Ben Amca’nın da söylediği üzere büyük güç büyük sorumluluk ister, hele ki oturduğunuz yerden tek bir hareketle evrendeki tüm canlıların yarısını yok edebilecek kadar büyük bir güçse söz konusuysa…

Her geçen gün daha da büyüyen Marvel Evreni’nin merakla beklenen yeni filmi Avengers: Infinity War (Yenilmezler Sonsuzluk Savaşı) geçtiğimiz Cuma vizyona girdi, girdiği gibi de rekorların altını üstüne getirdi. Marvel filmlerinden şimdiye dek izlediğimiz hemen her kahramanı bir araya getiren Infinity War önceki filmlerin bıraktığı yerden, yaklaşmakta olan Thanos tehdidinden başlıyor. Kısa süre içinde her şeyin birbirine girdiği, kahramanlarımızı bir kaosun sardığı film, bugüne dek izlediğimiz tüm hikayeleri Thanos etrafında birleştiriyor.

Filmin yönetmenleri Anthony Russo ve Joe Russo, nam-ı diğer Russo Kardeşler diğer Marvel filmlerinden farklı olarak birbirinden mekanlarda geçen hikayeleri aynı anda anlatıyorlar. Bir tarafta Thor (Chris Hemsworth) ile Galaksinin Koruyucuları’nın yolları kesişiyor, diğer tarafta Iron Man (Robert Downey Jr.), Spider Man (Tom Holland), Hulk (Mark Ruffalo) ve Doctor Strange (Benedict Cumberbatch) güçlerini birleştiriyor, bir diğer cephede Captain America (Chris Evans), Black Widow (Scarlett Johansson), Vision (Paul Bettany), Scarlet Witch (Elizabeth Olsen) ve Black Panther (Chadwick Boseman) dünyadaki son savunma hattını kuruyor. Ama Infinity War’u farklı kılan yalnızca anlatımı değil elbette, görsel efekt kullanımı ve dövüş sahneleri de alışılagelmiş Marvel filmlerinin ötesinde; aksiyonun yerini gerçekçilik almış. Fakat asıl sürpriz beklenenin aksine başrolde kahramanlarımızın değil Thanos’un yer alması.

Baştan söyleyeyim, Thanos (Josh Brolin) bir kötü adam değil, yalnızca bir “düşman”. Kimsenin onu sevmemesinin sebebi ise diğerlerinden farklı hem de çok farklı düşünüyor oluşu; hatta filmi izlerken kendisini Hitler’e benzetenler bile olacaktır. Ama Thanos’un “olayını” tarihten örneklerle anlatmak ne kadar mümkündür bilemiyorum, şahsına münhasır bir kişi kendisi. Bir taraftan, tek bir hareketle ya da “tek bir tuşla” (bkz. Amerika, Rusya, Kuzey Kore vs.) kendi terminolojisinde arınma olarak nitelendirdiği, tarihin en büyük katliamını gerçekleştirmeye çalışmasıyla bir katil. Diğer taraftan ise bunun ardına çok geçerli bir sebep koyuyor, canlıları (ki Thanos burada insan ve benzeri canlılardan bahsediyor, diğer hayvanlarla ya da bitkilerle ilgili hiçbir kare yok) doğaya müdahale ederek evrenin uyumunu bozmakla suçluyor ve nihai amacını hiç kimsenin üstlenemeyeceği kutsal bir görev olarak tanımlıyor. Yani tarih boyunca kesin olarak tanımlanamamış olan iyilik ve kötülük kavramlarını, günümüzde insanların konuşmaya korktuğu radikal bir çözüm önerisiyle gündeme getiriyor.

Russo Kardeşler imzalı Infinity War diğer Marvel filmlerinin aksine süper kahramanlar değil, süper kahramanların durdurmak için çabaladığı düşmanı merkeze alıyor, belki tam olarak onun perspektifinden değil ama onun dünyasından anlatmaya çalışıyor. Aksiyonun bol olduğu, esprilerin yer yer güldürdüğü, acı gerçeklerin ise kimi zaman izleyicinin gözlerini doldurduğu film süper kahraman evrenlerinin özüne iniyor, aksiyonla sınırlı kalmıyor. Marvel Evreninin şimdiye kadar açık ara en iyisi, şüphesiz. Finali ise tek kelimeyle muhteşem. Büyük gücün neden büyük sorumluluk istediğini ise ikinci filmde göreceğiz.