2014-2015 sezonunda izlediğim son oyundu. Gerçekten de sondu çünkü bu oyunla Ankara Devlet Tiyatrosu da sezonu kapatmıştı. Yazması bugüne kısmet oldu. Lafı çok uzatmadan başlıyorum: Ankara Devlet Tiyatroları iftiharla sunar: Gözlerimi Kaparım Vazifemi Yaparım!

 

Yazan: Haldun Taner

Yöneten: Ali Düşenkalkar

Dekor Tasarım: Tayfun Çebi

Kostüm Tasarım: Funda Çebi

Müzik: Murat Gedikli

Dans: Cihan Yöntem

Oyuncular: Emre Ercil, İrfan Kılınç, Şirin Giobbi, Pınar Gün, Ali Fuat Davutoğlu, Ali Hakan Beşen, Esat Tanrıverdi, Ergin Özdemir, Can Öztopçu, Savaş Tamer, Seçil Öztan

 

2015-2016 sezonunun açılmasıyla Devlet Tiyatrolarımız dâhil birçok tiyatro topluluğunun da oyun repertuarında Aziz Nesin, Melih Cevdet Anday ve Haldun Taner eserler en güzel ve özel eserleriyle yerlerini aldı. Çünkü onlar edebiyat tarihimizin en kıymetli yazarlarından sadece üçü ve bu çınarlar 2015 yılı itibariyle 100 yaşındalar.

 

Haldun Taner’in kaleminden çıkan Gözlerimi Kaparım Vazifemi Yaparım tiyatro tarihimizin en önemli, başyapıt, hatta demirbaş diyebileceğimiz, ağırlıkta bir oyun. Eğri oturup doğru konuşmak gerek: Yabancı yazarların eserlerinin yeniden “güncelleştirilerek” sahneye konması konusunda ciddi sıkıntılar yaşıyoruz. (Bu durumun ekranda da aynı olduğunu düşünüyorum, o başka.) Ne olursa olsun insan, kendini yine, en iyi anadilinde ifade edebiliyor. Bu yüzden bu verimli topraklarda yetişen yazarların eserlerini daha çok önemsiyorum.

 

Yorumuma konu olan eser Gözlerimi Kaparım, Vazifemi Yaparım, 1964 yılında yazılmış. Haldun Taner, eseri, 2.Meşrutiyet döneminden 1970’lerin başına kadar olan bir zaman diliminde ülkede yaşanan siyasal olaylar ile değişen durum ve insanları Vicdani ve Efruz’un gözünden, nüktedan bir dille anlatıyor. Neden böyle uzun bir cümle kurduğumu söyleyeyim: Dekordan. Tayfun Çebi tarafından hazırlanan dekorlar mekân arasında hem bir bütünlük hem de bir farklılık sağlamış. Bayıldımnoktanet.

 

Ankara Devlet Tiyatrosu için hazırlanan oyunun rejisör koltuğunda Ali Düşenkalkar oturuyor. Ali Düşenkalkar’a ait bir rejiyle ilk kez bir oyun seyrettim. Düşenkalkar’ın hikâyenin ruhundan uzaklaşmadan izlediği yolu çok beğendim. Oyunun içindeki dram ve komedi unsurlarını, birbirleri ile karıştırırken asimile etmeden, anlamlı bir bütün halinde seyirciye sunmuş. Gerçek dünyada sayısı hızla azalan Vicdani’leri daha yakından tanıtıyor bize. Efruz’lar ise her yerde cıbır cıbır kaynıyor. Firuz’un oğlu Efruz! Gözlerimi Kaparım Vazifemi Yaparım özü itibariyle iğneyi de çuvaldızı da kendisine batıran bir eser aslında. “Politik taşlama” Ama incitmeden, kırmadan, dökmeden…

 

Oturup Haldun Taner’in ne kadar “zamansız” yazan bir yazar olduğundan, eserlerinin güncelliğini nasıl koruduğundan bahsetmeyeceğim (=!%+^!) elbette. Bunu hepimiz biliyoruz, değil mi? Ama gerçekten de öyle değil mi?

 

Oyunculuklarla ilgili söyleyeceğim tek şey herkesin sahnede bir yıldız gibi parladığı olur. Ama oyunu sırtlayan Emre Erçil ve İrfan Kılınç. Güzelliklerinden gözlerim yandı.

 

Emre Erçil ile ilgili ayrı bir paragraf açmak isterim. Yolumuz kendisiyle hep kesişiyor. Gördükçe de mutlu oluyorum. Sahnede Hürrem Sultan, Çalıkuşu, Gözlerimi Kaparım Vazifemi Yaparım, ekranda Behzat Ç., MİlaT, şimdi de  Muhteşem Yüzyıl Kösem… Her izleyişim de hayranlığım daha da artıyor.

 

Kadro güzel ve kalabalık. Müzikler, dekor sizi bir anda oyunun içine çekiyor. Vicdani bir kolunuzdan, Efruz ise diğer diğer kolunuzdan tutup sizi hikayenin ortasına atıyor. Gidin, izleyin, hak vereceksiniz.

 

Tiyatro iyidir, tiyatro iyileştirir. Biletleri BURADAN temin edebilirsiniz.