Aslı Salarvan Cousens’in çevirdiği ve Mehmet Birkiye’nin yönettiği oyunun ışık ve dekorları Cem Yılmazer’e, kostüm tasarımı ise Ebru Özaydın’a ait.

Oyunun yönetmeni Mehmet Birkiye aynı zamanda ailenin babası Ansel’e de hayat veriyor. Umursamazlıkta çığır açan uyuşuk baba Ansel Smith, Mehmet Birkiye’nin doğallığıyla işin komedi yükünü üstlenir bir hale geliyor. Keşke bir de leopar desenli sabahlık giymeseydi! Salâvat getirdim o kılığı görünce, o kadar diyeyim.

Oyunun benim için sürprizi ailenin küçük kızı Dottie rolündeki Pelin Abay oldu. İlk sezonu Öykü Karayel oynamış, performansı izleyemediğimden karşılaştırmak istemem. Lakin no name bir isim olan Abay, bütün bu çürümüşlüğün içinde çocuksu ve hatta daha ötesi salaksı bir saflıkla kozasının içinde masum kalmayı başaran Dottie rolünde harika. Zaman zaman Behzat Ç’de Ayça Eren’in canlandırdığı Şule karakterine benzer bir yorum çıkarmış, ama daha tok, net bir karakter çizmeyi de beceriyor Dottie olarak. Bundan sonra, net takipçisiyim.

Defne Halman, Ansel Smith’in 2. karısı, yırtmaya çalışırken kontrolü kaybeden Sharla Smith rolünde çok iyi ve hatta çok fazla Amerikan. Yıllarca gecenin 11’inde başlayan B movie’lerdeki yırtma umutları tükenmek üzereyken, son bir kumpas kovalayan Amerikan kadınlarını çok net gördüm sahnede. Ki zaten rol de 2014’de Afife almasını sağladı.

Ailenin büyük oğlu, sorunlarını annesini öldürterek çözmeye çalışan Chris Smith rolünde Taner Ölmez var. İtiraf edeyim, işin en zayıf halkası bence. Normalde oyunculuğunu beğenirim, lakin burada ciddi şekilde inanmakta zorlandım. Ha bu benim anlamazlığımdan da kaynaklanıyor olabilir, zira Taner Ölmez de bu rolüyle Afife aldı. Lakin kaba tabirle işi gettolarda itlik yapıp uyuşturucu satmak olan bir karakter için vücut dili fazlasıyla naif kalıyor Taner Ölmez’in. Her an “ Minik Kelebeğim, hadi Tozludere'ye gidelim “ diye ortaya atlayacakmış gibi bir hissiyatla seyrettim.

Ve meşhur katilimiz Joe Cooper’ı Engin Hepileri oynuyor. Standardın üstünde, beklediğimin altında kaldı diyebilirim, takıntılı profesyonel Joe Cooper olarak. Bir taraftan Pelin Abay’la yakaladığı uyum harika, ama diğer taraftan kafası karışık görünüyor karakteri nasıl alması gerektiği konusunda. Hatta daha açık konuşayım, filmle kıyaslama yapmak çok doğru değil dedim, ama bu noktada bahsetmek gerek galiba. Engin Hepileri, elegant, sakin, naif ama bir anda öfke patlamaları yaşayabilen bir karakter olarak oynamak istemiş ki kendi tarzına çok uygun, çok kolaylıkla yapabileceği ve zaman zaman da içinden çıkardığı bir karakter. Ama bir taraftan da, filmde Matthew McConaghey’in canlandırdığı eğitilmiş Redneck’in etkisinde kalmış kişisel fikrim. Çözümü de, kendisi gibi oynarken, Texaslı ikiz kardeşi dublaj yapıyormuş gibi duran bir sesle oynamakta bulmuş. Keşke o kısma hiç girmeseydi, rol Engin Hepileri olarak da gayet altından kalkabileceği bir roldü bu tip bir trüğe girmeden.

 

Sonuç olarak Katil Joe, kendi türü içinde iyi yazılmış, kesinlikle iyi yönetilmiş ve de iyi oynanmış bir oyun. Kara komedi sevilmesi çok kolay olmayan bir alt tür, evet, lakin eğer türe karşı özel bir düşmanlık beslemiyorsanız kesinlikle izlemeniz gereken bir oyun.