Kan Çiçekleri: Mutluluğa giderken sonsuzluğa uğurladık sevdiklerimizi

"Teşekkür ederim... Hayatımın sonunda bana sevmeyi öğrettiğin için..."

Tüm kalbimle iliklerime kadar hissettim bu sahne için başta Gökhan ile Buse olmak üzere ve sonra yazan kalemlere binlerce teşekkür ederim. Benim için sezon finalinin zirvesi bu sahneydi. Fırat ve Gül'ün canları değil, canlarının canı pahasına Dilan ve Baran'a ihanet etmemesi, sevgileriyle üzerine titredikleri kızlarıyla birlikte titreye titreye son nefeslerini vermeleri... Sahneye kelimelerim yetersiz kalıyor maalesef. En son hangi projede, hangi ölüm sahnesinde bu kadar etkilendim bilmiyorum. Fırat benim yaralı tarafım olarak kaldı bu hikâyede. Sevgili Gökhan ve Buse sahneyi o kadar muazzam sırtlanmış ki her izlediğimde istemsizce gözlerimden yaşlar süzüldü. Zirvede bırakmak bu olsa gerek. Emeklerinize sağlık. Yıldızınız hiç eksik olmasın. Yeni projelerde, yeni karakterlerle görüşmek üzere. İyi ki hayatımdan Fırat Karabey geçti...
 
Kan Çiçekleri evreninde en çok beklediğim bölümlerden biriydi Baran’ın annesinin katilini öğreneceği an. Baran'ın koca bir yalanın içinde, aynı masada yıllarca annesinin katiliyle oturduğunu öğrenmek ve buna babasının sessiz kaldığına şahit olmak hangi acının üstü olabilirdi, tartışılır. Bölümü izlerken Barış Baktaş'ın Baran'ın tüm hayal kırıklığını, tüm yıkılmışlığını, tüm öfkesini ilmek ilmek işleyişine şahit olmak çok başka bir mutluluktu benim için. Beklediğime değmesinden ziyade beklediğimin fazlasını izlemekti sanırım. Baran'ın her kırılma noktasında istisnasız söylediğim tek şeydir iyi ki Baran'la yolun kesişti Barış Baktaş…

Bir kadının annelik iç güdüsüne sahip olması için çocuk doğurmasına, anne olmasına gerek yoktur. İstisnalar hariç tüm kadınlarda aşılanmış bir duygudur annelik. Sevgili Yağmur Yüksel de Dilan'ın anne olma serüvenini kalbinin en derinimde hissetmiş ve ona en güzel şekilde yansıtmış anneliği. Havuz başında, açtığı paketin içinden Miran'ın kanlı kıyafetini gören Dilan'ın yaşadığı o korkuyu, o kendinden geçmeyi iliklerime kadar yasadım diyebilirim. Ben gerçek bir anneyim. Yağmur'da o sahnede Dilan ile birlikte gerçek bir anneydi. Emeğine sağlık.

Kızdık, küstük, kırıldık. Zaman zaman çok fazla yorulduk... Kimi zaman mutluluğa giderken sonsuzluğa uğurladık sevdiklerimizi... Bir çoğaldık, bin eksildik ve koca bir sezonu geride bıraktık.

Yeni sezonun yeni umutlar getirmesi dileğiyle. Emeği geçen herkesin yüreğine sağlık.

Sevgiyle kalın... 
BİZE YAZIN!
Ad
Soyad
e-mail
Mesajınız
GÖNDER