Yakınlar uzak oldu, daha etmeden veda*

Nasıl anlatsam, nerden başlasam? Öyle muhteşem bir final izledik ki kendime gelmem zaman aldı. Son haftalarda bölümler pek yüzümü güldürmüyordu malum ama 28. Bölüm bomba etkisi yarattı ve dizinin üstündeki o ölü toprağı süpürdü finaliyle. Ulan İstanbul’un favori 5’ini seçmeden bu bölümü izleseydim şayet kesinlikle listeme girerdi.

Geçen hafta Nevizadeler’in dereyi görmeden paçaları sıvamalarına hayret etmiştim ve Kaptan’ı kurtaracaklarını gerçekten beklemiyordum. Toplanan para tekrar kaybedilecek ve başa dönülecek sanmıştım. Baya yanıldım ama iyi ki de yanıldım. Her şey tahmin ettiğimiz gibi giderse ne tat alabiliriz hikâyeden, öyle değil mi?

Sonunda Kaptan özgürlüğüne, Derya babasına, ekibimiz de amaçlarına ulaşmış oldular. Bu duruma ne kadar sevindiğimi anlatamam. Hikâyemiz sonunda farklı yollara girecek ve ekibimin ‘Nevizadecilik’ dışında nasıl bir hayatları olacağını çok merak ediyorum. Tamam, finalden bahsedeceğim de az sabır, şurada iki çift mutluluk yaşayalım.

Bir tek Fatma olsun bana bir şey olmaz!Kanka gibi kanka!

Mahallede bir kişi hariç herkes mutluydu, işler tıkırındaydı. Üzülmesine en dayanamadığım insan Şehriban’ım, Derya’yı öpüşürken gördüğünden beri yasa girdi, karalar bağladı kadıncağız. Kimse oğlunu üzemezdi, o da oğlunun Behlül’ünün peşine düştü. Bu uğurda tabii ki ahretliği Fatma ve ayrılmaz parçası ‘eczane torbası’ yanında savaşmaya hazırlardı. En çok eğlendiğim sahneler ikilinin ‘öndeki arabayı takip etçilik’ sahneleriydi, gülmelere doyamadım.

Ömrüne bereket!

Amaçlarına ulaşıp Kaptan’ı kurtaran ekibimiz İstanbul’a veda turlarına başladılar. ‘Nevizadecilik’e fena halde kaptıran çetemiz için mahalleye veda çok da kolay değildi hele ki arkalarında bırakacakları kırık kalpleri düşününce. Bu veda güzel bir veda olmalıydı, öyle de oldu. Karlos Yaren’ine yaptığı bu sürprizle çıtayı epey yükseltti. Gelmiş geçmiş en baba konuğumuz Selami Şahin oldu bence. Kulaklarımızın pası silindi be! Televizyonu son ses açtım, eşlik ettim şarkılara. Nasıl iyi geldi anlatamam. Sesine sağlık be Selami Baba, iyi ki geldin!

Yeni yıla girildikten sonra artık veda vakti geldi. Vedaları hiç sevmem, hoş kim sever ki? İyi bir vesileyle de olsa, sonunda kavuşma umudu da olsa ne olursa olsun veda vedadır işte. Adı bile hüzünlü. İstanbul’a ilk veda eden Derya oldu. Derya’nın İstanbul’la vedası değildi zor olan, ailesinden ayrılma hüznüydü. Bu sahnede güzel Derya’mızın (Sevtap Özaltun) naif sesinden dinlediğimiz Bir Fırtına Tuttu Bizi türküsü mesajı veriyordu sanırım. Bu vedanın kavuşması mahşere mi kaldı dersiniz? Bu sahnede duygular sel oldu. Ferdi ile Derya’nın vedalaşması gerçekten samimiydi ve yüreğime dokundu. Her zaman söylüyorum Ferdi’nin aşkını hissedebiliyorum diye ama yavaş yavaş Derya’da beni ikna etmeye başladı diyebilirim.

Peki, şimdi ne olacak?

Mahallelinin yeni yıl hediyelerini de unutmayan canım ekip evden sadece Gazanfer Nevizade’nin fotoğrafını alıp İstanbul’a veda etmek için yola çıkmışlardı ki olanlar oldu. Çetemiz organize suç ve nitelikli hırsızlık suçlamalarıyla polisler tarafından yaka paça tutuklanırken bitirdik bölümü. Çok çok iyi bir final sahnesiydi. Evet, hafta içi fragmanda izlemiştik ama bendeki etkisi tahmin edemeyeceğim kadar büyük oldu. Bunda tüm bölüm dinlediğimiz şarkıların da etkisi olmakla birlikte Nevizadeler’in yakalanmış olmasıyla yüzleşmenin etkisi var kuşkusuz.

Bölüm bitti ama ben koltuğa çakılıp kaldım. ‘Şimdi ne olacak?’ sorusu deli gibi kafamın içinde dönüp duruyor. Bu sefer nasıl kurtulacaklar, Şehriban avukattan her şeyi öğrendi ve bu operasyonu gerçekten Ceyhun mu yönetiyor, yoksa bunların hepsi bir rüya mı? Kafamda deli sorular var kısacası. Sanırım ilk defa tünelin ucunda bir ışık göremiyorum ama bunun için üzülmüyorum tam tersi mutluyum. Biraz heyecan, biraz merak ve hikâyenin farklı yollara girebileceği ihtimali içimi umutla dolduruyor. Her hafta yeni bir operasyonla yüzümüzü güldüren Nevizadeler ilk defa bir operasyonda farklı tarafta yer aldılar. Çetemizin İstanbul’la vedası öyle kolay olamazdı, henüz kapanmamış çok hesap vardı neticede. Gerçekten güzel bir bölüm izledik, kusur aramak emeğe saygısızlık olacaktır. Canımı sıkan birkaç bölümden sonra diziye tekrar umutla bağlanmamı sağlayan yazan, yöneten, oynayan, emeği geçen herkesin emeğine ve yüreğine sağlık olsun.

Çok eğleneceğimiz bir yıl olsun...

2015 Nevizadeler için iyi başlamadı ama umarım onların yüzünü güldüren bir yıl olur. Bu vesileyle başta siz sevgili Ulan İstanbul severler olmak üzere tüm ranini.tv ekibinin yeni yılını kutluyorum. 2015 hepimizin yüzünü güldürsün, güzel günler görelim…