• Dizinin merkezinde ise iki ana karakter var: Kyle Barnes (Patrick Fugit) ve Rahip Anderson (Philip Glenister). İlk bölümü bir bakıma bu ikisinin bir araya gelişinin bir ayarlaması olarak da özetleyebiliriz. Açılış sahnesinden de anlaşılacağı üzere bir çocuk 'içine şeytan girmişçesine' tuhaf bir halde ve böyle durumlarda 'tabii ki' ilk başvurulan kişi kasabanın rahibi oluyor. Haç, kutsal su, İncil… Ancak bu işler haliyle o kadar kolay değil ve elbette öyle ya da böyle Kyle'ı da içermek zorunda...

• Kyle, daha birkaç ay önce eskiden yaşadığı kasabaya dönmüş. Açıkçası biraz tuhaf birisi, daha doğrusu geçmişte yaşadıklarından dolayı kendini toplumdan soyutlamış ve asosyalliğin dibine vurmuş. Adamda bir ev var, bünyenizde temizlik yapma veya belediyeyi arama isteği uyandıracak cinsten... Sadece bir kız kardeşi var, onda da kadının bunun suratını görmek için özel bir uğraş içine girmesi gerekiyor. Kardeşinin polis eşi dengesiz bulduğundan zaten bundan hoşlanmıyor bile. Eğer Rectify dizisini izleyen varsa bilir, hareketleriyle bana ara ara Daniel'ı hatırlattı.

• Geçmişten kastım ise daha küçücük bir çocukken annesinin 'başından geçenler' ve bunun onun psikolojisine etkisi. Küçüklüğünden beri yaşadığı paranormal olaylar ona hem annesine hem de hayatının aşkına mal olmuş... İşte tam da bunlar nedeniyle zaten Rahip ile yolları kesişiyor, kendini ister istemez çekilmiş buluyor ve içine şeytan girmiş küçük Joshua ile birlikte uğraşmaya başlıyorlar. Açıkçası şeytan çıkarma sahnelerine bayıldığımı söyleyemeyeceğim. Yani kötü değildi, tabii ki batırmamışlar ama şimdiye kadar aynı konudaki filmlerde izlediğimiz sahnelerden çok da bir farkı yoktu. Gerçi ne bekliyordun ki derseniz, bakın işte onu ben de bilmiyorum. O nedenle zaten ilk bölümden kesin bir yargıya ulaşmamak gerektiği kanısındayım. 

• Dizi, ilk bölümüyle bana sanki her bölümü bir şeytan çıkarma vakasıyla devam edecekmiş, bir yandan da Kyle ile Peder'in yaşamına odaklanılacakmış havasını verdi. Bölüm boyu zaman zaman yaptığımız geriye dönüşler ve bölümün son sahnesi de bunu güzel bir şekilde destekledi. Dizinin hikayesi ilerledikçe içine daha çok girip hikayeye de ısınıyorsunuz. Oyunculukların iyi olduğunu da itiraf etmek gerek, zaten biraz da oradan toplamışlar. Tüm bunlar sayesinde sonraki bölümleri izleme isteği de yarattı, genel anlamda hayal kırıklığına uğratmadıkları için kime teşekkür etsem bilemedim.

Özetle durum bu şekilde yani. Dediğim gibi, şeytan çıkarma konusuyla derdi olanlar hiç bulaşmasa daha iyi olur, durduk yere rüyalarınızı karıştırmaya gerek yok ama Outcast onun dışında gayet izlenesi bir dizi olmuş.