Sen Çal Kapımı: Çek hâyâlini, gözlerimin önünden... *

Kazanılması sevgiden daha zor ve kaybedilmesi sevgiden daha kolay olan şey nedir bilir misiniz? Güven. Hani devamlı tekrarlayan ve gerekli tedavinin sağlanamadığı ağrılara bir süre sonra kronikleşmiş deriz. Artık her zaman hayatımızın içinde bir yerde bununla yaşayacağımız anlamına gelir bu. İşte insanlardaki güven sorunu da bunun gibi bir şey. Bir yerde o güven olgusu hasar görüyor ve kişi bu hasarı tamir etmediği sürece bu “güvenememe” hâli devamlı tekrarlanıyor. Eda’nın bölüm içinde Serkan’a Selin için söylediği gibi en büyük aşklar, en büyük sevgiler bile güvenin olmadığı yerde barınamıyor. Sevgi dediğimiz şey devamlı savunmada kalabilecek bir şey değil. Bir süre sonra kendini bırakabilmesi gerekiyor çünkü o ipleri bırakamazsa nefessiz kalıyor sevgi. Yani bu güven dediğimiz şeye ihtiyaç duyan tek kişi Selin değil. Sevgiden söz ettiğimiz her yerde güven unsurunu sağlamaya mecburuz. Sağlayamayınca işte böyle bir yanımız gidiyor bir yanımız kalıyor, ikiye bölünüyoruz. Oysa kalp bir tane. Aynı ânda iki yerde atamaz ki, gücü tükenir.

Bu bölümü ilan-ı aşk öncesi hazırlık bölümü olarak düşünmek istiyorum. İpler yeterince gerildi ki kaçacak yer kalmasın. Hepimiz biliriz ki genelde ipler kopma noktasına gelmeden kimse elindekini bırakıp gerginliği yumuşatma olayına girmez. O güne kadar mücadele ettiğin şeylerden vazgeçebilmen için sağlam bir neden gerekir. Gerçek sevgi yalandan maskeleri indirmek için ne güzel bir vesiledir. ♥

Aşkta evreler var. Başlangıçta mantık çok kısa bir süre için seni bi’ yoklar, sonra seni büyünün etkisine bırakarak hoş bir uykuya yatar. Bahar uykusudur bu, mantığın kışın etkilerinden seni koruyabilmek için önce bi’ kendini dinlendirir. Mantık dediğimiz şey için dinlenme olarak sayılan bu dönemde kalbin yoğun mesai yapar. Vardiya sistemi bile yok. Durmadan dinlenmeden, tak tak gidebildiği yere kadar… Sonra kış gelir ve aşkın sınavı başlar. Güven ve kronikleşmiş diğer yaralar, egolar, defolar… Bembeyaz karların arasında iyice belirginleşir, açığa çıkarlar. Sonra oturup hangileriyle savaşacaksın hangileriyle yaşayacaksın ona karar verme sırası gelir. Hatalar başlar. Ve bilinmezlikler bütünü… Doğru kavramı sorgulanır boyuna, işin kötüsü bu sorgulamanın varacağı yer her daim şüphelidir.

Eda ve Serkan işte tam buradalar. Birbirlerine doğru yürüdükleri yolda kendilerine çarptılar. Kendi korkuları ve defoları onları sınırlamakla kalmayıp artık sıkıştırmaya da başlamış durumda. Aslında burada Eda üzerinden gitmek, onu suçlamak pek mantıklı olmaz. Çünkü Eda'yı durduran şey kendinden önce bizzat Serkan’ın kendisi ve onun Eda’ya söylediği yalanlar. Yani açıkçası Serkan’ı da anlamakta zorlanıyorum bazen. Eda’ya her fırsatta Selin’i sevdiğini ve tüm bu oyuna onu geri kazanmak için girdiğini söyleyen kendisi. Ama aynı Serkan, Eda’nın onun sözlerine değil tutarsız hareketlerinden iyi olanlarına odaklanarak buna göre davranmasını bekliyor. Yani bir de kadınları anlamak zor diye kendinize bahaneler üretiyorsunuz. Sizin sorununuz kadınları anlayamamak değil ki. Sizde başlı başına bir anlayış yetersizliği var ki daha kendinizi bile anlamaktan acizsiniz. Sözde mantık üzerine demeçler verirken iş özel hayata gelince düşünme, gözlemleme, değerlendirme gibi yetilerinizi kullanmaya tenezzül etmeyip bir de bunu düz mantık şeklinde paketleyip bize sunmak… Bravo, gerçekten anca gözümüze perde inen o büyülü dönemde inanırız buna.

Serkan’daki güven sorununun aile ve yetiştiriliş tarzındaki problemlerden kaynaklandığını görebiliyoruz. Aynı Pırıl’da olduğu gibi Serkan da bunu iş hayatındaki başarısıyla maskelemeye çalışmış. Bir nevi işine kaçmış. Hatta şu ân düşünüyorum. Benim babam da bildim bileli işkolik bir insan, kim bilir o neyden kaçıyor? Bir insanı tanımak iki soru sorma hakkın var deseler ona kaçtığı şeyleri ve kalmayı seçtiği yerleri sorardım. Hayat dediğimiz şey de bu ikisi arasında çizip de yürüdüğümüz bir yoldan ibaret değil mi zaten?

Bölümden bize sevdiğin tek bir sahneyi göster deseler tabii ki Serkan’ın Eda’yla birlikte geçirmeyi seçtiği doğum günü akşamını gösteririm. Ama tabii orada da bir geçiştirme durumu eksik olmamıştı. Evet, pratikte tüm bölüm bizi çıldırtan Melek’in tek iyi hareketi gibi geliyor ama düşününce Serkan’ın o akşamki güven testinden aslında geçemediğini görüyoruz. Serkan o masadan kendisi kalkmalıydı. Selin tatlı olarak ne yiyelim diye sorduğunda mesela “O da başka sefere olsun, benim artık kalkmam gerekiyor.” demeliydi. Selin o ânlık onun bunu günü Eda’nın yanında tamamlamak için yaptığını anlamasa da olurdu ama Serkan hatırladığı onca güzel ândan sonra bir başkasının teşvikine ihtiyaç duymadan kendisi gidebilmeliydi Eda’nın yanına. O Eda’nın evine doğru giderken Melek işte tam o sırada onu arayabilir, Eda’nın yerini ona bizzat kendisi sorabilirdi. Ve tabii en önemlisi biz bu sahneleri geçiştirilmeden düzgünce izleyebilirdik. Yani gerçekten en önemsiz sahneler bile bu kadar detaylı ve uzun işlenirken esas çiftin sahneleri niye hep yarım bırakılıyor niye hep bölük pörçük gösteriliyor ben anlayamıyorum. Geçen bölümdeki gitar sahnesinde yaşadığımızın aynısını bu bölümdeki yemek sahnesinde yaşadık.

 Bu bölümde Serkan’ın kendi içinde yaşadığı Eda-Selin karşılaştırmasını gördük. Ve gerçekten de “Eda bana uygun değil.” diyemeyerek “Ben ona uygun değilim. Hatta belki çoktan bıkmıştır benden.” şeklinde kullandığı ifadeler onun içinde yaşanan bu düellonun galibini apaçık ortaya koyuyordu. Esasında mutsuz ilişkiler yoktur, uyumsuz ilişkiler vardır. İşte bu yüzden sadece sevgi yetmez. Selin, Serkan’ı gerçekten seviyor, bunu görebiliyoruz ama Serkan’la aynı frekansı paylaşamadıkları için onun maskelerinin ardına gizlediği asıl kişiliğini göremiyor. Eda bunu görebiliyor, çünkü Eda Serkan’a yaklaştığında o maskeler kendiliğinden iniyor. Hediye seçimleri de bunun en güzel kanıtı. Selin pahalı ve şık bir hediyenin Serkan’ı mutlu etmeye yeteceğini düşünürken Eda onu mutlu etmeye hiçbir hediyenin yeterli gelmeyeceğini düşünerek ona bir dünya hediye ediyor. Sonrasında Serkan Efendi’nin bakkal keki diyerek küçümsediği benim birtanecik güzel favori kekim devreye giriyor ve göğe yeni bir dilek üfleniyor. Serkan Eda’ya ilk kez bu kadar korumasız yaklaşıyor. Çoktan birbirlerinin dünyası olmuşlar, haberleri yok…

Engin, Pırıl ve Ceren üçgeni bu sefer yoğun olarak gündemimizdeydi. Bölümün başındaki birkaç diyalog ve aradaki süreçte Engin’in Pırıl’a karşı yaklaşımından anladık ki bu işte bir iş var. “Sen ona, o başkasına”dan farklı bir durum izleyeceğiz. Bölümün ilerlemesiyle tahminlerimde haklı olduğumu gördüm ve açıkçası rahatladım. Çünkü geçen yazımda da söylediğim üzere Engin’in Ceren’in gidişiyle Pırıl’a yönelmesinden ziyade Ceren’in varlığında Pırıl’ı seçmesini tercih ederim. Hikâyeyi böyle izlemek gerçekten çok daha keyifli olacak. Pırıl’ın içindeki gri yerleri sevgiyle iyileştirmesini izlemeye ihtiyacım var. Sonrasında bakarsınız Ceren’i Kaan’a, Melo’yu Seyfi’ye yaparız belli mi olur? ^^

Bu bölümün sinir krizi özneleri tabii ki de Melek ve Kaan. Allah aşkına şu Melek ne zaman akıllanacak? Ayfer halacığımız bu işi çözerse çok mutlu olacağıııım. Melek de çok iyi niyetli, saf bir kız ona yüklenmek istemiyorum ama açıkçası Kaan ve Serkan arasındaki düşmanlığın nedenleri sağlam bir biçimde açıklanarak temellendirilmeden devamlı bir iş çevirme olaylarının dönmesi benim canımı sıkıyor. Entrikayı hiç sevmem, temellendirilmemiş çatışmalara da tahammülüm sıfıra yakın. Hadi yazın bir şekil idare edilir bu reytingler korunur ama kış sezonu geldiğinde daha sağlam şeylere ihtiyaç var. Ve madem iddianız romantik komedi, sağlam bir temel oluşturmadan başka yollara sapmak gereksiz. Zaten pek çok entrika olacak ekranda, bir alternatif olabilmek gerek.

Umarım gelecek bölümlerde duyguların sağlam işlendiği ve önemli detayların es geçilmediği, oldu bittiye getirilmeyen sahnelerle buluşur ve nefes alırız. Tez zamanda fragmanların bölüm sonlarına yetişir hâle gelmesini ümit eder, Serkan’ın sürünmesini zevkle izleyebilmeyi dilerim.

Sevgiyle, ümitle, sağlıkla ve mümkünse evlerinizde kalınız efenim.

Yorumlar bizim, DM kutum sizindir ♥

Periniz

“Söyle Marc baba, söyle… Duysun diye birilerine…”

*Kalbin Yok Mu? / Şarkı / Söz: Fecri Ebcioğlu, Beste: Marc Aryan