Oyun bitti ama Filinta da bitti. Filinta, 2. sezonun finali olan 56. bölümüyle umursamazca öldürdüğü karakterleriyle ün salmış Game of Thrones’a kafa tuttu. Kaç karakter öldü yahu? Ben sayamadım, şu anda deniyorum fakat yine toparlayamadım. Yazı sonuna kadar belli olur belki.

Filinta bu bölümde, kaldığı yerden devam etti. Tek farkı, Leyla geçen bölüm o iğneyi Abdülhamid Han’a batırmıştı ama bu hafta Mustafa o eli havada yakaladı. Ha bir de sürahi var. O sürahi düşmemiş miydi ya? Ayrıca Miloş daha sonraki konuşmalarda Sultan’ın üç gün sonra öleceğini söylemişti. Bu da zehir üç gün sonra etki edecek anlamına geliyor. Öyleyse Leyla oradan nasıl çıkacaktı? Abdülhamid Han o sürahiyi neden düşürdü? Yanlış anlaşılmasın amacım dizinin açıklarını sıralamak değil fakat bunları da söylemek gerekiyor. İyisiyle kötüsüyle Abdülhamid Han kurtuldu en azından, ona şükür. Ölmeyeceğini az çok tahmin ediyordum gerçi. Beni en çok korkutan ikinci fragmanda gösterdikleri bomba patlamasıyla sezonu bitirip, seyirciyi muallakta bırakmalarıydı.

"Her şeyi biliyoruz Leyla" repliklerinden sonra Mustafa, Leyla’yı beni şaşırtan biçimde zindana değil, eve getirdi. O kadar kin ve nefret içinde Mustafa’nın, nefretine esir olmayıp, mantıklı olanı yapması da Mustafa’nın ne kadar dirayetli olduğuna başka bir örnek. Yalan söyleme pahasına da olsa Leyla’yı oturttu, kandırdı. Gerçekten harika bir hamleydi. Mustafa’ya yakıştıramadım o an böyle oyunları ama o an kim olsa eninde sonunda en mantıklı hamlenin bu olduğunu fark ederdi. Sonuçta Leyla, Mustafa’yı Ali’nin, Miloş’un ve diğerlerinin yanına götürdü. Ama Miloş’un en büyük eserinin böyle basitçe kandırılması anormalime gidiyor. Bunları hep Mustafa’ya olan aşkına yoruyorum. Aşk insana neler yaptırıyor.

Adamda ciğer kalmadı ciğer…

Mustafa, Leyla sayesinde Ali’nin yerini buldu. Buldu bulmasına da Ali’yi kurtardı, Süreyya öldü. Bölümden önce özete, resimlere bakarken Ali’nin, Süreyya’yı taşıdığı sahnenin fotoğrafını görünce ‘’Heh be! Ali, Süreyya’sına kavuştu sonunda!’’ demiştim. Kavuştu ya, kavuştu. Ciğeri yana yana kavuştu. Aldı karısını kucağına, yine ciğeri yana yana taşıdı. Oturdu, ‘’Süreyya’m’’ diye ağladı durdu. Ağla be, Ali! Kolay değil.

Süreyya’nın ölümü üzerine Mustafa’nın gözünün o kadar döndüğünü, bundan önce bir kez Kadı Gıyaseddin’in ölümü üzerine Celal’in peşinden koşmadan önce görmüştüm. Bir de bölümün sonlarına doğru Farah’ı diğer tarafa uğurladıktan sonra Miloş’un peşinden koşarken gördüm. Koştu amma yakalayamadı. Mustafa’nın gelmesi ihtimalinde Süreyya’yı vuracak adamı ayarlayan Miloş’un sokağa da adam yerleştirmesi çok doğal. Adama kolundan vurması haricinde hiç dokunamadı. Normalde müziğin de girdiği o sahnede gururlanırdım, havaya girerdim fakat Süreyya’nın ölümüne mi üzüleyim? Mustafa’nın, Miloş’u neredeyse yakalamış olmasına mı? Bilemedim. Mustafa da yakalayamadı zaten. Kesin nazar değdirdim.

Öldün, kurtuldun yine

Mustafa’nın, Leyla’yı kandırarak kendini Ali’ye götürmesini istemesini anlarım fakat tüm iş bittikten sonra kadının karşısına geçip, "Her şey bitti. Seni sevmiyorum, sana saygı duymuyorum.’’ demesi koydu be abi. Leyla’yı sevmeyen bana bile koydu. Çok vicdansızca bir hareketti. Leyla hak ediyordu belki ama Mustafa gibi bir adama yakışmadı o laf. O kadar umutlandıktan sonra o laflar adama koyar. Hele inancı o kadar güçlü bir insan değilse de Leyla gibi intihara sürükler. Sultan’a batırması gerektiği iğneyi kendine batırdı sanırım. Fenalaşıp bayıldı sanmıştım ilk etapta ama teşkilatın adamlarından birisi "Tüm organları iflas etmiş, kurtulamaz diyorlar.’’ gibi bir şey dediğinde inandım. Leyla’yı da Ruhi Paşa gibi intihar etmiş deyip geçiştirecekler sanmıştım ama biraz daha zaman tanıdılar.

Son sözlerinde bile Mustafa’ya yaranmaya çalıştı Leyla. Elini tutmaya çalıştı. Mustafa izin vermedi. Ben de izin vermezdim muhtemelen. Kadın ölüyor, ölmese zaten asacaklar. Karşısındakini seven ama sevilmediğini bilen birisinin, sevdiğine söylediği klişe sözlere veda etti Leyla. Şu ana kadar hiç dindarlık emaresi vermemiş olmasına rağmen kelime-i şehadetini de getirdi öyle öldü. "Beni affet." dedi durdu. Mustafa affedemedi, biz affedemeyiz, Allah affetsin.