Arkadaşlar İyidir: Yalnızlar rıhtımı*

Arkadaşlar İyidir’in altıncı bölümüne “Çare Yok” etiketiyle başladık. Bölüm devam ettiği ve bitene kadar geçen süre zarfında; Gizem’in çaresizliğinin vermiş olduğu yalnızlığa ortak olduk. İlk defa bu bölümde, Gizem’in sahnelerinin azalmış olduğuna şahit olduk. Bu konuda, Gizem’in anlatacak hikâyesinin bittiğine inananlar yanılıyorlar. Hikâye öyle bir hâl alacak ki şu günümüzü arayacağız. Bu nedenle altıncı bölümü geçiş bölümü olarak nitelendiriyorum. 

Hayatıma lanet ettiğim günlerden birinde yine ben!

 

Günler haftaları devirdikçe, önümüze gelen yeni bölümlerde Candan’ın, hikâyenin akışını ne denli değiştireceğine şahit oluyoruz. Gizem’in, Salih’e yaptığı telefon oyunundan sonra uyuyan güzel uyandırdı. Candan için büyük, dünya için küçük olan bu koz; rüzgârın yönünü değiştirecek. Gizem her ne kadar hayatın sillesini yemiş gibi gözükse de, küçük bir balıktan öteye geçemez. Plânı Candan’ın devralmasıyla birlikte duygular ve tepkiler daha şiddetli hâlde yol alıyor. Sonunda hem Salih hem de seyirci Candan'ın aklında dolaşan kırk tilkiden birini öğrenmenin rahatlığına kavuştu. Seyirci olarak bizimkisi belki de en rahatı ve acımasız olanı. Candan'ın, Salih’e biçtiği beş milyonluk bedel, büyük bir zarafet gösterimiyle(!) yarısına indirilmesi, Yılmaz ailesinin hem bütçesini hem de birbirlerine duydukları koşulsuz güven yapısını sarsmaya başladı. Şu ân için, Ayşe’nin tepkisini pek göremesek de zamanla saygı ve sınırsız hoşgörü bağını koparacaktır. Üstelik, bu şekilde de kalmayacak. Ayşe elbette – Seda’nın "tesadüf eseri" öğrendiği gibi – bir gün, Yasemin ve Alkın’ı da öğrenecek ve o zaman, Yılmaz ailesi hiç istemeyeceğimiz sonuçlara bedel ödeyecek.

 

Türk insanı için namus ve şeref önemli unsurlardır. Her ne kadar Batı kaynaklı düşünsek de; örf ve geleneklerimiz itibari ile Doğu kültürüne yatkınlığımız fazladır. Yasalarımız, anlayışımız bundan ibaret gelmektedir. Sadece halkımız için değil, kadınlarımız için de bu şekilde devam etmektedir. Candan kocasından sonra, yaşadığı psikolojik çöküntünün enkazı ile hislerini köreltmek için alkolü kendine dost bildi. Ânlık dahi olsa, tüm sorunların bir köşeye fırlatıldığı şimdiyi ve geleceği düşünmeden yaşamak istedi. Dert yok. Tasa yok. O ân ve sadece hoşça vakit geçirebileceği mekân var. Bir de en sıkı dostu içkisi! Biliyor ki, o kapıdan çıktığında unutmak istediği her şey; ama her şey yine beynine istilâ edecek.

Ufo mu o?

 

İşte, o akşamlardan birinde ve yine bir araba yolculuğunda, tüm sıkıntısı içini kor gibi sarıyor. O cendereden çıktığında ise düşündüğü şey; ciğerine yakıcı oksijeni çekmek! Böyle zamanda şans yanımızda olur. "Şuna bir tekme de benden gelsin" der. O ân tek dileği sakinleşmek iken hayatına heyecan katacağını bilemezdi. Yalnız karakoldan biraz erken bıraktılar. Sanırım tüm gece orada kalacak zanneti. 

Anneni daha nerelerden toplayacaksın?

 

Telefon çalıyor ve anneniz arıyor. Size karakolda olduğunu söylüyor. Üstelik basit bir sebepten de değil! Gizem'in hiç istemediği o ânda, hiç istemediği kişilerin arasında böyle bir habari almak Gizem'i yaralıyor. Hayat kadını damgası görüp polisler tarafından parmaklıklar arasına girmek; bir kadın ve anne için oldukça güç. Candan için de öyle! Gizem’in patlaması ise Merve’ye denk geliyor.Yaşadıkları o kadar zor ki, bir başkasına şüphe ile bakması kaçılnılmaz oluyor.