Yalanımsı da biraz doğrumtrak!

Aziz Nesin’in kaleme aldığı benim de Yücel Erten rejisiyle, Ankara Sanat Tiyatrosu’nda izlediğim Azizname oyununda “Alacakaranlık”tan bahseder. Eserde der ki:

Benim de bu hafta başlık ilhamım buradan geldi. Doğrular, yalanlar, gerçekler, sırlar… Doğrular yanlışları çekiyor içine, sonra bir bakmışız yanlışın içinde bir yerde bir doğru var. Durum alacakaranlık gibi: ne doğruya yakın ne de yalana... Gerçek, gerçeğe benziyor gibi de biraz yalan gibi sanki… İlişki Durumu: Karışık otuzuncu bölümüyle ne demek istediğimi anladınız. 

 

*

 

Kaç haftadır, Elif’in hamilelik yalanı için oraya kadar mı #BurayaKadar mı dedik durduk. Bu yalan elbet bir gün ortaya çıkacaktı. Öyle ya da böyle! Tezgâhın bu kadar uzaması, evet biraz rahatsızlık verici ama parola neydi: Bardak daima dolu! Bu tezgâhta kimin sinsi, kimin düzgün olduğunu da gördük. Çok iyi oldu!

Yakınlarda, bildiğiniz güvenilir bir sığınak var mı?

 

Mediha mesela… Ayşegül’ü, Can’a yar etmemek için neler yapmıştı, hatırlar mısınız? (Favorim üfürüklü sudur.) En sonunda Can’ın bekârlığını da fırsat bilerek Elif ile hamilelik oyununu başlattı. Böyle işler Elif’i misliyle aşardı. Aştı da. Elif’in iyi olmak gibi kaygısı yoktu ama Murat’ın ardından Can’ı da kaybetmek istemiyordu. Sonuç olarak Can’a giden her yolun mubah olduğunu kabul etti ve bu işe girdi. Sanırım kötü olmak ya da kötülük yapmak kara delik gibi bir şey. Nasılsa bu yola girdim, bir-iki fark etmez deyip yardırmak, kötülüğün doğasında var. Ama bugün geldiği nokta “Hööhh”lükte doktora derecesi. Gözünü kırpmadan nasıl harcadı Gülendam’ı! Emekçi o, emekçi! Ama dediğim gibi: Çok iyi oldu. Herkesi teker teker tanıdık, tanımaya da devam ediyoruz.

 
Elifciğim bu hikayenin hırsızı sensin farkında mısın? Can'ın hayatı, Ayşegül'ün hatta Murat'ın hayatlarından neler çaldın,sayalım mı?

(Ha, bu demek değildir ki Elif baştan sona haksız. Hem Can’ın hem de Murat’ın Elif’i koşa koşa öptükleri zamanları da unutmadık. Ona mı hırslandı, nedir? Ama yolun sonuna geldi. Ayşegül, artık her şeyi biliyor. İpler Ayşegül’ün elinde gibi ama bu işler belli olmaz. “Varımtrak yokumsu…”)

 
Heeeyyy!!! Alllooooo!!! Ayşegüüülll!!! Başkaaaann!!! Müdüüüüür!!! Önüne bak, önüne!!!