Asla vazgeçmedim yeni yollar aramaktan
Asla vazgeçmedi Hülya. 8 yaşında söylediği o sözün ardından koştu, durdu
yıllarca. Bembeyaz gelinliğiyle bir başına kaldığında bile vazgeçmedi. Üzerine
kapanan kapıların ardında yığıldı kaldı, ara sokaklarda sessizce bekledi,
defalarca köşeye sıkıştı ama pes etmedi.
Asla pes etmedim yorulmadım ayakta durmaktan
Düştü, düştükçe yeniden ayağa kalktı. Düştü,
düştükçe yeniden ayağa kalktı. Sanki düşmek, onun için bir lütuftu. Ne zaman
düşse daha güçlü kalktı düştüğü yerden.
Sen aksine inansan bile sen uzağa kaçsan bile
Hayallerini sırtlandı Hülya, herkes aksine inansa da o hep
hayallerinin peşinden koştu. Kerim kaçtı, Hülya koştu; Kerim yine kaçtı, Hülya
yine koştu.
Ümidi sırtıma vurup düştüm yollara
Her
seferinde Kerim’i bulacağını ümit ediyordu Hülya. Bulacağını ve her şeyin
çözüleceğini. Ümidi geleceğine açılan bir kapıydı, bu kapıyı hiç kilitlemedi.