Geç kalan adalet adalet değil zulümdür.*

Serkan’ın sevdiğim bir huyu da ne olursa olsun Eylül’ün yanında durması. Eylül, Nazan Hanım’a bir sürü şey söyledi. Çocuk alınganlık göstermek şöyle dursun Eylül’ün yanından ayrılmadı bile. Karşılıklı fedakar bir çift onlar. Eylül de Nazan Hanım’ın duruşmasına gitmesi gerektiğini düşünüyordu Serkan’ın. Çok naif ve sempatik bir çiftler. Ama aşkları olayların etkisiyle yaşlarına uygun değil. Sanki 30-35 yaşında insanlar gibiler aşklarını ve hayatlarını yaşarken. EySer hakkında söylenebilecek bir nakşa şeyde ayrı ayrı çok sahneleri olsa da birlikte sahnelerinin çok az olması. Olan sahnelerin bir kısmında da diyaloglarının olmaması… Biraz daha özen gösterilse keşke.

Mesude ve Eylül’ün hesaplaşması o beklenen hesaplaşmanın provası gibiydi. Mesude eğer bir gün hidayete erer de gerçeklere inanmaya başlarsa yaşanacak büyük hesaplaşmanın. Eylül, Kemal’in ona saldırdığını söylediğinde Mesude “Ben buna inanamam Eylül” dedi. Aslında inanmak istemediği Kemal’in yaptığı pislik değil. Diğer pislikleri yaptığına inandı çünkü. Kendisinin Kemal iti uğruna kızına yaptıkları… Kemal’in Eylül’e yaptıklarını kabul ederse kendisi ile yüzleşmesi gerekecek çünkü. İnsan başkasının yaptığını kolay eleştirir. Ama iş çuvaldızı kendine batırmaya gelince bunu o kadar kolay yapamaz. Mesude o çuvaldızı kendine batırmaktan ölesiye korkuyor. Bu korku uğruna yapmadığı şey kalmıyor ne yazık ki.

Eylül, Mesude’nin kendisine inanmaması üzerine soluğu Kemal’in dükkanında aldı. Haftalardır herkesin yapmak istediği yaptı ve Kemal’e sopayla bir güzel girişti. Şimdi düşündüm de Kemal bu bölüm dayak yiye yiye bir hal olmuş. (Nazan’da levye ile dövdü zira.) Eylül’ün sinir krizine girmesi, ortalığı dağıtması, tepki vermesi iyiydi. Bir de Mesude olay anında gelse ve o halini görseydi kızının keşke. Gerçi yine Kemal’in önüne atlayabilirdi. Emin olamıyorum ben o kadından. Kemal’in ahaliye dönüp “her ailede olur böyle şeyler demesi” hem komikti hem trajik. Çünkü mizah yolu ile gündeme çok güzel gönderme yapmışlar. Malum bu aralar gündemden düşmüyor. “Şurada şu kadar çocuk taciz edildi, çocuklara istismar” gibi başlıkları nerede görmeye alıştık. Son zamanlarda bu haberler o kadar çoğaldı ki. Eylül’ün istismara uğradığı gerçeği ile Kemal’in sözlerini bir arada düşününce mesaj net belli oluyor sanki.

Eylül’ün hastanede annesini değil kızları ve Feride’yi sayıklaması içimde bir yerlerde tatmin duygusu oluşturdu. Annelerin ne isterse yapması ama çocukların sürekli onları affetmesi canımı sıkıyordu. Eylül yavaş yavaş Mesude’den kopuyor sanki. Bir insana annesi zarar veriyorsa o anneden uzak durmalı insan çünkü. Mesude Hanım ise kendi yaptıklarını YİNE görmezden gelip yalnız kaldığı için Eylül’ü suçlamaya başladı. Zaten bu ara olan her şey Eylül’ün suçu. Hatta Yunanistan bir ara iflas etmişti onu bile Eylül yaptı!!! Kadın utanmadan "bensiz yaşasın da görsün anasızlığı" diyor. Büşra cevabı verdi zaten ben bir şey demesem de olur. “Anne, ablam zaten uzun zamandır sensiz yaşıyor.” Kendini bu kadar önemseme Mesude. Sandığın kadar vazgeçilmez değilsin. Büşra’yı götürmeyecek olsan Eylül’ün hayatında değiştireceğin hiçbir şey olmaz.

Banu sizce gerçekten hamile mi? Bence değil. O kadından da her şeyi beklerim ben. Ekrem’e telefonda dedi ya “bundan sonra ben aramayacağım sen bana ulaşmak için çabalayacaksın” diye kesin bu yüzden yalan söylüyor. Kadın çocukları kullanarak asalak gibi yaşamaya alışmış bir kere. Baksanıza “Derin, kızım” diye ortalığı sallayan Banu gitti yerine koca avcısı, paragöz bir kadın gitti. Kaç bölümdür Derin’in adını duymuyoruz biz?

Ekrem her aldatan erkek gibi karısının gönlünü almaya çalışıyor. Gerçekten Güney’in dediği kadar bayat numaralarla yapıyor bunu üstelik. Pırlanta, çiçek ve ev tapusu… Selin kesin affedecek bu adamı diyordum ki Banu’nun hamilelik haberi geldi. Bir süre daha süründürür Ekrem’i ama sonunda yine affeder diyorum. Bir de dipnot düşüyorum. Ben bir kadın olarak kocam bana pırlanta alsa hiç affetmem. Hatta evlilik teklifinde dahi istemem. Pırlanta denen şey o kadar iğrenç koşullarda çıkarılıyor ki ben o kanlı mücevheri taşımak istemem açıkçası. Hiçbir maden tamamen sağlıklı koşullarda çıkarılmıyor ama pırlanta ve elmasın koşulları daha kötü. Afrika ülkelerinde önce iç savaş çıkarılıyor, sonrada kuru ekmeğe muhtaç insanlar iğrenç koşullarda elmas madenlerinde çalıştırılıyor. Hatta ne kadar doğru bilmiyorum ama küçük çocuklar da birçok ülkede ya iç savaşa katılmak ya da bu madenlerde çalışmak zorundalar. Aksi halde elleri kesiliyor. Bu nedenle karşıyım bu mücevherlere. Altın, gümüş ve zümrüt biraz daha insancıl koşullarda çıkarılıyor sanırım.

Nazan hapise girince okul aile birliğine yeni bir başkan bulmak gerekti. Bu konuma kim talip oldu? Elbette Selin yani Güney’in annesi… Yalnız kadın taşı gediğine yerleştirdi. Banu’ya dedi ya, “Kader devlet vesayeti altında annesi sayılmazsınız” diye kadının amacı Kader’i korumak değildi ama içimizden geleni haykırdı resmen yüzüne.

Barışırsanız size şeker alırım ama :)

Kader ve Güney için çok üzüldüm. İkisinin de durumu kötü. Zamanında anne babalarına Songül için posta koyup masadan kalkmış onları yalnız bırakmışlardı. Şimdi buna epey pişman oldular. Parktaki konuşma ise yaşanmalıydı. Güney’in dediği küçük daha onlar. Her şeyi olgunlukla karşılamaları saçma oluyor. Küçük olduklarını fark etmeleri de çok hoş doğrusu. Olan Songül’e oldu. Kız arada kaldı. Bir tarafta kardeşi diğer tarafta sevgilisi… Söylenebilecek en doğru şeyi söyledi. “İkisi de şerefsiz.” Banu da, Ekrem de…

Pazarlık yapan insanlara hastayım. Bir akrabam vakti zamanında 3000 lira denen bir gelinliği 1000 liraya almıştı. Kıran kırana pazarlık yapmıştı valla. Ben hiç öyle değilimdir. Ha, gereğinden fazla para vermem de satarken yapamam herhalde bilmiyorum. Songül’ün o konuda maşallahı var. Adamla iyi pazarlık etti. Güney’in yüzündeki şaşkınlık ise (adam eşyaları Güney’den 100 liraya alacaktı Songül’den 425’e aldı sonuçta) izlemeye değerdi. Şok oldu garibim. Eh çocuk hayatında pazarlık yapmamış, bırak yapmayı pazarlık yapıldığını gördüğünden bile şüpheliyim ben.