Tatlı İntikam: Bazı kızlar prenses doğar..

Yayımlanacağını ilk duyduğumda izleme listeme aldığım dizilerden biriydi “Tatlı İntikam”. İlk barajımı fragman ile geçmeyi başardı. Birinci bölüm için ekran başına merakla oturdum. Dizi izlerken ilk baktığım unsur senaryo. Son dönemlerde yayınlanan dizilerde de gördük ki senaryo iyiyse dizi ayakta kalıyor, iyi değilse kim oynarsa oynasın sonuç hüsran… “Tatlı İntikam” ilk bölümde bu noktada beni hayal kırıklığına uğratmadı.

Modern bir “prenses”in aklı başında ve yakışıklı bir “kurbağa” ya duyduğu aşk sayesinde kötü talihini yenip, mutlu olma sürecini izleyeceğimiz bir “masal” gibi duruyor öykü.

Öykünün önemli dinamiklerinden biri olan Pelin ve Tankut tanışıklığı aslında çok da yabancısı olmadığımız yerden geldi. Eski Yeşilçam filmlerinin birinde -sanırım Türkan Şoray ve Ediz Hun filmiydi- çirkin ve sarsak kızımız yakışıklı ve zengin delikanlıya sırılsıklam âşık olur. Onun aşağılamalarının itici gücüyle evrim geçirip güzeller güzeli bir kuğuya dönüşür. İşte, Tankut’un Sinan olma süreci de beni o eski filmin sıcaklığına götürdü. Bu temanın öyküye yan olay yapılmasını da hem çok sıcak hem akıllıca buldum. Böylelikle o eski aşinalık hafızalarda canlandırılmış ama o filmin modern versiyonuymuş imajı da yok edilmişti.

Tankut, Sinan hâline dönüşerek kendi evrimini tamamlamış; anlaşılan biz, Pelin’in şımarık ve bencil zengin kızından sevimli, sempatik ve âşık kimliğine geçiş sürecini izleyeceğiz.

Güzel prensesten güzel ve aşık prensese evriliş bakalım Pelin'de neleri değiştirecek?

“Benim senle işim olmaz. Sen hiç aynaya bakmıyor musun? On tane kalbim olsa birini bile sana vermem” diyerek kendi lanetini başlatan Pelin, hani derler ya, “ağzında gümüş kaşıkla” dünyaya gelmiş bir “prenses”. Anne ve babasının göz bebeği, güzelliği ve sosyal statüsüyle girdiği çevrelerin ilgi odağı, öz güveni zirvede, egosu kendi cüssesinden birkaç beden büyük; buna karşın sıcak, sempatik ve çok güzel bir genç kadın. Kalp kırarak yarattığı lanet, onu gölge gibi takip etmiş ve hep terk edilen kadın olmuş. Evliliğe çeyrek adım kala yakışıklı manken koca adayı Tolga, gelin hanımın şirretliklerinden fena hâlde bunalınca kaçınılmaz olan gerçekleşti ve damat adayımız ardına bile bakmadan kaçıverdi. Pelin’in yıllar boyu özenle şişirdiği öz güven de “Heyyyy, noluyoruz?” feryadını bastı, elbette!

Tesadüfen karşılaştığı kadının mistik bir tonda söyledikleri ve felsefik (!) “Seversen sevilirsin, üzersen üzülürsün” mesajı Pelin’in yüzüne ilk aynayı tutsa da yılların bencilliği elbette bir bölümde yok olmayacak ve senaryo tam da bu kanaldan ilerleyecek gibi görünüyor.

Pelin aslında Tolga’ya değil sevilmeye âşık ve alışık. O güne dek yaşadığı yüzeysel duygularla bunu aşk olarak adlandırsa da tek derdi, yakışıklı bir koca bulup imzayı attırmak ve prenseslikten kraliçelik statüsüne zıplamak. Sanırım tek tek soyup çıkardığı olumsuz özelliklerden kurtulunca Tolga’yla ilişkisini de bu pencereden değerlendirebilecek.

“Pelin” karakteri bir yanıyla sevimsiz diğer yanıyla sıcacık bir kimlik… Leyla Lydia Tuğutlu bence Pelin tiplemesini çok iyi geçirmiş üstüne ve çok doğru bir seçim olmuş.  Fiziksel avantajını, şirin ve sempatik tavırlarla birleştirdiğinde izleyicinin yanlışlarını kolayca affedebileceği, yer yer kızsa da hemen bağışlayacağı bir kişilik olacaktır, bana göre.