Hiçbir acı sonsuza kadar sürmez

Ayrılığı tarif et deseler, sözün yetemediği kelimeler gelir bulur sizi. Tarifi imkansız, tanımı zor olan ayrılığı izlemek bir o kadar güç oldu. İliklerime kadar ayrılık oldum bugün. Sanki canımdan koptu bu aşk, elimden aldılar! Ölüm ile ayrılığı tartmışlar, elli dirhem fazla gelmiş ayrılık! Tam bu söz üzerine oturtulan bir bölüm oldu. Biraz ayrılık, biraz fazla hüzün, biraz da aksiyon izledik. Mahir amacına ulaştı ve Feride'yi kendinden uzaklaştırdı. Tebrikler! Buraya kadar her şey normal. Asıl mesele buradan sonra olacaklar. Korkuyor muyum hala? Evet, hikayenin seyri değişiyor sanki. Güçlü olmak için acı çekmek şart oldu. Feride acıdan güç aldı, Mahir kaybettiklerinden. İki aşık yeniden bir araya gelince güç tavan yapacak demek ki.

Biz bugüne kadar Mahir'i hep çaresiz, eli kolu bağlı gördük. Bazen eli gerçekten kelepçeli oldu, bazen koşmak isterken imkansıza düştü. En ağır hali bugündü. Tek söz, tek bir laf çıkmadı ağzından Feride'nin vedasında. Çıksa, 'dur' diyecek Feride'ye, diyemez! Kelime diyecek mecali kalmamış zaten! Bir insanın hep mi manisi olur hayatına? Mahir'in olmak isteyip olamadığı şey aslında çok bariz görünüyor. Senin kumaşın güzel, Karadayı'da olursun, intikamını da alırsın ama sen aileni özlüyorsun, için için sevdiğine yanıyorsun. Demek ki bir yerde bir olmaz var, olduramamışsın. Mahir artık herkese koşup, kendine yorulan bir insan. Mahalleliye verdiği sözü tutar ama önceden verdiği sözlerin hepsini unutur. İlginç bir hal. Racon buysa demek... Ama onun bile pes edeceği bir zaman dilimi olacak! Sadece bir kıvılcım yetecek Mahir'e. Belli ki bu da kıskançlık olacak! Yoksa kolay çözülecek gibi değil.

Feride gördüğü o hazin tabloya, kalp krizi geçirmeden kendine yakışır şekilde tepki verdi. Ne ses, ne seda. Aksi düşünülemezdi. Kalbi çıkacak gibi atan, nefes alamayan bir hal içinde olduk Feride'yle beraber. Derin kederi içinde başını kime dayasa oraya dökülüyor gözündeki inciler. En çok takıldığım da Mahir'in, Feride'nin çektiği acıyı bile kavrayamaması. Kadın olarak gururu kırılmış, sevdiği adamın ihanetine bizzat tanık olmuş, hala "Feride başkasını öpeceğime inanmaz" diyor. Öpmekten farkı yok bu işin zaten! Feride'nin bu acıyı ne kadar derin yaşayacağını da aslında en iyi Mahir biliyor. Onlar et ve tırnak! Kopsa acır, kırılsa gene canı yanar. Ne zaman kolay olmuş ki ayrılıklar? En büyüğü en sona saklanmış bir ayrılık! Umarız ki bu sondur diyeceğim ama gene korkuyorum.

Yüzüğünün boşluğunu bile bu kadar çok hisseden Feride'nin, kalbinin boşluğunu nasıl dolduracağını merak ediyorum. Kime tutsak olsak, orada gönüllü sürgün hayatımız başlıyor. Elbette o da gidemeyecek bir yere. Ama kendine gelmesi en mühim olandı. Eski hakime geri döndü! Özlemişim o sert bakışları. Benim için bu ayrılığın iki güzel tarafı var. İlki, Mahir kimsenin vazgeçilmez olmadığını kavramış olacak. Diğeri ise Feride bir dost daha kazandı. Kırk yıl düşünsem Ayten'in bir gün Feride'yi teselli edeceği aklıma gelmezdi. Ayten, 'erkektir yapar' dedikçe bizi yanılt Mahir dedim! Tez vakitte. Kerime Hanım en sonunda gözüktü; o bile inanmadı bu ayrılığa, bir sebep aradı. Biz nasıl inanalım?

Nazif Baba'yı bugün sadece bir kez gördük, kabadayı aleminden sıra gelmiyorsa ailemize! Kabadayı alemi çok karıştı önümüzdeki zamanlarda daha renkli olacaklardır. Necdet pasif, Sosyete asli görevde. Aslında biz bugün baya baya Belgin resitali izledik. Aşk için kurduğu iddialı cümleleri elinde patlayacak. Peki, çok erken olmadı mı Belgin için bu aşkın sinyalleri? Mahir cephesinden ona ekmek çıkmaz boşa bu uğraş! Seyis'in hikayesi içimizi dağladı, üzüldük. Lakin hala anlamadım aynı acı ile yanmış biri hala neden can yakıyor? Vicdanı mı bunu yaptıran? Nazif'in kanı elinde, onu çıkarmak zor. 

Bu hafta benimle aynı fikirde olan ya da olmayan o kadar çok insanla konuştum ki tek ortak fikrimiz var hepimizin; aşk! Aşka kıyamıyoruz. Evet, bu aşk çok kıymetli olduğu için bu kadar yaralanmış hissettik kendimizi. Bunun dönüşü mutlaka düşünülmüştür, bizim ki yersiz kaygı. Dönüşü de muhteşem olacaktır bu aşkın eminiz. Sadece bu ayrılık biraz canımızı yakacak, çift taraflı hem de! Onları ayrı izlemek ise kimimize resmen eziyet.

Yüzük, bir ağaç dalına kondu sonra baktık Mahir'in ellerinde. Feride elveda deyip ateşe attı günlüğü ve kıyamadı. Günlük Mahir'e gidecek yolu belli. Demek ki kolay olmuyor hem yanıp, hem yakmak. Kimi teselli edeceğimizi bilmeden iki tarafa birden üzülüyoruz. Mahir'in yalnızlığı, çaresizliği; Feride'nin derin yarası! Kimi sarsak onda bir parçamız mevcut sanki. Onlar bir olmadıkça bize de rahat seyir yok.

Ama unutmamak gerek; her kışın sonu bahar efendim! Zemheri de geçer!