Gelelim Nazlı ve Savaş'a. Öncelerde Nazlı'nın çocuksu tavırları beni çok rahatsız ediyordu, ama sanki bu bölümde, biraz da masumlukla harmanlanmış.

Bu da Nazlı'yı çekici hale getirdi. Çabucak içim ısındı. Galiba Nazlı'yı olayların içinde tek başına görmektense Selin ile birlikte hareket etmeleri daha hoşumuza gider oldu. Selin demişken… Geçen bölümlerde Selin, Nazlı üzerinde hâkimiyet kurmuştu; bu bölüm Nazlı, Selin'e baskın geldi. Bu değişkenlik kafamı karıştırsa da onların kardeşlik ilişkilerini pek bir sever oldum. Savaş'a gelince… Onda apayrı bir tılsım var. Öyle ki şuan tanım yapamıyorum ne yazık ki. Hele bölüm sonlarına doğru izlediğimiz Nazlı ve Savaş sahnelerinden sonra mest olmayanı getirin, bir de onunla konuşayım. Bölüm sonunda Nazlı'dan gelen beklenmeyen itiraf sonrası ne olur bilemiyorum, ama Savaş'tan "Melisa da öyle demişti" repliğini duyarsam büyük yıkılırım.