Bir güzel aşık adam: Yaman Koper

Bölüm öncesinde birçok kişiye haber verdim, hatta twitter’da da paylaştım; “güzel bir aşık adam izlemek istiyorsanız bu akşam MedCezir tam bizlik” diye. İyi ki demişim, iyi ki yüzümü kara çıkarmadın Yaman, ne güzel hissettirdin duygunu, iyi ki varsın aşk!

 

Altınkoy çizgisinden Tozludere çizgisine...  

  Bu aşkın harika sahnelerinde dağılıp kaybolmadan önce, bölümde neler olduğuna şöyle bir bakalım. Geçen bölümün son sahnesinde, saati çalanın Kenan olduğuna uyanmıştı Yaman. Ama önce Mira ve Mert’le beraber “kötü adamlardan” kaçışı sorunsalı çözülmeliydi. Neyse ki sonunda Orkun ve Altınkoy gençleri de olaya dahil olmaya tenezzül ettiler. Bu arkadaşları, ellerinde sopalarla, sokak kavgasına koşan mahalle çetesi kıvamında göreceğimizi söyleseler inanmazdık herhalde. 

Başarılı bir hamleyle kendilerini kurtardılar ama Yaman elbette bununla yetinmedi. Mira’nın “beni seviyorsan gitme”sine verdiği cevap, bu bölümde görmeyi beklediğimiz o aşkından yanan adamın bizi ilk dağıtışıydı: “Seni çok seviyorum ama bırak!” Arabalarına taktıkları polis sirenleriyle adamların kaçması sağlandı, Orkun’cuğumuz da hasretinden yanıp tutuştuğu saatine kavuştu. Ama Yaman için hikâye yine burada bitmedi, Kenan’la görülmesi gereken bir hesap vardı.

Bu hesaplaşmaya, en şiddete karşı olanımız bile “vur vur birkaç tane daha da, aklı başına gelsin” şeklinde eşlik etmiştir herhalde, değil mi? “Yine başımı öne eğdin, belimi büktün, hayatımın içine ettin, içine” diye haykıran Yaman’ın duygularını, tüm kalbinde hissetmeyen yoktur değil mi? Bu da Yaman’ın ilk 10 dakika sonlanmadan bizi ikinci dağıtışıydı. Böylece Nevin’in de Altınkoy’a dahil oluşu gerçekleşti. Kenan olmadan, Nevin’in tek başına da Yaman’ın hayatını karıştırabileceğine tanık olmaya hazırlanın, şuraya yazıyorum. Nevin’i sakinleştirmek için “ne o öyle adam kaçırma, şantaj falan, dağ başı mı burası” diyen Sedef’e sevgilerimle beraber, B12 vitamini de gönderiyorum. Belki o zaman hafızası tazelenir de, adam kaçırmalar için nur yüzlü saykomuz Tan’ı ve daha birkaç bölüm önce bizzat gidip tehdit ettiği adamları hatırlar(Tuğçe’yle Mert’i kaçırmalarından daha bahsetmedim bile).

Haftalar sonra ilk kez bu ağaç lanetini yitirdi, Yaman’la Mira öfke ve kırgınlıklarının esiri olmadan duygularını birbirlerine anlatabildiler. Yaman’ın, “yanında kara leke gibiyim” edebiyatını hiç sevmeyip, ezikçe bulsam da, ona hak vermemek mümkün değil. Öyle içten anlattı ki duygularını, bu kez ona kızamadım bile. “Hani seni kendimden koruyacaktım?” sorusu aslında Mira’ya değil kendine sorduğu soruydu. Evet, Mira’yı kendinden korumak için çıktığı yolda kaybolmuştu Yaman. Onu üzmemek için attığı adımlar, Mira’yı gün be gün eritmişti. Mira o anda tarihin en doğru tespitlerinden birini yaptı: “Benden kopmak için oyununu öyle güzel oynadın ki, sonunda buna kendin de inandın”. Yaman gerçekten de Faruk’un başlattığı bu süreci kendi elleriyle kırıp dökmüştü farkında olmadan. Kendini ondan, Mira’yı kendinden koparmaya o kadar kanalize olmuştu ki, asıl zararı bu şekilde verdiğinin farkına varamadı.  

Bu kez Mira dağıttı Yaman’ı, “kendinle ne kadar gurur duysan az” diyerek. Ve ilk kez hıçkırıklar içindeki Yaman’ın gözyaşlarına teslim oluşunu izledik. Dağıldık, Yaman 3. kez dağıttı bizi, çünkü aşka ağlayan bir erkeği görmek üzücü olduğu kadar çekiciydi de…   Mira’nın tesellisi ise Sedef oldu. Artık nasihat vermeleri Serez malikanesi sınırlarını aştı, Mira’ya ulaştı, iyi ki… Yaman’a verdiği pes etme, erteleme, vaz geçme nasihatlerini de hepimizin aynasına post-itliyorum.

Gelelim Tuğçe’ye. Bu kızın haline gerçekten çok üzülüyorum, Mert’i iyice saplantı haline getirdi. Geçen bölümdeki açık arttırmada Mert’le yemeğe çıkma teklifini satın alıp, Eylül’ü kıvranırken görmemize sebep olduğu için sevinsek de onun adına çok üzülüyoruz. Zaten gittikleri yemekte de, Mert’in aralıksız konuşması ve sürekli Eylül’den bahsetmesiyle, Tuğçe bir ara mangala kafasını sokacak sandım ama “kötü adamlar” bir kez daha sahneye çıktı. Ellerinden saati çaldıranlar bunu karşılıksız bırakmayacaklardı tabi,  Tuğçe ve Mert’i kaçırdılar. Fazla idealize bir durumla Nadir sayesinde polis onları çevirdi ve Mert’le Tuğçe kurtuldu. Ancak bu kısacık aksiyon, Mert’in bunu yıllarca anlatmasına engel olmayacak tabi… Olan Tuğçe’nin gecesine oldu, Mert’se Tuğçe’yi anlamaktan çooook uzakta… 

Yaman’la Mira’nın efsane dağılış/dağıtışlarına geçmeden yaşlı kurt Asım Şekip Kaya’nın masaya geri döndüğünün müjdesini verelim. Nadir’i işlere dâhil ettiği için Sude’yi vasiyetinden çıkaran Asım, belli ki Sude’nin Kenan’la yaşadıklarından bihaber. “En ufak hatanda her şey biter” uyarısındaki “ufak hata” kısmını Kenan parmağının ucuyla dolduruyor değil mi? Gerçi bu uyarı artık niteliğini kaybetti. Biz hep Sude’yle beraberliklerini belgelediğini düşündüğümüz Kenan’ın intikamını beklerken, onları izletip kaydettiren Nadir’miş. Sude’ye şantaj yaptı ve bu sayede ince ince Asım Şekip Kaya’nın işlerine sızmayı başardı. Asım Şekip hapisten kurtulabilmek için Nadir’in yardımını kabul edip, hisselerinin bir kısmını ona verdi. Şeytanla işbirliği diye buna diyorlar işte. Asım-Sude-Nadir işbirliği de artık öyle kolay bozulmaz, biri birini satarsa hepsi kodesi boylar… Bu arada Nadir’in de Leyla’yı evliliğe ikna etme şeklini öğrendik, görsel bir cv niteliğindeki işkenceli cinayet görüntülerini izleyen Leyla, tüm tezgâhlara uymak durumunda olduğunun farkında. Yaman’la markette karşılaşmalarıyla da Nadir’le evlenmiş olduğu öğrenildi. Bakalım neler olacak…   

Dünyanın en şapşik ama sevimli çifti olan Deniz’le Selim’in durumu ise çok vahim gerçekten. Deniz’in bu kadar kasmasına ne gerek vardı anlayamadım açıkçası. Canım geçen bölüm Selim’le yakın markaj jakuzi keyfi yapan (herhalde o oteldeki jakuziyi es geçmemişlerdir), sen değil miydin? Şimdi bu hiç el ele tutuşmamış liseli halleri neden? Bir de adama ilan-ı aşk ettin resmen, ay çok şapşiksin gerçekten.   

Tamam, artık her şeyi bırakıp hepimizi dağıtan can alıcı kısma, Yaman’ın aşkına geldim. Yaman’ın ne kadar şirin ve tatlı olacağı, daha evdeyken Mira’nın peşindeki kedi yavrusu hallerinden belliydi. Sedef’le Mira’nın gittiği yere gitmek için instagram hafiyeliği bile yapmış, tatlım. Tam da Sedef’le onu konuştukları sırada Mira’nın arkasına yaklaştı Yaman. “Bir daha olmayacak” cümlesini takip eden 15 dakika, hepimizde yoğun kalp çarpıntısı yarattı değil mi?   Yaman’ın af dilemelerine, Mira’nın verdiği cevaplar yine sonuna kadar doğruydu. Yaman farkında olmasa bile, Mira’nın peşinden koşmasına alışmış, onun her zaman kollarını açıp kendisini bekleyen taraf olmasını kanıksamıştı. En başından beri aşklarının yürüyeceği yollardaki taşları, elleriyle dizmişti Mira çünkü… Ne diyebiliriz ki; Yaman Mira’ya en ağır sözleri ettiğinde bile, Mira hep aşkla baktı ona… Ben bugüne kadar Yamira aşkına hep Mira’nın gözünden baktım. Belki kadın olmaktan, belki de Mira’nın aşkına daha çok sahip çıktığına inandığımdan… Yaman’ın gerekçelerini haklı buldum elbette, geçmişi hiç peşini bırakmadı, hiçbir zaman kendini Mira gibi aşkın kollarına fütursuzca bırakamadı Yaman… Ama geçen bölüm, Mira’ya inşaatta sarıldığı andan itibaren Yaman’ın kalbiyle de hissettim aşklarını… O sarılmada, bana iliklerime kadar hissettirdi pes etmeyeceğini…  

Pes etme, vazgeçme, erteleme… Ben an itibariyle Yaman’ın aşkından bildiriyorum size… Yaman, Aşk Kırıntısı şarkısının her sözünü, kalbimize sıcak korlar şeklinde atarken, Mira şarkının kendine düşen kısmıyla “ya ya evet, kız haklı” hisleri yarattı. Ama Yaman öyle güzel bir aşık adamdı ki, ne Mira’nın haklılığını, ne Yaman’ın geçmişinin adım atmayı zorlaştıran prangalarını gördük, sadece bir güzel aşık adam ve nefesinin havalandırdığı Mira’nın saçları... Gözlerinden aşkı, pişmanlığı, samimiyeti akan, gülümsemesinin baştan çıkarıcılığıyla dağıtan Yaman’ın, bunu kaç kez yaptığını saymaktan vazgeçtiğim andır artık bu… Ve MedCezir tarihinin en unutulmaz sahneleridir kuşkusuz... Yaman’ın aşkının rüzgârı, hepimizi savursa da, Mira’nın unutamadığı o anların haklılığı da bir gölge gibi peşlerinde gidiyor. En ufak bir bocalamada Mira’nın gerçekleri, Yaman’ı alabora eder diye korkmadım dersem yalan olur. Mira’nın hala bilmediği kısımları da hesaba katarsak, Yaman’ın yaptıklarının affedilmeyecek yanı yok. Ama unutmak değil, affetmek. Çünkü bir kadın affetse de genellikle hiç unutmaz.  

Affettirme turlarında, yaptığı besteyi vermek için Mira’nın sınıfına giren Yaman, bir kez daha şirinlik seviyesinde pick yaptı. Orkun’la didişmeleri, Mira’ya söylediği “sana yakın olmak için”lerle, aklı peşindeki belalarda olmadığında Yaman’ın nasıl biri olacağını gördük. Keşke… Yaman’ın bestesini çalmak için sahnedeki piyanoya koşan Mira bu kez kendiyle savaşan olmuştu. Yüreğiyle… Gözyaşlarıyla süren bu savaşa Yaman bir kez daha elinde kocaman bir aşkla geldi.

“Gitme… 

Bana bunu yapma… 

Affet... 

Elimde değil! 

Çok pişmanım… Bırak sesim kalbine dokunsun… Aramıza duvarlar örme ne olur… 

Bu gerçekten şahane bir şeydi ama… Bana yaşattığın o geceyi unutturacak bir müzik yok… Gözlerinde gördüğüm o nefreti hafızamdan silemem, kalbimin kırığını yok sayamam.. Olmaz… Senle ben artık biz olamayız… 

Yapamam, affedemem. Sen de ne olur artık karşıma çıkma. Konuştukça içimdeki yarayı daha çok kanatıyorsun… 

Yapma…”

Bazen sözler biter… Hani o ekran lafı var ya “geri dönülemez bir yola gireceksin” diye, işte o geri dönülemez, çıkmaz yola girersin. İleri adım atmaya çalışsan gidecek yolun yok, geri dönmeye kalksan olmaz… İşte o zaman kelimeleri, yolu, hatta zamanı ve mekânı, her şeye bir yana bırakıp, bambaşka bir boyuta geçmenin vakti gelmiştir. O anda vereceğin karar, o kadar belirleyicidir ki... Bir seçim yapman gerekir. Yaptığın seçim; aşka teslim olmaksa artık kelimeleri bırakırsın, içindeki ateşin dudaklarından onun dudaklarına akmasını seçersin. Yaman da bunu yaptı.   

“Aklım, mantığım, içim, ruhum bana yok olmaz dedi, artık içim kaldırmaz” dediğin anda, kendini aşkın kollarında bulursun, başka her şey silinir. Eğer aşksa yaşadığın, o zaman mantığının sesine karşı koyar ve bırakırsın kendini... Umarım Mira da bunu yapar. Çünkü aşk; hesaplanan, tartılan bir şey değildir hiçbir zaman... Bir ipte yürürsün çoğu zaman, altında ağ yokken hem de ve dünyadaki hiçbir haz, hiçbir zenginlik, hiçbir güvenli liman, o duyguyu yaşatamaz. Çünkü aşkın doğasıdır mantıksızlık. Çünkü aşkın şanındadır tehlike... Çünkü aşkın kendisidir; o gözlerde, dudaklarda kendini kaybetmek... Mira, bölümün son saniyelerinde, aşkına teslim olmuş görünüyordu, umarım öyledir. Henüz olmasa bile Yaman’ın vazgeçmeyeceğini, Mira’nın bir gün affedeceğini bekleyeceğiz. O zamana kadar da pes etmemesini dilediğimiz Yaman’ın aşkının tadını çıkaracağız.

Teoman- Aşk Kırıntıları