Uzay, Aslı’nın annesini bulmak için en ilk ve en büyük adımı
atan kişi olarak bu kavuşmayı hak ediyordu. Aslı’nın derdini kendi derdi saydı,
en ‘sen karışma’ zamanlarda bile pes etmedi, aradı ve buldu. Uzay olmasa, belki
de Aslı bu kadar ilerleyemezdi.
Uzay’ın, Aslı’ya “Annene çok sarıl olur mu? Kendi
sarılamayışının üzerine benim anneme sarılamayışımı koy, öyle sarıl.” dediği yerden, Uzay'ın Maya'ya kendisinin sarıldığı yere... Ne güzel bir sahneydi.
Bu anda o kadar yoğun bir duygu hissettim ki, sanki ben de çok eksikliğini
hissettiğim birine sarılmışım gibi oldu.
Uzay iyi ki sarıldı Maya’ya.
Su, çok güzel bir karakter… Aslı ne yapacağını bilmeden
çırpınırken koşup gelmesi çok güzeldi. Bir de annesini hep onun en güzel
anlaması. İnce ince düşünmesi… Yıldız da ince düşündü ama yine manasız bir
hamleydi. Ev bakma meselesi…
Evren’in son hamlesi ile de çok güzel oyuna geldi. Haklı,
haksız demiyorum kim o valizleri kapıda görse çekip giderdi Yıldız gibi.
Faryalı tek tek biriktirdi takvim yapraklarını da işte
yanındayken araya hayat girdi. Ona kızmıyorum, aklı fikri kızının biraz huzur
bulmasında artık her baba gibi. Baba oldu adam hem de birkaç gün içinde aniden.
Kendini dinlemeye fırsatı olmadı ki tarihe baksın da görsün 16 Mart’ı.
Yıldız’ın evine dönmesinin devamı gelmez diye düşünüyorum,
sonuçta herkes duydu Faryalı’nın Maya ve Aslı için başka bir otel ayarladığını.
Su anlatır, Su anlatmasa Ateş ya da Kelebek anlatır, elbet birisi söyler.
Fragmanda yine işler karışmış gördüğümüz kadarıyla. Muhtemelen
bir sebeple Lal, Ateş’i öpüyor tam o sırada Aslı görüyor. Yüzyılın klişesi ama
hep işler. Bakalım bu işin içinden Aslı ve Ateş nasıl çıkacak?
Ve tabii ki tüm Bodrum sakinleri bakalım gelecek hafta neler
yaşayacak.
*Cem Adrian, Ben Geldim