O, bir anda kucağına bırakılan bebeğe şaşkın bakışlar atan bir baba.

Bencil, umursamaz bir adamken Mehmet’le beraber baba olmayı öğrenen, merhameti kuşanan, sevgiyi yeşerten… Filiz’den bebeğini aldırmasını isteyen, Hülya’yı tersleyen, Mehmet’e yabancı bakışlar atan Kerim değil artık o. Mehmet, Kerim’in kalbindeki güzellikleri ortaya çıkardı; Kerim’in bencilliğini bertaraf etti.

Baba-oğul olmak sancılı bir süreç. Kerim babasıyla yaşayamadıklarını Mehmet’e yaşatabilecek mi? Babasının yaptığı yanlışlardan kaçabilecek mi? En çok onları merak ediyorum. Ve onlara hep güzellikler diliyorum.

Çünkü Kerim ve Mehmet bir aradayken çok güzeller. Dokunulmayacak kadar, saatlerce seyre dalacak kadar güzeller. 

Kerim’in Mehmet’e bakışlarına iyi bakın. Umudu göreceksiniz…