Dergiye girdiğimizde artık benim için de tüm oyuncuları topluca görme vaktiydi. İlk olarak Gerçek Alnıaçık’tan bahsetmek istiyorum. Daha önce Gerçek Hanım kadar zarif ve asil bir kadın gördüysem de onu gördüğüm an diğerlerini unuttum. Bir zarafet timsali olarak bulunuyor kadroda. Bu sadece güzelliği ya da duruşuyla alakalı da değil. İnsana huzur veren bir tarafı var. Kibar ve içten olmasının yanı sıra mütevazı da... Duruşu, oyunculuğu, sakin ve ılımlı tavrıyla beni kendisine hayran bırakan ilk isim oldu.

Gonca Sarıyıldız ise ilk olarak sakinliğiyle dikkatimi çekmişti. Konuşurken bile kelimeleri incitmeyerek cümle kuran biri, öylesine sakin ve duru. Tabii ben onu ilk kez dergi çekiminde değil, restoran çekiminde gördüm. Hani şu Zümrüt’ün Yiğit ile İrem’i yemekte gördüğü sahne.

Ardından İpek Tenolcay, Berk Yaygın, Mehmet Emin İnci, Tuğçe Bayat derken tüm kadroyla tanıştım. Hepsi çok güzel insanlar, hepsi çiçek. Bir süre etrafıma setten bahsederken, "onu çok seviyorum, bunu da çok seviyorum, yok yok şunu daha çok seviyorum" diyerek sevgi seline kapılıyordum. -Tamam, tamam hâlâ öyle- Sevilmeyecek insanlar değiller ama, tanısanız gerçekten çok seversiniz.

Yazı devam ediyor...