Eğer siz de Spider-Man çizgi dizisindeki gibi gariban bir Eddie Brock bekliyorsanız, Venom: Zehirli Öfke (Venom) filmi beklentilerinizi karşılamayacaktır. Fakat Spider-Man: Homecoming filminde de farklı bir Örümcek Adam, farklı bir May Hala izlediğimizi ve bu genç Örümcek dostumuzu birçoklarının çok sevdiğini de unutmamak gerekli.

Tom Hardy’nin sonradan Venom’a dönüşecek olan Eddie Brock’u canlandırdığı Venom: Zehirli Öfke filminde simbiyotik yaşam formunun dünyamıza nasıl geldiği ve yollarının Eddie Brock’la nasıl kesiştiğini öğreniyoruz.  Yönetmenliğini Ruben Fleischer’ın (Zombieland), senaristliğini ise Scott Rosenberg (Con Air, Gone in Sixty Seconds) ve Jeff Pinkner (The Dark Tower) üstlendiği filmde Michelle Williams da yer alıyor.

San Francisco sokaklarında başlayan filmde alışık olduğumuz loser Eddie Brock’un aksine yakışıklı, karizmatik ve başarılı bir Eddie ile tanışıyoruz. Motoruyla dolaşan, deri ceketini çıkarmayan, büyük bir şirkette yüksek mevkideki nişanlısı Anne (Michelle Williams) evlilik arifesinde olan Eddie’nin tek sorunu ise ilkeleri. Modern dünya dinamiklerini reddeden, hükumetin görmezden geldiği konuları gündeme taşıyan gerçek bir gazeteci olan Eddie, Venom evreninin Elon Musk’ı diyebileceğimiz Carlton Drake’le (Riz Ahmed) bir röportaj yapmak zorunda kalıyor. Ancak içindeki araştırmacı gazeteciyi tutamayan Eddie, Carlton Drake’in üzerine gidince başarılı gazetecilik kariyeri bir anda sona eriyor. Önce işini, sonra nişanlısını kaybeden Eddie karanlığın içinde kaybolmuşken, karşısına kaybettiklerini geri verecek bir fırsat çıkıyor. Carlton Drake’in uzaydan getirdiği simbiyotik yaşam formlarıyla insan üzerinde deneyler yapan bilim insanlarından biri, burada işlenen insanlık suçuna daha fazla dayanamayıp yaşananları ifşa etmeye karar veriyor. Eddie Brock ise karşısına çıkan bu intikam fırsatını değerlendirmek üzere Dr. Skirth’ün yardımıyla tesise sızdığında ise bu simbiyotik formlardan biri olan Venom ile birleşiyor. Eddie Brock’u insan üstü bir yaşam formuna çeviren Venom ne denli tehlikeli olabildiğini kısa süre içinde gösterse de sonunda Dünya’da kalmaya kara veriyor ve dünyayı simbiyotların istilasından kurtarmak için Eddie’yle güçlerini birleştiriyor.

Süper kahraman filmlerinin en sevmediğim yanı ilk filmlerde karakteri tanıtma işini uzun tutmaları. Filmin yüzde seksenini karakterin hikayesine ayırdıkları ve bir daha karşımıza çıkmayacak bu hikayeyi önemli göstermeye çalıştıkları için işin aksiyon kısmı hep geri planda kalıyor. Bir ilk film olan Venom: Zehirli Öfke de bu kalıbın dışına çıkamayan yapımlar arasında yer alıyor maalesef… İlk yarım saat boyunca Eddie Brock’un nasıl bad ass bir gazeteci olduğunu izliyoruz. Sonraki yarım saat ise modern dünya kurallarını “sallamayan” bu adamın nasıl dibe vurduğuna tanıklık ediyoruz. Venom'la tanışması, ona alışması derken zaten filmin sonuna gelmiş oluyoruz. Filmin sonundaki o büyük aksiyon sahnesi de haliyle 10 dakika içinde bitiyor, tadına varamıyor insan.

İlk film sendromunu bir kenara bırakırsak potansiyel sahibi bir film var karşımızda. Kendini birçok kes birçok kez kanıtlamış Tom Hardy, farklı karakteristik özelliklere sahip Venom - Eddie Brock ikilisini başarıyla oynuyor. Tabi bad ass Eddie Brock yerine çizgi dizideki gibi loser bir Brock’u Venom rolünde görmek daha keyifli olurdu, orası ayrı.

Venom: Zehirli Öfke’nin beklentileri karşılayabildiğini söylemek doğru olmaz, zira herkes Tom Hardy’li bir Venom’dan daha fazlasını görmeyi istiyordu. Fakat burada sorunun Eddie Brock ya da Venom’dan değil, hikayeden kaynaklanması serinin geleceğine dair umut veriyor. Şimdilik Örümcek Adam serisiyle bir kesişim noktası bulunmayan Venom serisinin nasıl devam edeceğini, günün birinde yenilenen Marvel evrenine bağlanıp bağlanmayacağını göreceğiz. Fakat ilk film sorunlarını es geçersek Venom’un potansiyeli var. Hele bir sonraki düşmanını düşünecek olursak (filmin sonunda görüyoruz) bir sonraki film gerçek potansiyelini gösterecek gibi.