Esas kızımız Ivy, nükleer savaş sonrası Amerika Birleşik Devletleri'nde sağ kalmayı başarabilmiş olan bir grup insandan, Lattimerlar ile karşı karşıya duran Westfall ailesine mensup bir hamfendi. İki aile arasında var olan güç ve yönetim sürtüşmesi elbette tatlıya bağlanmış -ya da bağlanmış gibi yapılmış. 

Yaşadıkları yeni düzende şehir iki farklı yakadan oluşuyor. Kitapta bunun üzerinde çok durmamış olsa da bir tarafa alt tabaka diğerine üst tabaka muamelesi yapıldığını siz okurken hissedebiliyorsunuz. Ivy'nin babası da bu durumdan bir hayli rahatsız ve gücü eline alabilmek için türlü planlar kuruyor (yani siz öyle sanıyorsunuz aslında işin iç yüzü bambaşka) . İlk planı Başkan Lattimer'ın oğlu Bishop ile Ivy'nin ablası Callie'yi evlendirdikten sonra kızına tatlı mı tatlı, esas mı esas oğlan Bishop'u öldürtmek. Amma ve lakin başkanın oğlu olduğu için zahar Bishop Callie ile değil Ivy ile evlenmek istediğine dair bir beyanda bulunduğunda bu arzusu geri çevrilmiyor. Gel zaman git zaman Ivy evlenecek yaşa geliyor ve Bishop 18 Ivy de 16 yaşındayken evleniyorlar. Ivy tabii ki de Bishop ile kuru kuru evlenmiyor, tek bir amacı var o da kocasını öldürmek. Babası ve ablası ile beraber planı ince ince işliyorlar ama gel gör ki Ivy Bishop'u tanıdıkça onu öldürmekten de bir o kadar uzaklaşıyor. 

Bu iki kitabı film halinde görürsek çok beğeneceğimizi düşünüyorum. Aksiyon vaat eden bir distopya değil ama Ivy'nin kendisini arama yolunda yaşadığı ve yaptığı her şey her ne kadar bu uğurda beni kendisine birçok kez sinir etmiş olsa da, izleyen herkesin kendisinden bir parça bulacağını düşündürtüyor bana. 

Ve ayrıca Bishop Lattimer... Ah Bishop, neden Bishop'sun sen? İlk bakışta başkanın oğlu olduğu için gıcık kapıyorsunuz ama sonrasında çok pişman oluyorsunuz. Reelde bir erkekte hepsini bir arada bulmanızın imkansız olduğu bütün güzel huylara sahip bir beyefendi kendisi. Aşırı iyimser, aşırı yumuşak huylu, aşırı eşitlikçi, aşırı centilmen, aşırı romantik, aşırı düşünceli ve bunun gibi daha bir sürü iç ısıtan hal ve hareketler...

E daha ne olsun ama değil mi efenim? Umarım film olur da her seferinde izleyip izleyip ağlamalık arşivlerimize yerini altın harflerle kazır.