Aşk, bize mutluluk vaat etmez ama bize sevdiğimizle ortak bir mutluluk yaratma olanağı sunar. Aşk bir yoldur aslında, ne yazık ki hayatta herkesin yürüme imkânı olmadığı... Çıktığımız bu yolda kendimizi çok iyi hissettiğimiz zamanlar olduğu gibi, acıyı tüm hücrelerimizde hissettiğimiz zamanlar da olacaktır. Önemli olan, bu yolda her şeye rağmen beraber yürümektir. Aşk hem acı hem de mutluluğa ortak iki kalp olmayı başarmaktır. Serkan’ın ortaklığına güvenmeyen Eda, Kendimi aşktan korumam gerek dedi; oysa Bertrand Russell’ in de dediği gibi ‘Aşktan korkmak yaşamaktan korkmaktır’. Ama Eda aşktan korkmadığını şirkete geri dönerek gösterdi.

 

Serkan, kimsenin birbirinden sorumlu olmadığı ve bağların çok zayıf olduğu, mutlulukta ve acıda bir arada olmayan bir ailede büyüdüğü için ortak yaşam kurma konusunda acemi. Eda ile başkalarına güvenmeyi ve bağ kurmayı öğreniyor.

 

Bölümde en çok sevdiğim şey, Eda ile Selin arasındaki temel farkın çok güzel bir şekilde anlatılması oldu. Yaşadığı tüm kötü şeylere rağmen halen çevresine mutluluk dağıtmaya çalışan Eda ve kendi istediği olmadığı için herkesin mutsuz olmasını isteyen Selin.  Selin gibiler çok fazla aslında yaşamımızda, kendi mutsuzluklarından başkalarını sorumlu tutarlar ve bu yüzden de başkalarının mutluluğunu sabote etme hakkını kendilerinde görürler. Selin manevi değerleri düşük biri, hayatını maddi değerler üzerine kurmuş. Aşk onun için bir kazanma hırsı aslında, dolayısıyla incinen de daha çok EGO’su. Bu kadar saldırgan olmasının sebebi de bu...

 

Eda ise mutluluğu inşa eden biri. Kalbin gücünün farkında ve üzüntülerini kabul edip sevdikleri ile güzel bir yaşam kurma mücadelesi içinde. Selin, şımarık bir çocuk gibi neden istediğim hiçbir şey olmuyor diye ağlarken, Eda istediklerini gerçekleştirmek için mücadele veriyor ve gücünü de buradan alıyor.