu hâliyle Aslı için ideal âşık olamayacağından Aslı’nın depresyondan kurtulma hızına denk şekilde Bora da “iyi insan” olmaya evrilecektir. Oradan ne kadar büyük bir aşk çıkar bilemem ama Aslı yeniden “iyi kız”a dönüşürse en çok sevinen de ben olacağım.

 

Senaryodaki zayıflık ve boşluklar, detaylardaki özensizlik, karakterlerin çelişkileri ve altı doldurulmadan değiştirilip durmaları çok da keyifle izlememe izin vermese de her bölüm bir başkası öne çıkan iyi oyunculuklar ve Ali’nin öyküsü beni her hafta ekran karşısına oturtuyor.

 

Eksiklerin düzelmesiyle ilgili ümidim yok ama Ali’nin bir gün yüzünün güleceği umudunu hâlâ taşıyorum. Anlamadığı bir ülkede, doğru dürüst kavrayamadığı dille, birbirinden tuhaf insanlarla çevrili Ali… Hâlâ bir şekilde içindeki saflığı korumayı biliyor, hâlâ sevdikleri için mücadele etmeye çabalıyor ve hâlâ geleceğe dair umudu var. Eh, ne diyeyim Ali’nin umudu olduğu sürece ben de ümitlenmek istiyorum.