"Kızlar annelerinin kaderini yaşar." Sözünü duyanlarınız vardır sanırım. Belki de hepiniz biliyorsunuz belki de kimse duymamıştı şimdiye kadar. Peki gerçekten kader dediğimiz kelime böyle bir şey mi? Elimizle tutamıyor olsak da cümle içindeki olguya verilen yanıtın cevabı mı bu? Hep bi' sorular hep bi' soru işaretleri var değil mi kafada? Ne de olsa yarını düşünmeden yapamıyoruz asla ve asla...

Handan bize bir metro içinden merhaba diye sesleniyor yanında oturan hiç tanımadığı kadın Leyla ile. Ve biz onun tam da aklına gelen küçüklüğünden bugününe kadar geçen hayatını izliyoruz. Evet, yanlış duymadınız? Handan anlatıyor biz izliyoruz. Dinlemenin ötesinde bir alemdeyiz Zerrin Tekindor ile. Sahneye yerleşmiş bir merdiven ve tepesinde Handan. Bizi 60'lı yıllarına, o yıllardaki İstanbul'a, evine, ailesine, aşkına, sokağa çıkma yasağına, çevresine götürüyor.

Handan, güzeller güzeli ev hanımı olan annesi Feri ve babası Avukat Vedat Özkan ile tanıştırıyor bizi. Sonra çekirdek aile babaanne ve hala ile genişliyor. Handan'ın hayatına ilk dakikadan dahil oluyorum. Sanki gizlice elimi tutup beni odasına götürüyor ve sıkı sıkı tembih ediyor sessiz olmam için. İşte ben de tam o yatağın altından göz ucuyla izliyorum bugün metroda hayatını anlatan Handan'ı. Bazen yataktan çıkıp eşlik etmek istiyorum ama olmuyor bi' türlü. Bıraktığı yerde öylece kalıyorum.

Sarsıldım, bittim, gözyaşlarımın kimisi sessizce içime aktı kimisi dışarıdan mendillerle silindi. Yaşları silerken kahkaha da attım. Çıkarken gözüme Toz kaçtı dedim arkadaşlarıma.

Kadına şiddetin her türlüsünü, sokakların o zamanki durumlarıyla bugün var olan halini, aile kavramının vaziyetini, mesleki hayatların gidişatını, hayatın her türlü halini de görün be Handan gözünden demesini de yine nasıl güzel yazmış Murat Mahmutyazıcıoğlu. Hep yazsın zaten, çünkü ne yazarsa hepsini yaşatıyor her bir zerrede. Tüylerim diken diken gözyaşlarım gözlerimi şişirmiş halde kalktım koltuğumdan.

Zerrin Tekindor tek başına dev oldu sahnede. Üstelik sadece Handan olmadı, birbirinden farklı karakterleri sarmalamış ve hepsini izleyici önüne serdi. Hani seç beğen bak. Hepsinde ayrı yaşanmışlık hakimdi. Biri diğerine benzemiyor asla. Kapa kulağını babaanne, aç gözlerinin hala. Eğ başını annesi Feri, dik tut omuzlarını Handan...

Kendinize iyilik yapın ve yeni sezonda Toz kaçırın gözünüze, gönlünüz ferahlasın. Yeni sezon diyorum, yanılmıyorsam bikaç oyun sonra (biletleri tükenmiş) sezonu bitiyorlar. Ayrıca naçizane dileğim Murat Mahmutyazıoğlu'nun yazdığı her oyunu mutlaka ama mutlaka izleyin.

Sarsılmadan çıkan yoktur o salondan. Teşekkürler Zerrin Tekindor, teşekkürler Hira Tekindor, teşekkürler Murat Mahmutyazıcıoğlu... 

Eline, emeğine, gönlüne, gözüne, kostümüne, dekoruna, rejine, fotoğraflarına sağlık Toz ekibi.

Sevgiler.