Hülya'nın tüm bedenine yayılan korku, Kerim'in herkesi idare edebilmek için gösterdiği çabayla birleşmiş, kapılarını kapatıp yalnız kaldıkları kendi küçük dünyalarında yarınları beklemeye başlamışlardı. Her geçen saniyede artan korku, kalplerinde yerini sağlamlaştırmıştı. Sonra birden her şey çözüldü. Aslında çözülmedi de Hülya ve Kerim o anlık rahatlamanın keyfini sürmek istediler. Ve aşk tazelediler...
Hülya ve Kerim'in aşkı içime bahar sevinci yayıyor, onlarla beraber benim de kalbim atıyor, aşk yakalarını hiç bırakmasın istiyorum. Çünkü aşk, Hülya ve Kerim'e çok yakıştı. Çünkü HülKer demek aşkın diğer adı demek, bundan böyle gözümde...
"Öyle güzel sevmek ki, anca bu kadar güzel sevilir." diyorum zaman zaman.
İyi ki HülKer, iyi ki Hayat Şarkısı...