En büyük kabusunuz nedir? Her zaman hayal istifleyecek
değiliz ya, bugün de en azılısından bir kabus kuralım. Bir yangın çıksa ve içerde
bir canlı yoksa ilk neyi kurtarırdınız? Yüklü cüzdanınızı mı, yoksa en
sevdiğiniz elbisenizi mi? Belki de en sağlıklı içgüdüyle sadece canınızı. Ben
fotoğraflarımı kurtarırdım. İçinde gülümseyen insanların yarısı mezarda, yarısı
ise uzakta olan fotoğraflarımı. İnsanlar ölür, çiçekler solar ve geriye sadece
anılar kalır. Anılardan kaçabilirsin. Ama sen kaçtın diye de saklanmış sayılmazsın.
Yıkılsın mı artık bu konak?
Narin'in Baran'ı içine aldığı hatıralar çemberine güveni boşuna değildi. Hangi
çocuk elinin tersiyle itebilir kırmızı bisikletini? Baran dumanı üstünde tutan
acısıyla yakıverdi her şeyi. Ama içi yanan Ebru ve Narin oldu. Çünkü bir yanda
o anıları yeşerten anne, diğer yanda ise o anıları tanımak isteyen başka bir
anne vardı. Mert Yazıcıoğlu'nun attığı tirat beton gibiydi. Avuçlar kızarana
kadar alkışlanacak türden. Bu konuda sayfalarca konuşabilirim, hiçbiri yeterli
kalmaz.
Kasım'ın maçoluktan babalığa geçişi güzeldi. Babalıktan
magandalığa geçişi ise pek tatsızdı. Kızın yaşında bir genç çocuğu tek hareketiyle
infaz etmek nedir? Yakasına yapışmak ve hatta saçını kesmek? Bu 'kıskanç baba'
imajından öte eli beline hızla giden serseri tiplere bir örnek oldu. Ayşe'nin bu
tip 'feodal' gösterilerden hoşlanacağını hiç sanmam. Thank you Kasım but
princess böyle mi kurtarılır Allah aşkına?
Bir iğne olsa da kumaşın içinde süzüldüğü gibi yaralarımızı
da dikiverse. İdris Baba öyle bir iğne icat ederse şaşırmayın. Ama şimdilik
tedaviyi gönül gücüyle başarıyor. Hem de ne güzel laf sokuyor. Paçalar ve
alınan boy ölçüleri hani... Düşünmek istemem fakat Kendal, İdris'in oğlu
olabilir mi? Bir gerçek ana/baba sırrına daha takatim kalmadı dostlar, alalım
beni buradan.