Şükrü'den gerçekleri öğrenen ve kafasında dolanan düşünceleri bir yere koyamayan Ömer, Defne'nin kapısına dayanır. Çünkü kitabı ona Defne almıştır. Aşk Ve Gurur, 1951 basımı. Bunun ne anlama geldiğini az çok tahmin eden Ömer bir şeyleri yanlış anlama kaygısıyla gittiği kapıda "Neden?" der. "Neden kitabı bana Yasemin verdi?" Defne "Söyleyemem." der doğal olarak. Çünkü Ömer Bey'in şirket içinde duygusal ilişki istemiyor oluşunu söylediğinin aksine çok yanlış bir yere koymuştur. Sonrasında da zaten dayanamayıp istifayı basar.

Beklediğinin çok tersi bir tepki alan Ömer Bey şaşırır tabii. Hemen gardını alır. 6. Bölümde Defne’nin vazgeçişinin değişik versiyonudur bu bana göre. Kendine güveni olmayan, olacakla olmayacağı (?) bildiğini düşünen Defne nasıl hediyeyi Yasemin’e verdiyse yaralanmaktan korkan, zaten kalbini kolay kolay kimselere açmamış olan Ömer Bey de doğal olarak daha en başta aldığı ters bir darbeyle hemen zırhını, gardını (artık her neyse) kuşanır. Ya da Virgo’nun dediği gibi cam fanusuna kaçar. Böylesi daha kolaydır çünkü. Daha her şeyin başında yara almadan mevzuyu kapatmak…

Ömer Beyler sorgulamaz. Neden bir anda istifa ediyorsun diye. Çünkü öyledir Ömer Beyler, merak duygusu eser miktarda bulunur bünyelerinde. Peki sorarım size Ömer Bey, madem sırrı bulacağım diyorsunuz, nasıl aklınıza kitap gelmez? Yoksa başka işlerle çok mu meşgulsünüz? Ay kıyamam! O zaman ipin ucuyla kalmayalım da beraber sürelim şu ipi, ne dersiniz?