Kaç canı kaldı Hızır'ın?

Bitti mi? Tabii ki hayır… Hızır bir anlık sinirine yenik düşerek Mahmut’u arabada vurmuş, öldüğünden emin olmadan onu arabadan ormanlık alana atıvermişti. Aynı Mahmut, beş kişinin aramasına rağmen, yağan karın kanını durdurması (!) sonucu hayatta kalmıştı. Ve şimdi Yunus bebeği kaçırdı! Keza geçtiğimiz bölüm Selim, Mahmut’un geri döndüğünü ve Yunus bebeği kaçırdığını kendisinden çok daha akıllı bir adam olan Hızır’a söylemek yerine, gitti Mahmut’un tuzağına düştü.

 

Kurmaca bir hikayede, “gerçeklik”ten çok “inandırıcılık”a önem verdiğimi belirtmek isterim. İzlediğimiz şeyler gerçek olmak zorunda değil ama, inandırıcı olmak zorunda. Karakterlerin yaptığı aptallıklar sonucu başlarına açtıkları dertler, sanırım Eşkıya gibi bir işin konusu değil. Mahmut abisine gidiyor, bir şekilde kandırıyor ve Viktor’un masasında "ya Selim öterse" sorusuna cevap olarak, “abim yapmaz, merhametli adamdır” diyor. Hayatta pek çoğumuz ikilemlerde kalırız. Karşılaştığımız yol ayrımları ve seçtiğimiz yoldur bizi biz yapan. Bu durumu kurmaca bir hikayede izlemek de son derece keyif vericidir. Lakin Selim’in yol ayrımına geldiğine inanmadım, dolayısıyla seçtiği yol da inandırıcı gelmedi bana…

Mahmut, abisini kalbinden bıçaklamış bir karakter. Ve bebeğin Mahmut’ta olduğu bilgisi sadece ve sadece Selim’de var. Şimdi siz Selim olsanız, Mahmut’la işbirliği yaptığınızda bebeği öldürmeyeceğine mi inanırsınız, yoksa gidip bu bilgiyi Hızır’a mı verirsiniz? Burada şunu belirtmek isterim, Selim’in yol ayrımına gelmesi matematiksel olarak son derece doğrudur fakat kanımca nedenleri gerekli inandırıcılıkla kurulmamıştır. Bu durumu Selim’in basiretsizliği olarak okuyabiliyorum ancak basiretsiz karakterlerin yarattığı tansiyon da beni tatmin etmiyor.

 

Yine Ateş ve Nurten durumu… Ateş’ten şüphelenmek için iki sebebi var Hızır’ın… İlki saldırılarda Ateş’e sıkılmamış olması, ikincisi Ateş-Nurten bağlantısı. Böyle bir bağlantıdan şüphelenen, el kadar oğlu kaçırılmış bir adam neden gidip Nurten’i konuşturmaz da, direk Ateş’e sıkar? Nurten konuşsa olay zaten çözülecek ve finalde Selim hainin kendisi olduğunu itiraf edecek mi, etmeyecek mi durumu ortadan kalkacak çünkü… Ona da eyvallah, ben o sahnede yükseldim. Ama o zaman bari Nurten’e bir şey yapaydınız. Nurten’i konuşturmak üzere giderler ama Nurten sırra kadem basmıştır misal. Haddim olmayarak, Eşkıya’nın bir an önce dümeni net bir hedefe kırması gerektiğini düşünüyorum. Bu kadar sağlam karakterlere ve bu denli güçlü diyaloglara yazık olacak aksi halde…

 

 

 

 

Bölümde en çok hoşuma giden şey, Şahin Ağa’nın Viktor’a Fik-tor demesiydi. Almanca çağrışımı beni gülümsetti. Kör olaydım da, Ahmet’in Rambo’ya bağladığı sahneyi görmeyeydim. Gözlerim yandı. Tipi’m her zamanki gibi şahsına münhasır, Özer Bey her daim cool'du… Kulaklıklarıyla İstiklal Caddesi’nde dolaştığı sahneye ayrıca bayıldım…

Hayriye Ana’nın, "bir elin tetikte, bir elin keklikte” repliği de gayet güzeldi. Victor’un kahvaltıda domuz sosisi yediği de gözümden kaçmadı… Nazlı, evladının arkasından acı çeken bir anne olduğuna inandırdı bizi. Çaresizliğine ortak olduk. Ama Meryem’im bu bölüm çok az göründü yine. Daha önce de söylemiştim, Meryem’in etkin olmadığı bölümler bana hep eksik geliyor…

Esra maşallah İlyas’ın kendisini aldattığını herkese anlattı ve İlyas bu durumu aldatmak için bir sebep olarak kullanacak gibi görünüyor. Hiç inanmadık, söyleyeyim. Her ne kadar İlyas-Esra ilişkisinin dinamiğini sevmesem de, İlyas Esra’yı aldatacaksa, bu sebep kesmez sanki… Davut-Ünal sahnesi ise bence bölümün en tansiyonlu sahnelerinden biriydi, "eyvah Davut ifşa oldu" diye korkmadım değil…

 

Haftaya daha heyecanlı bir bölüm izlemek dileğiyle..