Her bölüm bir düğün, bir cinayet mi?

Dizi bitti, gece sabaha varacak neredeyse ama benim kulağımda hala Ceylan’ın sesi yankılanıyor, davullar zurnalar çalıyor. Bu dizi müzikleriyle beni benden alıyor resmen.

Yanık Memet’i sevdim, oğullarını, annesini de. Babanın evlada, evladın babaya davranışını, birbirlerini gözünden anlamaların sevdim. Selva’yı sevdim, Selva’nın utangaç utangaç Cemal’i sevmesini de. Cemal’in de onu sevmesini istemiştim, belki de olacaktı. Ceylan, İstanbul Müzik Çarşısı’nın ortasına düşüp de "Kınıfır bedrenk olur" diye şakımaya başlamasaydı, belki Cemal de Selva’yı sevmeye başlayacaktı. Sevmek değil belki de karısı olarak onu kabullenmeye başlayacaktı, olmadı. Cemal için Selva hikayesi hiç başlamadan sona erdi. İyi de oldu sanki. Selva için değil tabi, Cemal için. İllaki karşısına biri çıkacaktı. Şimdi en azından kendini suçlu hissedeceği kimse yok hayatında. Ha ben çoluğu çocuğuyla mutlu bir aile olsunlar istedim orası ayrı. Hatta şimdi düşününce Ceylan’la da mutlu olamayacaklar. Aman ya hangi dizi çifti çok mutlu olabilmiş ki?

Baba da, oğullar da hem yetenekli hem de güzel insanlar ama her ailede olduğu gibi bir çürük tohum mevcut. Çetin... Aynı baba büyütmüş, aynı şartlarda yetişmiş ama işte karakteri farklı, evin asi çocuğu o. Selva’yla evlendiği daha doğrusu onu eşi olarak görmeye başladığı için Cemal’i suçluyor. Halil abisinin ölümünü içine sindirememiş belli ki. Gördüğü kabustan anladığım sanki bu işte biraz kendini de suçluyor. Kötü tohum dedik öyle kızıp, söylenip, birilerine diklenmekle olmuyor o. Gitti adamın karşısına çıktı, silahını çekti ve adamı sevgilisi sandığı kızın gözü önünde vurdu. Kendi rahatladı mı bilemiyorum ama ailesinin, en çok da Cemal’in başını çok büyük bir belaya sokmuş oldu. Ceylan da daha onlarla çalışmaya başladığının gecesi böylesi bir felakete şahit olmuş oldu.

Ceylan demişken, o da pek hanım hanımcık bir kıza benzemiyor. Çetin kadar büyük işler yapmasa da bir bölümde üç tane adamı haklayıverdi. Önce ev arkadaşının sevgilisini etkisiz hale getirdi, sonra barda sarkıntılık yapan adamın kafasında şişe kırdı, en son da o adamın arkadaşının kafasına yangın tüpüyle vurdu. İncecik kızdan nasıl öyle bir ses çıkıyor anlaşıldı böylece. 

Evde bir sürü oğlan var ama hiç birinin bir sevdiği, sevgilisi yok demiştim. Bu bölüm yavaş yavaş görünmeye başladılar. Cemal’i zaten biliyoruz, Kadir ne durumda göremedim, Çetin Rus hayat kadınlarıyla takılıyor anladığım, en küçük de daha önce bir yerlerden gözümün ısırdığı bir garson kıza (Canım Ailem- Eda | Deniz Denker) gönlünü kaptırmış belli ki.

Babası Cemal’e "Biz anamla gideriz, kardeşlerin kendi halinde, sen ailene sahip çık" manasına gelen bir söz söyledi. Sonra da Cemal’in Ceylan’a bakışlarını fark etti ve “rezil oluruz biliyorsun değil mi?” diye uyardı. Cemal'in Selva ile evliyken Ceylan'a karşı bir şeyler hissetmesi onu da ailesini de zora sokar. Babanın hakkı var. Var da en başında Cemal’in omzuna bu kadar yükü verdiğinde, böyle bir şeyin olabileceğini hesap etseydi keşke.

Ben bu diziyi sevdim, sıcaklığıyla, eğlencesiyle. Her bölüm bir düğün olacak belli umuyorum ki her bölüme bir cinayet de düşünmemişlerdir.