Bahar Demirci: O bir aşk çocuğu olarak dünyaya geldi. Yasal bir imzanın meşru kanatları altında dünyaya gözlerini açmadığı için dedesi tarafından kabul görmedi. Annesinin kokusundan koparıldı , uzak rutubetli, nemli bir İstanbul sokağına sürüldü. Gelincik Yokuşu’na. Hikayesi de orada büyüdü, serpildi. Analığının öfkesiyle beraber büyüdü Bahar. O öfkeyle akrandır o. Kalbinde iyiliği, saflığı her daim çiçekli bir bahar dalı gibi koruyabilmiş biri. Yalana aklı ermeyen ve bu yüzden hayatı üzerinde oynanan büyük oyundan henüz haberdar olmayan Bahar’a bu saf kalan yanı için kızmaya hakkımız yok. Aslında biz onun “herşeye ragmen” temiz, pak kalabilmesine hürmet etmeliyiz. Hiç kirlenmemiş güzel günlerin özlemini gideriyoruz onunla, ne güzel işte.