Ama bir yanımda Hakan’da kaldı. O umutlu Hakan kayboluyor yavaş yavaş. Yeni halini seviyorum ama çaresiz haline razı değilim. “Ben ona iyi geliyorum ondan duruyor yoksa aklında başka biri var” demesi insanın içini burkuyor. Bir konuda eski Hakan’ı geri istiyorum. Israrcı tarafını kaybetmesin. İnadı kırılmasın. Hakan’ın üzerine de birazcık “Gül” tozu serpelim. O Aslı’nın en umutsuz anında, en çıkmaza düştüğü yerde gelip iyi bir taraf bulan, O’nu o çıkmazlardan kurtaran Gül gibi yapalım. Hakan’ı tekrar umutlandıralım. Yaşam enerjisini geri verelim.

 

 

Gül gibi biri lazım değil mi hepimizin hayatına zaten? Biz fark etmeden bile arkamızı kollayacak biri. Arkadaş olacak biri. Dost olacak biri. Sevgili olacak, ev olacak biri. Herkesin derdine yetti de bir abisini geçemedi ama olsun Gül’ün gülen yüzü, iyi niyeti sonunda onu da geçer eminim ben.

 

Evet engellerimizi geçemedik. İlayda’yı, Cahide Teyze’yi yıldıramadık. Ama bizde yılmadık şahane bir ilk sevgililik süreci izledik. Sarılmalarını, öpüşmelerini, el ele tutuşmalarını seyrettik. Biraz “Gül” tozu serpelim hikâyemize. Umutlarımız baki. Biz geçeriz bu engelleri. Aslı & Barış geçer bu engelleri.

 

Mutlu seyirler.