"Bakkkk bak bak!" Diyor ailenin babası evinin penceresinde.

Anneyse örgüsünü büyük titizlikle ve yarına yetişmesi gerekiyormuş gibi örüyor evindeki koltuğun üzerinde.

Bu sırada oğullarının ölmüş olduğu gerçeği var ortada...

Ve o da neeeeee?? Mucize? Sürpriz? İlahi Güç?

Ibsen ve Ferdinand Vanek Ödüllerinin sahibi Fredrik Brattberg'in yazmış olduğu Ferdi Çetin'in çevirmenliğini yaptığı Eve Dönüşler oyunu Kemal Aydoğan rejisiyle Moda Sahnesi'nin yeni sezon oyunlarından. Oyun oğullarının ortadan kaybolmasıyla birlikte onun öldüğüne inanan anne ve babanın oğullarının eve dönmesiyle hayatın normale döndüğüne inandıkları durumu anlatmaktadır. Ama nasıl?

Çocuğunuzun  kaybolduğunu ve ondan haber alamadığınızı düşünün. Bu cümleyi okurken elinizin, ayağınızın titrediğini hissedebiliyorum. Ve çocuğunuzdan haber alamadıkça onun ölmüş olacağı gerçeği. Evet, öldüğünü bilip gömmek vicdan rahatlığı vermiş olsa da kayıp olması daha fazla dayanılmaz gerçeklik. Oyun tam da bu dram ile başlayıp işin kara komedisini zirve yaptırıyor.

Çünkü bir gün ortadan kaybolan oğulları Gustov eve geri dönüyor. Belki de "çoktan öldü" bizim çocuk dedikleri oğulları. Ve işte o andan itibaren hayatlarına tekrar eskisi gibi devam eden aile görüyoruz. Belki kaldıkları yerden belki istedikleri yerden belki de hepsinden bağımsız en baştan alarak hayatlarını yaşamaya devam ediyorlar. Normale dönmek, normalleşmek kolay ya da zor. Yalnız bunu bir araya geldiklerinde başarabildiklerini görüyorlar. Sonra mı???

Gustov tekrar ortadan kayboluyor. Ve tekrar eve dönüyor. Sonra tekrar tekrar tekrar tekrar. İşte bu tekrar ortadan kayboluş  ve her eve geri dönüşünde yaşanan durumlar aile kavramını bir kez daha sorgulamayı öne çıkarıyor. Aile ne demek? Yuva nasıl olmalı? Ebeveynlik kuralları var mıdır? Evlat olmanın sorunları y ada sorumlulukları? Yas tutmak, kaybolmak, ölüm gerçeği ve yaşamak... Hepsinin bağlı olduğu pamuk ipliğine bağlı ucu...

Kemal Aydoğan dram pastasıyla süslenmiş metni bize komedi çubuklarıyla servis etmeyi seçmiş ve o kadar iyi yapmış ki kahkaha atarken kafadan geçen milyon tane soruyla "Çıktığınızda bol bol düşünün." Demiş adeta. Sahne tasarımını yapan Bengi Günay'ın da emeğine sağlık. Sade ama kullanışlı sahneyi çok beğendim. Sahne üzerindeki oyunculuklar kadar "orada olabilme" hissini veren dekorlar çok sağlamdı. Pencere önüne mi gittiler? Ben de gittim. Koltukta mı oturdular, koltuğun tepesindeydim. Ayakta durdukları yer evin hangi alanıysa orada hazır bulundum. İçlerinden biri gibi olabilmek önemliydi, teşekkürler Bengi Hanım'a bir kez daha.

Bir oyunu sahneye koyarken metin seçimiyle başlayıp rejisinden dekoruna kadar önemlidir her şey. Oyunculuklara gelmeden hemen önce müzikler için Dengin Ceyhan'a da teşekkürlerimi iletmek isterim. Kırmadan, üzmeden, fazlasıyla coşup laubali olmadan anlattı bize.

Ve oyunculuklar. Tam bir aile idiniz. Nalan Kuruçim, Caner Cindoruk ve Alper Şimşek. Belki sıradan belki absürt. Annenin ailedeki rolü kimine göre tam da buydu. Çocuk olmak neler hissettirebilirse Şimşek bize onu gösterdi. Ve tüm doğallıyla ve her izlediğimde farklı karakterlerle kendini bambaşka kişiymiş gibi izleten Caner Cindoruk. Emeğine sağlık, oyunculuğunu izlemek büyük keyif. 

Moda Sahnesi'nin yeni oyunu Eve Dönüşler'i listenize eklemeyi unutmayın. Hele hele ebeveynler mutlaka izlemeli.^^ Çıkışta sorgulayacağınız çok şey var çok...

Sevgiler...

* Güzel metni güzel reji ve güzel oyunculuklarla izlemek süper his.