Asi, aykırı, meydan okuyan duruştan ve tüm klişelere meydan okumaktan bahsettiğimize göre, Eylül Erdem’in en önemli özelliklerinden biri olan dövüş yeteneğinden bahsetmemek olmaz. Eylül ile ilk tanışma sahnemiz, hastanede zorbalık yapan ve kadın doktor istemeyen bir grup mafyaya pata küte girişerek gereken dersi vermesiydi. Doktora ve kadına şiddet haberlerinin alıp başını gittiği bu dönemde, kendini savunan bir kadın görmek gözlerimizden kalpler çıkmasına yol açtı haliyle. Sonra Eylül’ün geçmişine gittik. Orada ergen, sorunları olan Eylül’ü gördük. Aslında şiddet gören bir kız çocuğuydu o da geçmişte. Sevgisizlik ve şiddet içinde büyümüş bir genç kız olarak, savunma güdüsü güçlüydü. Gerek kendisini savunurken, gerekse bir tuvalette sıkıştırılan ve annesinin hediyesi cüzdanı almaya çalışan Esma’yı savunurken içindeki savaşçının güçlü ve ihtiyacı olan herkes için olduğunu anladık. Ama ilk bölümde ve genel olarak dizide bence en efsane sahnelerinden biri, bardaki kavga sahnesidir. Bir yanda Eylül’ün dinlemeyi çok sevdiği Şanıma İnanma, diğer yanda tek kişi olarak karşılarında duran Eylül’ü dövmeye çalışan insan topluluğuna Eylül’ün salladığı silleler, tokatlar, tekmeler… İnsanın aşka gelip hiç yoktan kavga çıkartası geliyor izledikçe. Şaka şaka… Yapmayın öyle şeyler. Zaten Eylül de eğlenmeye gelmişti ama kızcağıza bulaşan onlardı.

 

Eylül bu dövüş yeteneğini kick boksa taşımış ve disiplinle geliştirmiş olarak çıktı karşımıza günümüzde. Konuşarak anlaşmak elbette en güzeli. Ama bazı durumlarda bu işe yaramayabilir. İşte o durumlar karşısında kendini savunabilen, tehlikeleri savuşturabilen bir kadın karakteri izlemek çok keyifli.