Durakta otobüsü...

Parkta oyun oynayan çocuğu...

Vaktinde vapuru yakalamayı...

Kasada sıranın gelmesini...

Sahiden kaç yıl bekledim? Tüm bunların kaç saatini aldığını hesapladın mı? Hiç düşündün mü ömrünün ne kadarını kendini düşünerek yaşadığını? Oysa sevdin, çok sevdin ve hep onu bekledin. Sıkılmadan, bıkmadan, yılmadan...

İşte Songül tam da bunların cevabını veriyor bize. Esenler otogarının -2. katında bulunan bakımsız tuvalette başlıyor hikayesi. Titizlikte master yapmış kadını orada görünce kahkaha atmaktan kendinizi alıkoyamıyorsunuz. Bir taraftan kendinizi de tam orada hissediyorsunuz. Songül günlük yazıyor, Songül'ün hayalleri var, Songül günlüğünü kitap haline getirip Nobel ödülü almak istiyor. Hayal kurmak bedava da... Sonra yaşadıkları geliyor akla ve aslında istemiyor artık yaşamak.Hayattan bir an önce vazgeçip kurtulmak istiyor. Ama düşündüğü gibi pek de kolay olmuyor ölmek.

Murat İpek'in yazıp Barış Dinçel'in yönettiği oyunu sahnede adeta kalabalık ekipmişcesine tek başına Günay Karacaoğlu oynuyor. Oynuyor da oynuyor. Birden fazla yerde birden fazla insanmış gibi oynuyor. Oysa hepsi Songül. Hepsi onun acıları, aldatılmışlıkları, sevinçleri, saflıkları, heyecanları, aşkları, hayal kırıklıkları... Sonra bir bakıyorsun sen aslında Songülmüşsün. Çiğdem Erken'e ait keyifli müzikler ve yine oyunun rejisi olan Barış Dinçel imzasını taşıyan kostüm ve dekoruyla muhteşem bir oyun izliyoruz. Bütünüyle eksiksiz olan nadir oyunlardan diyebilirim.^^

Songül bir ara diyor ki "Öküz sevgini öküz severek göstereceksin. İnsan severek değil. İnsanları öküz sever gibi sevmeyeceksin."(Bu arada bu söz oyun içerisinde en sevdiğim repliklerdendi.^^) Evet oyun bir kadın tarafından sahnelenirken bir kadını çok seven, manyak gibi seven, ölümüne seven erkeklerden bahsederken; bir yanda da yazarın Songül aracılığıyla erkek dünyasından olaya bakışını hatta -bence- cinsiyet ayrımı yapmadan direk insanlığa seslendiğini görüyoruz. Üstelik günümüz ilişki durumlarını, teknolojinin bizlere neleri sağlayıp neleri sağlayamadığını "dan" diye yüzümüze vuruyor. Güncel konular mis.

Bizi yaşadığı olaylarla bizim yaşadıklarımızı yansıtan Songül, kendisinden çok ama farklı olan ancak sonunda tam da en çok sevenin karşı taraf olduğu bir evliliğe tutunmuşken kendine geliyor. Kendini buluyor, ne için beklediğini, kim için beklediğini, gerçekten ne istediğini buluyor. Belki en huzurlu olacağı anda huzursuz olduğunu anlıyor.

Aşk Ölsün; ilk sahnesinden son sahnesine kadar asla sıkılmayacağınız, birçok şeyi sorgulayacağınız, kahkahadan gözlerinizden yaş gelirken bir anda boğazınızda bir şeyin oturduğunu hissedeceğiniz muhteşem bir oyun.

"Allah'ım kaşık kadar yarattığın kızına neden kepçe büyüklüğünde yürek koydun?" Bu sözün hala kalbimin ta en içinde... Seviyorum seni Songül, seviyorum bizi...

Sevgiler...

* Oyundan bir replik. Ayrıca oyun çıkışında seyircilere dağıtılan nikah şekeri var ve içerisinde oyuna ait replikler. Benim payıma bu düştü.