Büyüyünce ne olacaksın?

10 sene sonra kendini nerede görüyorsun?

Hangi bölümü seçmeyi düşünüyorsun?

Okul bitti şimdi ne yapmayı düşünüyorsun?

Evlendin? Eeeee ne zaman çocuk yapacaksın? Kaç çocuk?

Tamam sorular bitmiyor da cevapları kim verecek? Nasıl verecek?

Oyunda "Ticaret Marşı" ile şöyle başlıyor zaten:

Kim karar veriyor ne olacağımıza? Nereden bilelim kendimizi 10 sene sonra nerede göreceğimizi? Bölüm seçince yerleşme oluyor mu? İstediği bölümü okuyan istediği mesleği mi yapıyor? Nasıl? Ne şekilde? Hiç soruyorlar mı neyle nasıl olacak bunlar diye???

Andreas Sauter ve Bernhard Studlar'ın yazıp Kemal Aydoğan ve Çağlar Yalçınkaya'nın yönettiği Ver Parayı tam da şimdiye anlatıyor bizi. Şimdi şimdi. Öyle milenyum çağı değil, öyle anı değil tam da bugünü, yaşananları, yaşadıklarımızı anlatıyor oyun. Öncelikle oyuna marşla giriş yaptıkları için + 1 averaj ile başlıyorlar. Hemen akabinde arka tarafa yapılan barkovizyonla + 4 oluyor averaj. Çünkü arka taraftaki mekan/ videolar derken tam da sahnedeki oyuncu karakterini canlandırırken o alanda olmuş oluyorlar.

Mağaza çalışanı, öğrencisi, reklam ajansı çalışanları, bankacısı, memuru, esnafı; yaşlısı, genci, zengini, fakiri ve her şeyiyle öylesine kucağına alıyor ki seyirciyi. Bakıyorsun orada olanlara aklına belki sabah okuduğun haber belki dün baktığın dergi belki arkadaşınla az önce yapmış olduğun sohbet geliyor.

Her kesimden her yaştan her sektörden insanların gözünden bakılmış duruma. Üstelik öyle içinizin fena olup, rahatlamak için kravatınızı gevşetecek durumla falan da değil. İnceden inceden alttan alttan, mizahi unsurlar gırla. Detay tabii veremem, oldu oyunu da anlatayım. hayır efendim, ver parayı izle. ^.^

Sistem sistem diyoruz ya bu oyunda da bir sistem var. Şaka şaka burası düzen. Sahne tasarımını çok tatlı yapmış Bengi Günay. Sahnede birkaç parça eşya var ve barkovizyon hangi mekanı gösteriyorsa orası oluyor, bu varan 1. Oyuncuların hepsi birden fazla karakteri canlandırıyor ve Günay oyuncular için kostüm değişim alanını sahne üzerinde ince tülün arkasından bize gösteriyor. Bu tül (ince iplik bile olabilir) aynı zamanda geçiş noktaları, bu da varan 2. Ellerine sağlık Bengi Günay. (Şatafatlı dekorlarla sahneyi doldurmaya çalışanlar örnek alınız.)

Oyunculara gelmeyeceğimi düşündüyseniz yanıldınız. Birbirinden başarılıydı hepsi ve birbirinden farklı karakterleri başarıyla canlandırdılar. Bi' anda oradan diğer karaktere geçiş yapmak ve C iken D olmak kolay değil. Oysa izlerken "Aman çok basit!" Diye izliyorsunuz. Ellerine sağlık. Yalnız yine de az az az birkaç adım öne çıkan iki tatlı oyuncu vardı: Zeynep Güngörenler ve Cihat Süvarioğlu. Güngörenler'in meşhur Hanzade ve Süvarioğlu'nun Galerici olduğu karakterler E-F-S-A-N-E! Aslında ister oyunun ister gerçeklerin deyiverin tam da özeti.

İki öğrenci konuşurken "Ver Bakalım" Diyor biri diğerine. Vermeden alınmıyor diyor. Belki de ondandır az para verip trilyonlara sahip olunulacağının düşünülmesi. Öyle ya ver parayı az az sonra gelsin torun tosun. Var mı öyle dünya??? Sorgula kendini, sevdiğini! (Neyi, kimi seviyorsan yok yok gerçekten seviyorsan)

Biraz süresi uzun geldi o kadar. Başka her şey yerli yerindeydi. Sezonda hangi oyuna gitsem derdine son! Ver Parayı izle.^^ (Ürün yerleştirme yaptım, kaçtım.)

Sevgiler.

*Afişi neye/ nelere/ kime/ kimlere benzettiğinizi yorumlara yazsanıza. (Heee, benzeten varsa..)

Yazan: Andreas Sauter, Bernhard Studlar

Yöneten:Kemal Aydoğan, Çağlar Yalçınkaya

Çeviren: Gülen İpek Abalı, Ayşe Gülsüm Özel

Sahne Tasarımı: Bengi Günay

Işık Tasarımı: İrfan Varlı

Ses Tasarımı ve Müzik: Mustafa Avcı

Afiş ve Görsel Tasarım: Cansu Köksal, Burak Günay

Yönetmen Yardımcısı: Deniz Elmas

Oynayanlar: Süreyya Güzel, Öner Ateş, Mehmet Solmaz, Cihat Süvarioğlu, Ali Büyükkartal, Zeynep Güngörenler, Elif Gizem Aykul