Adın bizimle yaşayacak "Gönül İşler"

Ah be Gönül Abla, o kadar mutlu olmuştum ki fragmanda seni bizim kızların arasında görünce, hah anne geldi işte dedim. Sevdiğimiz bu oyuncuların arasına bir de İpek Bilgin katıldı, bu dizi tadından yenmez artık, dedim. Bölüm boyu,  “ay ne zaman ortaya çıkacak anneleri olduğu, nasıl bağlayacaklar acaba” diye merak edip dururken, o kara haberle yıkıldım. Öldü dediler ya senin için, gözyaşlarımı tutamadım… Birkaç gün içinde nasıl da sevdirdin kendini, bizim kızların hayatındaki o büyük eksiğe bir tek sen yakışırdın çünkü, o en deli halinle… Keşke gitmeseydin Gönül Abla.

Gönül İşleri böyle işte… Soğuk pazar akşamlarında kalbimizi ısıtan, sıcacık bir hikâye… Hani “Allah, fakir kulu sevinsin diye, önce eşeğini kaybettirir, sonra da buldurur” derler ya, öyle. Bütün işler önce şöyle bir karışıyor, artık içinden çıkılmaz diyorsunuz, tam o anda öyle bir şey oluyor ki, çorap söküğü gibi çözülen işlerin peşine sevinçler de takılıp geliyor. Öyle her bölüm cinayetler, kaçırılmalar, kovalamacalar, beyin tümörleri, kalp krizleriyle körüklenen aksiyon sahnelerine ihtiyaç duymadan; 80’ler 90’lardan kalma günlük yaşamları anlatan bir dizi izliyorum hissine kapılıyorum. Tamam, gözden ırak olan gönülden de ırak olur deyip, “Asrın soygunu” nu ve onun aksiyonlarını unutmuş değilim tabi ki. O da hikâyemizin yaşadığımız güne uyumu olsun, değil mi? İşin içinde hiç gizem olmazsa ekranın o büyük canavarına nasıl kafa tutar yoksa Gönül İşleri?   

Gelelim bölümde olup bitenlere… Geçen hafta Tibet’in tuttuğu adamlar tarafından dövülen Bedir’in, yaralı halde Yılmaz’ın yerine sığınmasıyla bölüme başladık. Polise şikâyeti duyunca panik olan Bedir’in, kirli işlere bulaştığını ben hiç sanmıyorum. Bedir’i dövdürenin Tibet olduğunu ortaya çıkaran ve hemen Sevda’yı haberdar eden Çisil’e, sadece gıcıklıktan ibaret bir kız olmadığı için teşekkürlerimi sunuyorum. Şikayet edilmediğini duyan Tibet, bu işe hemen uyandı ve onun yaptığı araştırma sayesinde öğrendik ki Bedir; Bedir değilmiş meğer, ölmüş birinin kimliğini kullanıyormuş. Şimdilik onun hakkında bildiğimiz tek ipucu bu. Beynim hemen kim olabileceğine dair teoriler üretiyor ama şimdilik bunları kendime saklıyorum, çünkü henüz bir dayanakları olmadığından bayağı saçmalar. Ama şöyle söyleyeyim; Komiser Kemal, Asrın, Bedir üçlüsünden ikisi birbiriyle kesin akraba, hatta kardeş bence…

 

Bedir’den “Servet Abla’lara erkek lazım” sözüyle gazlanan Yılmaz, Bedir’in yokluğunda bizim kızların erkek gücü olmaya soyundu. Bölüm boyu Servet’in etrafında o kadar dört döndü ki, Servet elbet yumuşayacaktı. Şu hamilelik işini hala öğrenemedi Yılmaz ya, nasıl kızıyorum. Oysa, Servet’in doktoruyla konuşmaya gittiğinde anladı zannetmiştim. Servet’in son anda doktoru uyarmasıyla hamilelik belirtileri menopoz belirtilerine dönüştürüldü. Servet de tüm hayatı boyunca üstlendiği, ortalığı toparlayan dengeli abla rolünden sıyrıldı ve menopoz halleri kılığındaki huysuzluğunun tadını çıkardı. Gerçi huysuz rolünü oynamak için, öyle çok kasmasına da gerek yoktu, zira karşısında yılların gedikli huysuzu Muzaffer Amca var, ondan birkaç alıntı yapması yeterliydi. Yılmaz’ın uyarısıyla Servet’in “menopoz”unu öğrenen ev ahalisi de desteğini esirgemedi.

Asrın’ın bıraktığı paralarla organizasyon şirketi kurma işine kaldıkları yerden devam eden kızlarımız, telaş içinde oradan oraya koştururken, Komiser Kemal, hırsızdan çalınan ve kızlara geri dönen paraları, gizemlerini çözmek için incelemeye aldı. Paraları teslim ve hırsızı teşhis için karakola giden Saadet’in, masada duran Asrın’ın dosyasına kayıtsız kalmasını elbette beklemiyorduk. Dosyayı masadan aşırdı. Demek ki bilinçaltıyla da olsa Asrın’dan bir şeyler öğrenmiş Saadetcik. Asrın’ın hırsızlık kariyerine, öksüz kaldıktan sonra çilek çalarak başladığını öğrenen Saadet’in, Asrın’ı affetmeye hazır olduğunu zaten biliyorduk, böylece altyapısı da oluşturuldu. Bunu kendisiyle paylaşmayan Kemal’e ayaküstü sağlam bir de fırça çekti. Saadet, bölüm boyunca Nur Yerlitaş’ın şu meşhur caps’i edasıyla beğenmediği pastalar sonrası, Asrın’ın çileklerinden de ilham alarak, bir pasta yaptı ve şirketin pastacısı görevini kaptı. Açıkçası Saadet’in başına bela almadan evde pasta yapacak olmasına çok sevindim. Gerçi o yapacağı pastalardan biri, kesin Asrın sayesinde heba olacak ama neyse… Bu arada Kemal’in, çantada neden Asrın’ın parmak izleri olduğunu sorusu üzerine saf dediğimiz Saadet; “beraber aldık o çantayı, kaç kez dokundu ona” diyerek, ne kurnaz bir cevap verdi, takdir ettim. Gerçi, bilseydi böyle cevap veremezdi.

Saadet’in saflığına tav olan Komiser Kemal’i ise aile eşrafı çabucak benimsedi. Muzaffer Amca Kemal’e resmen ideal damat muamelesi içindeydi. Kemal davet edildiği yemekte biraz daha kalsa, Muzaffer Amca ailede şeker hastası var mı diye adamın genlerini soruşturacaktı. Gerçi Kemal da hazır, hatta ben Saadet’in bile bu aşka hazır olduğunu düşünüyorum. Arada Asrın’ı da harcamayalım şimdi, o da ne yapacaksa biraz elini çabuk tutsun, bu uzaktan izlemeler nereye kadar sürecek canım, kız gitti gidecek.

 

Gelelim bir bölümde gönlümüzün tahtına oturan Gönül Abla’ya… Dükkân sahibi olarak karşımıza çıkan Deli Gönül, tam bizim kızların harcıydı dedim ya… Deli dolu halleri, ayıp olur diye dile getirilemeyenleri küt diye söyleyivermesi ve gün görmüşlüğüyle geç bulduk, çabuk kaybettik onu… Neden öldürdünüz Gönül Ablayı ha, neden? En azından birkaç bölüm daha görseydik. Tamam, dükkan adının Gönül İşleri olmasını harika bir yere dayandırdınız ama, kalbimizi çok kırdınız. Hele bir de Servet en son kadıncağızı paylayıp da göndermişti. Ah ah içimize oturdu Gönül Abla’nın acısı. Anneleri de değilmiş kızların, keşke olsaydı, keşke ölmeseydi, öff!

Ateşli aşk itiraflarına hepimiz hazırız, arayı çok açmayalım. 

Sevda-Bedir cephesine geçip kara bulutları dağıtalım biraz, yakınlaşmalar gün geçtikçe çoğalıyor. Artık ikisi de bu durumu kabullendi, birbirlerinin halinin de farkındalar, geriye bir tek itiraf kaldı. Şimdi artık ortak bir sırları da var. Gerçi Bedir Sevda’ya hiçbir şey anlattı mı orası çok net değildi, Sevda ayrıntı isteyecektir biz de o zaman öğreneceğiz. Ay hadi klişe falan hiç fark etmez, şöyle güzel bir aşk itirafı sahnesi izleyelim ikisinden, inşallah. Mesela Sevda Bedir’i iyileştirmek için çorba getirdiğinde, Bedir şaşırdı ve “insanın aklına getirdiğin ilk şey çorba değil” dedi, Sevda sordu ama devamını getirmedi, hevesimiz kursağımızda kaldı. Ay bu çocuk çok romantik şeyler yaşatacak Sevda’ya ve bize, kesin!

Utanmazlık gerçekten büyük meziyet! Alev, bölüm boyu Servet’le Yılmaz’ı bir gölge gibi izlemekle kalmadı, bir de kalkıp Servet’in karşısına çıktı. Hayırlı olsun demeye geldim dedi utanmadan. Yılmaz’ın peşini neden bırakmıyorsun diye başladığı cümlesiyse artık utanmazlığa tüy dikmek oldu. Neyse ki Servet onun ağzının payını verdi. “Etrafındakilere ihanet edecek kadar gözün kararmadıysa sevmiş sayılmazsın, değil mi?” dedi Servet de, içim biraz soğudu. Tabi Alev bunun altında kalmamalıydı. İhanet meselesini aile üyelerinin bilmediğini fark etti, Yılmaz’ın Servet’i kendisiyle aldattığını bas bas bağırarak ilan etti, utanmaz! Gelecek bölüm Muzaffer Amca’dan okkalı bir cümle bekliyorum onun için, söyleyeyim.

 O kadar giyinip süslenme sadece kendinize miydi yahu, bari bir kaç tanıdık çağırsaydınız açılışa...
 

Bölüm; Alev ve utanmazlıklarıyla sonlandığından, bölüm sonu mutluluk tablosu yoktu bu defa. Bölüm içindeki özçekim, Saadet eksik olsa da, bu haftanın mutluluk tablosu olsun. Bu bölümün Muzaffer Amca lafını da şuraya bırakıp, gidiyorum: Gamsız sığır kasap bıçağını yalarmış.